Πάντα πριν έρθει, με φαμφάρες και γαλόνια, με χρωματιστά μπαλόνια και μπαλωθιές με σιγαστήρα, στην αρχή, ο ναζί, η κοινωνία πρέπει να αηδιάσει, να φτωχύνει, να δυσπιστήσει, να διαλυθεί, να τρομοκρατηθεί αλλά κυρίως να... πλυθεί. Εμφανίζονται αμέσως σε πολλαπλά, κλωνοποιημένα στις μέρες μας αντίτυπα, οι καθαροί. Οι άσπιλοι. Οι αμόλυντοι. Αυτοί που ξέρουν ποιος κατεργάρης πρέπει να πάει σε ποιον πάγκο. Με την όψη και τη μέθοδο του Προκρούστη. Στο κρεβάτι ψηλοί - κοντοί. Υστερα όλοι νεκροί. Αποτελειωμένοι με συνοπτικές διαδικασίες.
Σ' αυτές τις διαδικασίες της πεντακάθαρης ντροπής γίνονται πάντοτε πάραυτα και νωρίς νωρίς, πολύ χειρότερα και μεγαλύτερα εγκλήματα απ' αυτά που καθορίζονται εντός «ιστορικής» στιγμής. Ο αστυνομικός, λόγου χάριν, μένει βουβός κι ανήμπορος όταν ο φόνος γίνεται μπροστά του. Υστερα όμως ανασταίνεται λαμπρός, φοίνιξ ολοζώντανος, όταν πάρει τα βίντεο και δει, ως τηλεθεατής ποιος ήταν το κακό παιδί. Η αγία πληροφορία διά της σιωπηλής οδού της νομιμοφάνειας, ανοίγει διάπλατα την κατάχρηση εξουσίας στην εξουσία. Θεσμοθετούνται άρον άρον ελεγκτές. Υστερα γίνονται δικαστές. Υστερα υπερδικαστές, ιεροεξεταστές. Κανείς δε θα νοιαστεί για το παιδί με το βγαλμένο μάτι και το κομμένο αυτί, που δεν είχε φροντίσει πριν το πάθει να βρει μια κάμερα, ένα μαγνητόφωνο, ένα φωτοτυπικό να... προστατευτεί.
Ο αναγεννώμενος φοίνικας είναι διανοητική και πολιτική αμοιβάδα. Τρέφεται με σάρκες ευκαιρίας κι αναπαύεται στις στάχτες της λαϊκής αδυναμίας. Μπλε και πράσινοι κόκκοι πάντα βρίσκονται στα απορρυπαντικά. Καθαρίζουν πάντα τη βρώμα επιφανειακά και ουσιαστικά ό,τι κόκκινο κόκκο βρουν στο χημικό λευκό της υποκρισίας τους.
Πάντως για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, καλά να πάθουμε που μας φοβούνται τους πραγματικά απειλητικούς ρύπους αυτού του... υπέροχου λευκού. Οταν εκείνοι ετοιμάζουν τα πλυντήρια εμείς ιστορούμε σε συνέδρια νίκες και ήττες, λάθη και πίστη κι ορμή. Για μια ζωή βαθιά πολιτική που αντέχει στο χρόνο και το μέλλον διεκδικεί!