Ο κατάλογος δημοσιογράφων που δόθηκε στη δημοσιότητα από την ΕΣΗΕΑ προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, άλλες για τυπικούς λόγους όπως, υποθέτουμε, με τις άλλες δημοσιογραφικές Ενώσεις που δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα, και άλλες από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Θ. Ρουσόπουλο, που τη διαφάνεια την εννοεί κάπως περίεργα και πλειοδοτεί ενάντια στη δημοσιοποίηση των ονομάτων των εργαζομένων στο δημόσιο. Κι αυτό ενώ γνωρίζει πως κάθε εργαζόμενος, όχι μόνον στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και σε ιδιώτες εργοδότες, βάσει του ν. 1264/82, είναι υποχρεωμένος να κοινοποιεί τη λίστα των εργαζομένων και το μισθό τους.

Από την άλλη, είναι κάποιοι δημοσιογράφοι που θεωρούν ότι «διασύρονται» με το να δημοσιοποιηθεί το πού εργάζονται, λες και είναι μυστικό! Αλλά γιατί, αφού εργάζονται έντιμα και δε θα είχαν κανένα λόγο να κρύβουν το πού εργάζονται; Τι φοβούνται; Οτι οι αναγνώστες ή οι ακροατές θα γνωρίζουν το πού εργάζονται; Τι φοβούνται; Τη δημοσιοποίηση; Ας μας το εξηγήσουν.

Γιατί κατανοούμε το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη ΝΔ να μη θέλουν, επί της ουσίας, τη δημοσιοποίηση της λίστας, αφού έχουν κάθε λόγο να κρύβουν τους «ενσωματωμένους», τους αργόμισθους και τα «λαμόγια» που τα χρειάζονται για να εξωραΐζουν την αντιλαϊκή πολιτική τους. Οπως καταλαβαίνουμε και τα ίδια τα λαμόγια και τους αργόμισθους, που δε θέλουν να βγουν στην επιφάνεια η λίστα και τους μάθει ο κόσμος.

Γιατί είναι η μη δημοσιοποίηση που μας «τσουβαλιάζει» όλους ως δυνάμει υπόπτους, εντείνοντας την αναξιοπιστία συλλήβδην σ' όλο τον Τύπο και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Και γιατί η εξυγίανση του κλάδου θα αναδείκνυε τα τεράστια προβλήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των έντιμα και σκληρά εργαζόμενων δημοσιογράφων, της συντριπτικής πλειοψηφίας δηλαδή των συναδέλφων, ώστε να διεκδικήσουμε, μέσω των ΣΣΕ, πιο αποτελεσματικά τα δίκαια αιτήματά μας για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας με μια δουλιά και ικανοποιητικούς μισθούς που να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση σε εμάς τους ίδιους και τις οικογένειές μας. Ολα στο φως της ημέρας, λοιπόν.