Τη γνωστή και από το παρελθόν παρελκυστική τακτική και ακροβατισμούς χρησιμοποιούν οι διοικήσεις των τραπεζών προκειμένου να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια τους βάζουν οι αποφάσεις ακόμη και ανωτάτων δικαστηρίων. Το ίδιο ισχύει και την πρόσφατη του Αρείου Πάγου για τις «αδικαιολόγητες χρεώσεις» σε περίπτωση πρόωρης εξόφλησης στεγαστικών δανείων με κυμαινόμενο επιτόκιο. Τέτοιες αποφάσεις υπήρξαν αρκετές και στο παρελθόν αλλά οι τραπεζίτες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και πάντα με τις πλάτες των κυβερνώντων κατάφεραν να μην επιστρέψουν ούτε δεκάρα στους, κατά τα λοιπά, δικαιωμένους δανειολήπτες.

Σε αυτή τη φάση η διοίκηση της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών «διαβάζει» την απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με αυτά που ίδιοι επιδιώκουν. Σε αυτό το πλαίσιο φτάνουν στο σημείο και ισχυρίζονται πως η «πρόωρη προεξόφληση» δεν είναι «αναφαίρετο δικαίωμα» των πελατών τους. Διαβάζοντας με εξαιρετικά επιλεκτικό τρόπο την απόφαση του ΑΠ ισχυρίζονται ακόμη πως τα συγκεκριμένα φέσια δεν είναι «παράνομα» αλλά απλά οι όροι τους είναι «αδιαφανείς».

Σε κάθε περίπτωση η εφαρμοζόμενη φιλομονωπολιακή πολιτική είναι ο καλύτερος σύμμαχος της ασυδοσίας του τραπεζικού κεφαλαίου. Να υπενθυμίσουμε την παλαιότερη απόφαση ανωτάτου δικαστηρίου που έβαζε πλαφόν στο ύψος του επιτοκίου με βάση το ισχύον κάθε φορά «δικαιοπρακτικό επιτόκιο». Η υπόθεση «λύθηκε» σε όφελος των τραπεζών μετά από γνωμοδότηση «ανεξάρτητων νομικών», την οποία προκάλεσε και στη συνέχεια αποδέχτηκε η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος...