«Ηχηρό χαστούκι» κατά όλων εκείνων που σχεδίαζαν το «ξεκοκάλισμα» του δασικού πλούτου της χώρας και οραματίζονταν δασικές «μπίζνες» - δηλαδή τσιμέντο στα εναπομείναντα δάση και δασικές εκτάσεις της χώρας μας, αποτελεί η απόφαση 202/2005 της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Με την απόφαση αυτή κρίνεται ότι η εφαρμογή της εγκυκλίου του πρώην υφυπουργού Γεωργίας Φ. Χατζημιχάλη - η οποία αφορούσε τη σύσταση των Δασικών Χαρτών σύμφωνα με τους δασοκτόνους νόμους 3208/2003 και 3147/2003 - «θα έχει οπωσδήποτε ως αποτέλεσμα τη μείωση της επιφάνειας των δασών και των δασικών εκτάσεων σε ποσοστό το οποίο δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί». Επίσης επισημαίνει κατηγορηματικά ότι «θα έχει ως αποτέλεσμα να παραμείνει χωρίς την προστασία της δασικής νομοθεσίας ένα σημαντικό μέρος εδαφικών εκτάσεων, οι οποίες μέχρι την έκδοση της εγκυκλίου είχαν χαρακτηριστεί ως δάση» και ακόμη ότι «συνεπάγεται, με τη δημιουργία μη αντιστρέψιμων καταστάσεων, βλάβη του δασικού πλούτου της χώρας».

Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η παραπάνω απόφαση διότι έρχεται να δικαιώσει όλους εκείνους τους μαζικούς φορείς, αλλά και τους ανεξάρτητους επιστήμονες που σήκωσαν «κύμα» αντίστασης κατά των παραπάνω δασοκτόνων νόμων και ιδιαίτερα κατά του άρθρου 1 του Ν.3208/2003. Ενα άρθρο που έβριθε από ολοφάνερα αντιεπιστημονικές και νομικίστικες αλχημείες, στην προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να αποχαρακτηρίσει εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων χαρίζοντάς τα στους αδημονούντες εργολάβους.