Την... ιστορική αυτή φράση, που σημαίνει, «ψηφίζουμε ναι», την είπε σε... άπταιστα ελληνογαλλικά ο κύριος Σημίτης, όταν τον κάλεσε στο Παρίσι, λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα, ο κύριος Σιράκ, να ρίξει και αυτός το βάρος και το... τεράστιο «μπόι» του στη ζυγαριά, υπέρ της υπερψήφισης του λεγόμενου «ευρωσυντάγματος».

Στη χώρα του, την Ελλάδα, ο κύριος Σημίτης ψήφισε αυτός, εν αγαστή συμπνοία με τον Κωστάκη Καραμανλή, τον Γιωργάκη και όλη την παρέα των «εθνοπατέρων», για λογαριασμό του ελληνικού λαού, το κατάπτυστο κατασκεύασμα, που βάζει κι άλλο βούτυρο στο ψωμί των χορτάτων κεφαλαιοκρατών της Ευρώπης, ενώ παίρνει και την τελευταία μπουκιά απ' το στόμα των απόκληρων και πεινασμένων λαϊκών στρωμάτων. Θεώρησαν, οι... σοφοί και ώριμοι εθνοπατέρες της δικομματικής συμπαιγνίας, ότι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες ψηφοφόροι είναι... ανώριμοι, για να εμπιστευτεί στα χέρια τους η «πατρίδα» ένα τόσο σοβαρό θέμα. Στη Γαλλία, μια και έκανε το «λάθος» ο κύριος Σιράκ να προκηρύξει δημοψήφισμα, έτρεξαν όλοι να βοηθήσουν το αμαρτωλό Διευθυντήριο της «Ενωμένης Ευρώπης», και προσπάθησαν, με μέσα ανέντιμα και ανήθικα να τρομοκρατήσουν τον γαλλικό λαό και να υφαρπάξουν την ψήφο του, υπέρ του πολυπόθητου «οui».

Ομως, ο γαλλικός λαός - όπως και ο ολλανδικός προχτές - δεν τρομοκρατήθηκε και δεν άκουσε τις «συμβουλές» τους. Εγραψε, κανονικά, εκεί που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν μπορώ να το γράψω στο χαρτί (για να μη θεωρηθώ χυδαίος), όλους αυτούς τους ευρωλάγνους, αυτόκλητους θεματοφύλακες των «αξιών» της «Ενωμένης Ευρώπης», και τους πέταξε στα μούτρα ένα βροντερό «ΟΧΙ», που το φυσάνε και δεν κρυώνει. Και ψάχνονται, τώρα, να βρουν τρόπους και μορφές για να ξεπεράσουν τα λαϊκά εμπόδια και να συνεχίσουν το... θεάρεστο υπέρ των πολυεθνικών έργο τους.

Αλλά, από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, στη Γαλλία, βγαίνει και ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, για τους λαούς όλης της Γης. Ο «τρομερός» καπιταλιστικός Λεβιάθαν, που παρουσιάζεται ως πανίσχυρος και αδιαφιλονίκητος κοσμοκράτορας, δεν είναι ανίκητος. Τα πόδια του, χωρίς την ανοχή ή τη στήριξη και, προπαντός, χωρίς τη θέληση των λαών, είναι σκέτος πηλός. Ενωμένες και αποφασισμένες οι λαϊκές δυνάμεις της υδρογείου μπορούν, με ένα μονάχα φύσημά τους, να τον ξαπλώσουν φαρδιά - πλατιά στο χώμα, και να τον σκορπίσουν στα εξ ων συνετέθη. Αρκεί να υπάρξει η θέληση και, προπαντός, η απόφαση. Γι' αυτό, το ΚουΚουΕ δε θα πάψει να το φωνάζει και να το διαλαλεί: Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε! Στην ενωμένη δύναμή σας, τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί.