«Καυγάς» για... τη σφραγίδα της ΓΣΕΕ ξέσπασε μεταξύ των παρατάξεων που απαρτίζουν το Προεδρείο της Συνομοσπονδίας, μετά την προχτεσινή ανακοίνωση με την οποία η ΠΑΣΚΕ δήλωνε ότι τώρα, και μετά βέβαια απ' αυτό που έκαναν τα στελέχη της στον ΟΤΕ, ούτε λίγο ούτε πολύ ετοιμάζεται για έφοδο στα Χειμερινά Ανάκτορα...

Η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ (που εκδόθηκε με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης») με την οποία γινόταν προσπάθεια η ΠΑΣΚΕ κεντρικά να αποποιηθεί των ευθυνών της για την κατάπτυστη συμφωνία του ΟΤΕ, προκάλεσε τον εκνευρισμό και την αντίδραση της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ. Ετσι χτες, η ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα, σε Δελτίο Τύπου κάνει λόγο για «πραξικοπηματική ενέργεια», που με τη σφραγίδα της ΓΣΕΕ και πίσω από τη βιτρίνα της Συνομοσπονδίας επιχειρείται να περάσουν «θέσεις και απόψεις της Χαρ. Τρικούπη». Επιπλέον η ΔΑΚΕ μέμφεται τους συνεταίρους της στο προεδρείο της ΓΣΕΕ ότι «δεν έχουν δικαίωμα να επιβάλουν το νόμο της Χαρ. Τρικούπη, χρησιμοποιώντας τη ΓΣΕΕ σαν παραμάγαζο του ΠΑΣΟΚ, ασκώντας κομματική τρομοκρατία στα στελέχη της» (σ.σ. δηλαδή στα στελέχη της ΠΑΣΚΕ στην ΟΜΕ ΟΤΕ)!

Στη διένεξη έσπευσε να πάρει θέση και η «Αυτόνομη Παρέμβαση», που με δήλωση του στελέχους της Α. Καλύβη δίνονται εξηγήσεις γιατί η παράταξή του συμφώνησε στην έκδοση της συγκεκριμένης ανακοίνωσης της ΓΣΕΕ, ουσιαστικά δηλαδή να στηρίξει την ΠΑΣΚΕ, να ξεφορτωθεί τις ευθύνες της για το έγκλημα που έγινε στον ΟΤΕ. Σε αυτή, ο Α. Καλύβης δηλώνει ευθαρσώς ότι η παράταξή του συμφώνησε να βγει η ανακοίνωση - συγχωροχάρτι που επιθυμούσε διακαώς η ΠΑΣΚΕ και εύχεται να «διορθωθούν τα κακώς κείμενα στη λειτουργία της ΓΣΕΕ».

Η όλη ιστορία θα ήταν κωμική αν δεν επιβεβαίωνε ότι και οι τρεις παρατάξεις μπορεί να τσακώνονται για τις σφραγίδες και τις καρέκλες, αλλά καθόλου δεν αλλάζουν τη στρατηγική πορεία της ενσωμάτωσης που έχουν επιβάλει στη ΓΣΕΕ. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» είναι συνυπεύθυνες για τις εξελίξεις στον ΟΤΕ και όχι μόνο. Η εναλλαγή προσωπείων, η σημαία ευκαιρίας που σηκώνουν κάθε φορά, οι «διαφωνίες τους» και ο οπορτουνισμός τους εντέλει, στις μεταξύ τους σχέσεις, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι επικίνδυνος για την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της.