Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

Η άρνησή σου να δεις τον ιμπεριαλισμό ως αυτό που είναι, και άρα θανάσιμο εχθρό σου, θα έχει - στην καλύτερη των περιπτώσεων - σαν αποτέλεσμα να κυκλοφορείς στην «κοινωνική Ευρώπη» με ένα «σινιέ» ηλεκτρονικό βραχιολάκι, έτσι που - ως υπό παρακολούθηση πουλερικό - να μπορεί ο αφέντης σου να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή σε ποιο στάδιο του δρόμου για το σφαγείο βρίσκεσαι.

Σε μια βελτιωμένη παραλλαγή, αν θέλεις να έχει και ολίγον από επαναστατικό «γκλάμουρ» το πέρασμά σου από τον μάταιο τούτο κόσμο, μπορείς να ενταχθείς σε μια από τις τροτσκιστικού τύπου «μη κυβερνητικές οργανώσεις» που μάχονται «για την εισαγωγή της ελευθερίας και της δημοκρατίας»!

Μη διστάσεις, αν διαπιστώσεις ότι το χρήμα δεν είναι μόνο αμερικάνικο. Και τα ευρωπαϊκά ευρώ την ίδια δουλιά κάνουν. Ρώτα κάτι δικούς μας «φορουμίστες» να σου πουν πόσο χρήσιμη είναι για την ...επανάσταση η φιλοξενία στο ...Παρίσι.

Μετά προσγειώσου. Είπαμε: Καλός ο καπιταλισμός, αλλά χωράει λίγους. Για τους πολλούς έρχεται πάντα η στιγμή της προσγείωσης, σε μια πραγματικότητα, όπου ο χαρακτηρισμός «ζούγκλα» για τις εργασιακές σχέσεις είναι επιεικής. Μα και τότε μην ξεχαστείς. Να θυμάσαι ότι οι μπάτσοι πάνε πάντα δυο δυο. Ο ένας σου χώνει μπάτσο κι ο άλλος κερνά καφεδάκι. Αλλάζουν και μεταξύ τους ρόλους ώστε να έχει ποικιλία το πράγμα.

Από προχτές γνωστή η μπλόφα. Χτες παραλίγο να κηρυχτεί επανάσταση. Από αυτούς τους ίδιους που είκοσι ολόκληρα χρόνια ποδοπάτησαν την εργατική τάξη. Και σήμερα έχουν το θράσος να μιλάνε για το δίκιο της. Μην ξεχαστείς. Οι μπάτσοι πάνε πάντα δυο δυο.

Να έχεις εμπιστοσύνη μόνο στις δυνάμεις σου, να έχεις εμπιστοσύνη μόνο στην τάξη σου, να έχεις εμπιστοσύνη στο μπράτσο που δένει στο δικό σου, σε μια «μπετόν αρμέ» ταξική ενότητα. Κλείσε το χαζοκούτι, άστους να παίξουν χωρίς ακροατήριο τους ρόλους τους. Ασε άνεργο το σκηνοθέτη.

Εχεις αγώνα μπροστά!