Ας πούμε ότι είσαι παντρεμένος, ας πούμε ότι έχεις κι ένα παιδί, ας πούμε ότι έχεις κι ένα αυτοκίνητο (μικρό), ας πούμε ότι θα πάρεις και μερικές μέρες άδεια (τυχεράκια) και ότι σου μπήκε η ιδέα να ταξιδέψεις σε κάποιο νησί της χώρας του «ήλιου και της θάλασσας».

*

Πλέοντας σε πελάγη πλήρους άγνοιας κινδύνου, σηκώνεις το τηλέφωνο, παίρνεις στην ακτοπλοϊκή εταιρία τάδε (όλες τις ίδιες, πάνω - κάτω, τιμές έχουν) και ρωτάς πόσο κοστίζει να πας στην Κρήτη (και να γυρίσεις).

*

Αν δε σου πέσει το ακουστικό από το αυτί μ' αυτά που θα ακούσεις, θα μάθεις ότι, για να πας και να 'ρθεις, περνώντας περί το ένα 24ωρο στο κατάστρωμα, θες 300 ευρώ! Αν τώρα είσαι πολύ «γενναίος» και ρωτήσεις τι κοστίζει να κλείσεις μια καμπίνα για να μη σκεβρώσει το παιδί στο κατάστρωμα, το ποσό ανέρχεται στα 407 ευρώ! Μόνο για να πας. Και να 'ρθεις. Χωρίς να φας, χωρίς να πιεις, χωρίς να αγοράσεις τίποτα!

*

Στην περίπτωση, δε, που σου περάσει από το μυαλό να αλλάξεις προορισμό, αντί για Κρήτη να τραβήξεις για Ρόδο, εκεί να δεις «χάλι»: Θες 370 ευρώ για τη «στρωματσάδα» στο κατάστρωμα και 460 ευρώ για την καμπίνα!

***

Αυτές είναι οι τιμές των εισιτηρίων που χρεώνουν οι «τσιφλικάδες» της θάλασσας στους επιβάτες. Ετσι προκύπτουν και τα υπερκέρδη τους. Ετσι «γδύνουν» τους Ελληνες εργαζόμενους, που, για να μετακινηθούν στη νησιωτική Ελλάδα, είναι υποχρεωμένοι να χρυσοπληρώνουν, για να στοιβάζονται στα πλοία τους και άλλοτε στα «σαπάκια» τους.

Αλλά οι εφοπλιστές μας είναι φιλόστοργοι. Απόδειξη: Σήμερα που αναμένεται να συναντηθούν με τον Κεφαλογιάννη (αυτόν που λέει τους λιμενεργάτες «αριστοκράτες») θα του ζητήσουν (δε θα τον «διατάξουν», προς Θεού!) να μειωθεί η τιμή των εισιτηρίων. Αλλά πώς; Με την κατάργηση των τελών που εισπράττονται για το ΝΑΤ (!), την κατάργηση των επιδοτήσεων για την «άγονη γραμμή» (!), την κατάργηση των χρημάτων συντήρησης των λιμανιών!

Μείωση της τιμής (υποτίθεται) μέσω της κατάργησης οτιδήποτε έχει μείνει να θυμίζει «κοινωνικό»! Προφανέστατα, την άλλη μέθοδο για τη μείωση της τιμής των εισιτηρίων, τη μέθοδο, δηλαδή, της μείωσης των υπερκερδών τους, ούτε καν τη σκέφτονται. Ομοίως και ο Κεφαλογιάννης.

Είπαμε, «φιλόστοργοι» οι άνθρωποι, αλλά και στην «καλοσύνη» υπάρχει ένα όριο...