Ενα πραγματικό φάντασμα «Η πτώση του κομμουνισμού μπορεί να "σκότωσε" τον μαρξισμό ως πολιτικό πρόταγμα, όμως η υποχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας αναβίωσε τη μαρξική ανάλυση του καπιταλισμού. Η συμβατική άποψη "είδε" την αποσύνθεση του κεντρικού σχεδιασμού σαν θρίαμβο του καπιταλισμού. Λίγοι αντιλήφθηκαν ότι η μεγαλύτερη επίπτωση ενός τέτοιου κοσμοϊστορικού γεγονότος θα ήταν η επιτάχυνση αλλαγών που ωρίμαζαν για δεκαετίες στον δυτικό καπιταλισμό. Και ακόμη λιγότεροι προέβλεψαν ότι οι οικονομίες της ελεύθερης αγοράς που αναδύθηκαν θα είχαν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον γεμάτο αντιφάσεις, άναρχο καπιταλισμό τον οποίο προείδε ο Μαρξ και που οι σοσιαλδημοκράτες πίστεψαν ότι είχαν δαμάσει οριστικά. Η δεκαετία του 1990 άρχισε με τη μαζική καταστροφή όλων εκείνων των ιδεών που θύμιζαν μαρξισμό. Ηταν η "μεταμοντέρνα" εποχή: υποτίθεται ότι δε χρειαζόμασταν μεγάλες ιδέες. Στο τέλος της δεκαετίας, βρισκόμαστε στη μέση μιας δυναμικής παγκόσμιας κοινωνίας, που αναταράσσεται από οικονομικές ανακατατάξεις, απώλειες θέσεων εργασίας, που μπροστά τους ο άνθρωπος στέκεται με δέος - ακριβώς όπως είχε προβλέψει ο Μαρξ. Αραγε επιστρέφει ο φιλόσοφος σαν βιβλικός προφήτης;» (ο Ρούσσος Βρανάς στα «ΝΕΑ»).

Ανέκδοτο «Εκδηλώσεις με "αγωνιστικό, κοινωνικό και πολιτιστικό χαρακτήρα" προγραμματίζει η ΑΔΕΔΥ κατά το δεκαήμερο λειτουργίας της 70ής ΔΕΘ» (στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

Τι ζητάνε τα κοράκια; «Πρέπει να απελευθερωθεί το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων ώστε να μπορούν να δουλέψουν όσοι θέλουν να προκόψουν. Κυρίως πρέπει να μειωθεί η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία και για να εξοικονομηθούν χρήματα από τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ αλλά και για να αποτινάξουν οι επιχειρήσεις τα άχρηστα δεσμά του δημοσίου που απαγορεύουν στην ουσία τις επενδύσεις» (το κύριο άρθρο στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).