Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

αυτός είναι ο χαρακτηρισμός, που σου αποδίδεται από τους κυβερνητικούς

και δεν μπορεί να είναι άλλος

αφού, λέει, πανηγύρισες για την κατάργηση του 8ωρου και πήδαγες μέχρι εκεί πάνω με την απελευθέρωση του ωραρίου.

Τώρα, σου ετοιμάζουν νέα πανηγύρια. Αρχίνα να χειροκροτάς: 2,2 ευρώ αύξηση στο ΕΚΑΣ του παππού. 13 ολόκληρα ευρώ αύξηση στη σύνταξη της θείας από το χωριό.

Χειροκρότα ρε, τι σου ζητάνε;

Ψήφιζες επί 20 χρόνια ΠΑΣΟΚ και είπες να αλλάξεις για λίγο; Προφανώς, αγνοείς τα περί "συνέχειας του κράτους". Που σημαίνει, ανάμεσα σ' άλλα, ότι ένας νόμος ψηφίζεται από τη σημερινή κυβέρνηση και εφαρμόζεται από την επόμενη. Και πρακτικά, με παραδείγματα από τη χτεσινή ειδησεογραφία, σημαίνει: Καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ τους σχολικούς φύλακες, το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», τη Δημοτική Αστυνομία και ανέφερε ρητά τότε ότι τα προγράμματα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης ως προς την κρατική χρηματοδότηση. Μετά, όσοι δήμοι θέλουν να τα διατηρήσουν, πρέπει να επιβάλουν νέους φόρους για να βρουν χρήματα να πληρώσουν το κόστος. Ερχεται η ΝΔ ως «συνέχεια του κράτους» και λέει η εφαρμογή του νόμου επιβάλλει να πληρώσετε. Περιμένεις από τον δήμαρχο, που έχει ήδη συμφωνήσει με αυτήν την πολιτική, να διαμαρτυρηθεί;

Το καλύτερο αφορά στο Ασφαλιστικό. Οταν ενέκριναν την περίφημη στρατηγική της Λισαβόνας, το 2000, περιέλαβαν και το στόχο για συντάξεις μετά θάνατον. Ε, τώρα, έρχεται η ώρα της υλοποίησης. Πώς να διαμαρτυρηθεί το ΠΑΣΟΚ για μια καραμπινάτη δική του απόφαση;

Οσο σου δείχνουν ως μαύρο πρόβατο κάποιον Κεφαλογιάννη, που δήθεν δεν κάνει καλά τη δουλιά του, να ξέρεις ότι σε δουλεύουν. Γιατί αυτό ακριβώς που κάνει ο εκάστοτε Κεφαλογιάννης είναι η δουλιά του. Και την κάνει καλά. Εξασφαλίζει κέρδη για τους λίγους.

Για να το ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν: Η ΓΣΕΕ εξακολουθεί να διακηρύσσει ότι τα 600 ευρώ κατώτερος μισθός αποτελούν κίνδυνο για την ανταγωνιστικότητα. Εσύ ξέρεις ότι και τα 1.200 που ζητούσες πέρσι, δε φτάνουν φέτος. Αλλά δεν έχεις πάρει ακόμα βρεγμένη σανίδα. Αυτοί το ερμηνεύουν ως χειροκρότημα στην πολιτική τους, την κοινή πολιτική τους. Ταυτόχρονα, σε ταΐζουν καθημερινά με τρόμο κι εσύ αναπαράγεις αυτόν τον τρόμο μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Παράγεις, ήδη, τους επόμενους σκλάβους. Κι έρχεται πανηγυρικά μια μέρα κάποια Wal Mart, μια πολυεθνική, να κάνει τον απολογισμό της: 1,6 εκατομμύριο εργάτες χωρίς κανένα δικαίωμα, ούτε καν στοιχειώδη συνδικαλιστική προστασία.

Εξακολουθείς να κοιτάς δύσπιστα τους κομμουνιστές; Κι όμως, το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να συσπειρωθείς σε μέτωπο μαζί τους.