Στο διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που απαντάει στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, στάθηκαν τα στελέχη του Πανεργατικού Μετώπου στις τοποθετήσεις τους κατά τη χτεσινή συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ, αναδεικνύοντας παράλληλα τις αντεργατικές κατευθύνσεις της Λισαβόνας, αλλά και την ανάγκη οργάνωσης των αγώνων των εργαζομένων και συντονισμού της δράσης τους ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής.

Ο Γ. Σκιαδιώτης επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, όταν ισχυρίζεται ότι οι κατευθυντήριες γραμμές της Λισαβόνας δεν είναι αντεργατικές, αλλά ότι φταίει ο τρόπος που τις ερμηνεύει το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του. Κατέληξε, επισημαίνοντας ότι η αποτελεσματικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος προϋποθέτει την αποδυνάμωση των συμβιβασμένων πλειοψηφιών και την ενίσχυση του ΠΑΜΕ και της γραμμής της ταξικής σύγκρουσης.

Ο Γ. Τούσσας τόνισε ότι τα αντεργατικά μέτρα που προωθούνται σήμερα είναι η πεμπτουσία της Λισαβόνας, εγκρίθηκαν στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής που αποφάσισε την επιτάχυνση της πολιτικής αυτής και ψηφίστηκαν στο ευρωκοινοβούλιο από το Λαϊκό Κόμμα, τους σοσιαλιστές και τους Πράσινους. Στη σύνοδο Κορυφής στο τέλος του μήνα θα αποφασιστεί το νέο μοντέλο κοινωνικής πολιτικής που περιλαμβάνει και νέα μέτρα σ' αυτή την κατεύθυνση, ενώ το 2006 θα ονομαστεί «έτος κινητικότητας» των εργαζομένων.

Ο Θ. Κυριακίδης τόνισε ότι κύριος στόχος της Λισαβόνας είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, ώστε να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η αιτία των προβλημάτων των εργαζομένων, υπογράμμισε ο Θ. Κούτρας, είναι η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Μήτρα αυτής της πολιτικής αποτελούν, μεταξύ άλλων, η Συνθήκη του Μάαστριχτ, οι Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ, η ΟΝΕ. Επιλογές που στήριξε και στηρίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Ο Χρ. Σκεπετάρης, επισήμανε ότι η εργατική τάξη δέχεται μια ολομέτωπη διαρκώς εντεινόμενη επίθεση που ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις, καταργεί ακόμα και το 8ωρο, συρρικνώνει παραπέρα τα ασφαλιστικά δικαιώματα, αυξάνει την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Τέλος, η Μ. Τσαγκατάκη τόνισε ότι με το νόμο για τη διευθέτηση της εργασίας καταργείται το 8ωρο γυρίζοντας τους εργαζόμενους 70 χρόνια πίσω. Και οι δύο, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έκαναν τα αδύνατα δυνατά όλα τα προηγούμενα χρόνια για να το επιτύχουν αυτό, χρησιμοποιώντας διάφορα ιδεολογήματα.