Νέες διαμαρτυρίες, αυτή τη φορά εκτός Ρωσίας, ήρθαν να προστεθούν σε αυτές του Γκενάντι Ζουγκάνοφ, Προέδρου της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) και βετεράνων αγωνιστών στη Ρωσία, για τα σχέδια καταστροφής του μαυσωλείου του Λένιν που υπάρχει στο κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας και της ταφής της σορού του. Ο Ζορζ Αζ, επίτιμος Πρόεδρος του «Πόλου για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία» και βουλευτής με το ΚΚ Γαλλίας, απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, σχετικά με το θέμα.

Ο Αζ υπογραμμίζει ότι κανένα πρόσχημα δεν μπορεί να «αιτιολογήσει μια τέτοια ενέργεια, που πλήττει όχι μόνο τις αξίες του ρωσικού λαού, αλλά και την κληρονομιά ολόκληρης της προοδευτικής ανθρωπότητας». Και συνεχίζει ότι τα σχέδια αυτά ουδόλως τιμούν τη μνήμη του Λένιν, αλλά αντίθετα πρόκειται «για προσπάθεια αντεκδίκησης, από τις αντεπαναστατικές, αντικομμουνιστικές και αντισοβιετικές δυνάμεις» που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο τιμόνι της Ρωσίας, τονίζοντας ότι με «τον τρόπο αυτό θέλουν οι δυνάμεις αυτές να εξορκίσουν 7 δεκαετίες σοσιαλισμού». Ο Αζ επισημαίνει ότι προφανώς «ακόμη και νεκρός ο Λένιν τρομάζει τις αντιδραστικές δυνάμεις» που φοβούνται τη συνειδητοποίηση εκ μέρους των λαών «της επικαιρότητας του λενινισμού».

Τα σχέδια αυτά είχε φέρει στη δημοσιότητα με δηλώσεις του ο εκπρόσωπος του Πούτιν στην Κεντρική Περιφέρεια της χώρας, Γκεόργκι Πολταφτσένκο. Λίγο αργότερα, βουλευτές της Ανω Ρωσικής Βουλής, που πρόσκεινται στον Πούτιν, τάχτηκαν επίσης υπέρ της «χριστιανικής ταφής» του Λένιν. Μαζί με την ταφή της σορού του Λένιν, οι παραπάνω τάχτηκαν υπέρ της καταστροφής της «νεκρούπολης», που υπάρχει στα τείχη του Κρεμλίνου, όπου βρίσκονται οι σοροί 400 περίπου πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων της Σοβιετικής Ενωσης.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ακόμη στη σημερινή Ρωσία το 58% θεωρεί πως ο Λένιν είχε θετική συνεισφορά στην ιστορία της χώρας, με την αντίθετη άποψη να περιορίζεται στο 21%. Κι αυτό το αποτέλεσμα, παρά τη συκοφαντία και τους «τόνους λάσπης» που έχουν ριχθεί τα τελευταία χρόνια στον Λένιν και στους άλλους ηγέτες της Οχτωβριανής Επανάστασης.