Η είδηση έπεσε σαν βόμβα χτες στις 7 το πρωί, σκορπίζοντας το θρήνο από το Πέραμα μέχρι τον Πειραιά. Ο σύντροφός μας, ο δύτης μεταλλεργάτης Στέφανος Καραμανλής, το μόλις είκοσι οχτώ χρόνων νιόπαντρο παλικάρι, δεν υπάρχει πια. Τα νιάτα του τ' άρπαξε το φονικό χέρι της εργοδοσίας, για να τα θάψει στις αμέτρητες εκατόμβες που έχει ανοίξει σε βάρος των παιδιών της εργατικής τάξης.

Το νέο έγκλημα συντελέστηκε στις 5 το πρωί στη θάλασσα της Ρόδου, στις εργασίες ανέλκυσης ναυαγισμένης βαθυκόρου (πλοιάριο που καθαρίζει το βυθό της θάλασσας), που γίνονταν λίγα μόλις μέτρα μακριά από τη στεριά. Τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως κραυγάζουν και δείχνουν έναν προς έναν τους ενόχους.

Τις εργασίες ανέλκυσης είχε αναλάβει το συνεργείο των καταδυτικών εργασιών «ΨΩΜΑΚΑΡΑ» των Κώστα Ψωματάκη και Γιάννη Καραγιάννη. Αυτού του είδους οι εργασίες, σύμφωνα με τους κανονισμούς, προβλέπεται ότι θα πρέπει καθ' όλη τη διάρκειά τους να επιβλέπονται από τις λιμενικές αρχές. Απαιτούνται αυστηρότατα μέτρα ασφαλείας, που ανάμεσα στα άλλα έχουν να κάνουν με τις καιρικές συνθήκες, την ορατότητα και την ίδια τη φυσική κατάσταση των δυτών εργαζομένων.

Οι εργασίες είχαν ξεκινήσει από τις 18 Σεπτέμβρη και σύμφωνα με τη ρήτρα που είχαν υπογράψει οι εργοδότες θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί στις 13 Οκτώβρη. Δηλαδή προχτές! Για να προλάβουν τις ημερομηνίες, είχαν κουρελιάσει κάθε μέτρο ασφαλείας, βάζοντας το καταδυτικό συνεργείο να εργάζεται νύχτα - μέρα, δηλαδή ακόμα και με ορατότητα μηδέν. Και αυτό σε γνώση των τοπικών λιμενικών αρχών και του ίδιου του κεντρικού λιμενάρχη Ρόδου Μωράκη, που ακολουθώντας τη σαφή κατεύθυνση και της κυβέρνησης της ΝΔ ότι τα εργοδοτικά συμφέροντα είναι ιερό και όσιο, έκαναν τα «στραβά μάτια»...

Λίγο πριν τις 5 τα ξημερώματα, οι συνάδελφοι του Στέφανου Καραμανλή, οι οποίοι μέχρι εκείνη την ώρα ήταν στο βυθό (!), εξαντλημένοι πια βγήκαν από το νερό και ξύπνησαν τον Στέφανο για να συνεχίσει στο πόδι τους. Ο ίδιος ήταν επίσης εξαντλημένος αφού, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, είχε κοιμηθεί λίγο. Επιπλέον ήταν νέος στο επάγγελμα, χωρίς την αναγκαία εμπειρία.

Κι όμως, οι εργοδότες τον έστειλαν 5 το πρωί, δηλαδή μέσα στη μαύρη νύχτα ακόμα, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, χωρίς να υπάρχει καμία επίβλεψη από τους αρμοδίους, να κατέβει στο βυθό και να εκτελέσει εργασίες ηλεκτροσυγκόλλησης! Κάτω από αδιευκρίνιστες προς το παρόν συνθήκες, το ήδη βυθισμένο σκάφος ξέφυγε από το σημείο που βρισκόταν και άρχισε να βυθίζεται περισσότερο ρουφώντας μαζί του και τον άτυχο νέο.

Ομως το κακό δε σταματάει εδώ. Στην προσπάθειά μας να επικοινωνήσουμε με το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ρόδου, μας έκλειναν τα τηλέφωνα κατάμουτρα. Τα υπόλοιπα μέλη του συνεργείου, συνάδελφοι του Στ. Καραμανλή, βρίσκονταν μέσα στο λιμεναρχείο υπό αυστηρή επιτήρηση τόσο από τους λιμενικούς όσο και από τους ανθρώπους των εργοδοτών, απαγορεύοντας τη συνομιλία ακόμα και με τα συγγενικά πρόσωπα του εργαζόμενου που κατέφτασαν για να μάθουν τι συνέβη. Στα γραφεία της εταιρίας που εδρεύει στο Κερατσίνι βρήκαμε τον έναν από τους συνεταίρους, τον Γιάννη Καραγιάννη, ο οποίος όχι μόνο αρνήθηκε να πει κουβέντα, αλλά μας πέταξε έξω κλειδώνοντας την πόρτα.

Οσο για το ποια θα είναι η τιμωρία των ενόχων, πώς οι αρμόδιοι θα φροντίσουν να εξηγήσουν στους χαροκαμένους γονείς τη συμφορά που τους βρήκε, το δελτίο Τύπου του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας αποτελεί σαφές δείγμα. Αναγράφει ξερά: «Χωρίς τις αισθήσεις του ανασύρθηκε, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, σήμερα (σ.σ χτες) το πρωί, στη θαλάσσια περιοχή νέου καρνάγιου στη Ρόδο, 28χρονος δύτης, μέλος συνεργείου καταδυτικών εργασιών για την ανέλκυση βυθισμένης βυθοκόρου στην εν λόγω περιοχή. Ο ανωτέρω μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο της Ρόδου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του»! Αυτό, όταν ακόμα και η νεαρή γυναίκα του Στ. Καραμανλή, λίγο πριν καταρρεύσει στο Λιμεναρχείο της Ρόδου, είπε ότι ο Στέφανος στις τηλεφωνικές επικοινωνίες του μαζί της, είχε αναφέρει ότι οι συνθήκες είναι απάνθρωπες, με εξαντλητικά ωράρια χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας και ευχόταν να τελειώσει γρήγορα αυτή η δουλιά...