ΠΑΜΕ, λοιπόν! Με τα λάβαρα ψηλά. Τις γροθιές σφιγμένες. Με πίστη κι αισιοδοξία πως τούτο το νέο αγωνιστικό ξεκίνημα θα βάλει μπροστά κι άλλες «μηχανές». Ν' ακουστεί η φωνή μας στις φάμπρικες, στα μηχανουργεία, στα γιαπιά, στις σκαλωσιές, όπου λιώνουν τα κορμιά των εργατών. Ν' αντηχήσει στους κάμπους και στα λαγκάδια, όπου οι ξωμάχοι αγκομαχούν. Να φτάσει στα σχολειά και στα πανεπιστήμια, όπου οι νέοι αγωνίζονται για να προκόψουν. Να μπει στα φτωχόσπιτα των απόμαχων της δουλιάς, που ζουν στην ανέχεια και την απόρριψη. Να μιλήσει στη γλώσσα των μεταναστών, που βιώνουν τη διάκριση, την αδικία, τον κοινωνικό αποκλεισμό.

ΠΑΜΕ, λοιπόν! Να γεμίσουν οι δρόμοι της Αθήνας. Με διαδηλωτές από όλη την Ελλάδα, από τις πόλεις της φτώχειας, τα χωριά της εγκατάλειψης. Ο λαός στη μάχη. Κι απέναντί του, η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι. Εμπρός, να τους φοβίσουμε με τη μαζικότητά μας. Να τους τρομοκρατήσουμε με τη δύναμή μας. Να τους πανικοβάλλουμε με την αποφασιστικότητά μας. Είμαστε οι πολλοί. Εχουμε το δίκιο. Τραβάμε στο μέλλον. Είναι οι λίγοι. Εχουν το άδικο. Ανήκουν στο παρελθόν. Ερχόμαστε από μακριά. Κουβαλούμε τον αέναο αγώνα των προλετάριων ν' αλλάξουν την κοινωνία. Την απαίτηση των κολίγων να δικαιωθεί η θυσία τους. Το πρόσταγμα της νεολαίας για έναν καλύτερο κόσμο. Μας συνοδεύουν οι καπεταναίοι του '21, οι αντάρτες της Εθνικής Αντίστασης, οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου.

ΠΑΜΕ, λοιπόν! Να πούμε στους προύχοντες ότι τη δουλιά τη δικαιούμαστε, δεν τη ζητιανεύουμε. Την καλύτερη αμοιβή την αξίζουμε, δε θα μας τη χαρίσουν. Το χωράφι είναι δικό μας, δε θα μας το πάρουν. Τη μόρφωση την απαιτούμε, δε θα μας τη στερήσουν. Την ελευθερία την κερδίσαμε, δε θα τους την παραδώσουμε. Τη Δικαιοσύνη τη διεκδικούμε, δε θα της υποταχθούμε. Να διαμηνύσουμε στους δυνάστες ότι η δύναμη της εξουσίας τους δε μας τρομάζει. Το χρήμα τους δε μας ελκύει. Η ζωή τους δε μας γοητεύει. Εμείς είμαστε από άλλη «πάστα», δεν τους μοιάζουμε, δε θα συμβαδίσουμε ποτέ μαζί τους. Αλλα τα δικά μας ιδανικά, άλλες οι αξίες μας, άλλοι οι στόχοι μας.

ΠΑΜΕ, λοιπόν! Με βήμα σταθερό. Ο βρόντος της περπατησιάς μας να σκεπάσει τις φοβέρες των κυβερνώντων, τα ψεύδη των προκατόχων τους, τα παραπλανήματα της πολιτικής σκανδαλολογίας, τις σαχλαμάρες του «κοινωνικού κουτσομπολιού». Το τραγούδι του αγώνα μας να σβήσει τα μοιρλίσματα των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, τα μοιρολόγια των συμβιβασμένων, τα χαχανίσματα των υποτακτικών. Ο αντίλαλος της βοής των συνθημάτων μας να τονώσει τους κιοτήδες, να ενθαρρύνει τους διστακτικούς, να παρακινήσει τους αμέτοχους.