Σήμερα διαδηλώνουμε! Στο μεγάλο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, στις 11 το πρωί στο Πεδίον του Αρεως. Εργάτες, υπάλληλοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργοι, φτωχοί αγρότες, μικροί ΕΒΕ, νέοι και νέες εργαζόμενοι, φοιτητές και σπουδαστές, γυναίκες και άντρες, συνταξιούχοι. Ενώνουμε τη φωνή μας ενάντια στην κυβέρνηση και την πολιτική της. Ενάντια στα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που δίνουν αέρα στα πανιά του κεφαλαίου. Ενάντια στους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους, που προσπαθούν να σύρουν το κίνημα στα τραπέζια του διαλόγου, να βάλουν εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίησή του.

Σήμερα ανταμώνουμε όλοι στην Αθήνα, στη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση. Με τα αιτήματα των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών μας. Τα αιτήματα του ΠΑΜΕ, που δεν κουτσουρεύονται, δεν παζαρεύονται, δε χωράνε στις ντιρεκτίβες αύξησης της κερδοφορίας των εργοδοτών. Σηκώνουμε ψηλότερα το μπόι μας, ενάντια στην πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της χλιδής για τους λίγους και της φτώχειας για τους πολλούς. Στέλνουμε μήνυμα αντίστασης και ανυπότακτης ταξικής δράσης σ' εκείνους που πετροβολάνε τα δικαιώματά μας, που σχεδιάζουν δουλιά «ήλιο με ήλιο» για τους εργαζόμενους και κυρίως τη νέα βάρδια της τάξης μας.

Τους ξέρουμε καλά. Με τις κυβερνήσεις του το ΠΑΣΟΚ έκανε τη χώρα παράδεισο για την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Χτύπησε ανελέητα τα ασφαλιστικά και εργασιακά μας δικαιώματα. Προώθησε τη γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας. Μείωσε συντάξεις και μισθούς, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να χτυπήσει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Εδωσε ώθηση στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας, προώθησε το ξερίζωμα των φτωχών αγροτών μέσω της ΚΑΠ, βούτηξε στα χρέη τους μικρούς ΕΒΕ για χάρη των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ βρήκε στρωμένο το δρόμο. Διατήρησε κάθε αντεργατικό αντιλαϊκό νόμο του ΠΑΣΟΚ, πήγε ένα βήμα πιο πέρα τη βαθιά ταξική επίθεση. Τώρα ετοιμάζεται να πετσοκόψει, για μια ακόμη φορά, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, με πρώτα θύματα τις γυναίκες, τη νέα γενιά των εργαζομένων, όσους αργοπεθαίνουν ή σακατεύονται στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Η συνεχιζόμενη λιτότητα και ακρίβεια κατατρώει τα πενιχρά εισοδήματα και τις συντάξεις της πείνας. Οι ιδιώτες γλεντάνε τα κέρδη τους πάνω από το πτώμα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Η ανεργία τσακίζει κόκαλα, χτυπάει την πόρτα κάθε λαϊκής οικογένειας.

Το κεφάλαιο και τα κόμματά του έχουν τους δικούς τους εκπροσώπους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες, που συναινούν στις στρατηγικές επιλογές των μονοπωλίων. Που κρύβουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων από τους εργαζόμενους, μην τυχόν και θιγούν τα ιερά και τα όσια του κεφαλαίου. Είναι αυτοί που στρογγυλοκάθονται στις καρέκλες του «κοινωνικού διαλόγου», για να διαπραγματευτούν πόσο πιο χαμηλά θα πέσει το μεροκάματο και τα δικαιώματα της εργατιάς, πόσος ακόμα ιδρώτας θα ποτίσει την καπιταλιστική «ανταγωνιστικότητα» και τα αντεργατικά οράματα της ΕΕ.

Είμαστε στην άλλη όχθη. Συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ της αντίστασης και της ανυπακοής. Με το αποκούμπι κάθε εργάτη. Με εκείνους που παλέψαμε μαζί στην οικοδομή για το δικαίωμα στο μεροκάματο. Μ' εκείνους που ανταμώσαμε στην πύλη του εργοστασίου, στον αγώνα για το δικαίωμα στη δουλιά. Μ' εκείνους που σφραγίσαμε το γιαπί, όταν ένας ακόμα συνάδελφός μας πλήρωνε με το αίμα και τη ζωή του τη δίψα της εργοδοσίας για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Μ' εκείνους που αντιπαλέψαμε μαζί κάθε αντεργατικό νομοθέτημα. Μ' εκείνους που κατεβήκαμε χαράματα στην περιφρούρηση της απεργίας, στην απεργιακή συγκέντρωση, με περιεχόμενο και στόχους πάλης που χτυπούν στη ρίζα τους τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Από αύριο συνεχίζουμε με μεγαλύτερη ορμή και αποφασιστικότητα. Με πίστη στις δυνάμεις μας, στη δύναμη της εργατικής τάξης. Με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση δυνάμεων, σε αταλάντευτη τροχιά σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την πολιτική του. Για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις της λαϊκής αντεπίθεσης. Για να ριζώσει το ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο και κλάδο δουλιάς, νέες δυνάμεις να μπουν στο στίβο των ταξικών αγώνων. Για να ανατραπούν οι συσχετισμοί σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, προς όφελος εκείνων που σήμερα παράγουν τον πλούτο, για να τον καρπώνονται μια χούφτα κεφαλαιοκράτες.