Αν δεν υπήρχε αυτό το καταραμένο αμερικάνικο «happy end», όπου έρχεται στο τέλος των κινηματογραφικών ταινιών σαν καταλύτης και ισοπεδώνει τα πάντα, θα μιλούσαμε για μια πολύ ενδιαφέρουσα κωμωδία. Η οποία κωμωδία καταγγέλλει, με αρκετά ευρηματικά τρόπο, την ανεργία και τις επιπτώσεις της πάνω στο βιοτικό επίπεδο, στην ποιότητα ζωής, στην «ψυχή», τελικά, των ανθρώπων.

Ενα ζευγάρι που ξεγελάστηκε από το αμερικανικό όνειρο και «ανοίχτηκε» οικονομικά, πιστεύοντας ότι η σημερινή του ευημερία θα υπάρχει στο διηνεκές, βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με την ανεργία. Αφού πούλησε τα πάντα και άδειασε το σπίτι του, έχασε το αυτοκίνητό του, κρύωνε χωρίς πετρέλαιο και ηλεκτρικό ρεύμα, λίγο πριν τινάξει τα πέταλα, αποφάσισε να καταφύγει και αυτό στις ληστείες, όπως κάνουν τα πρώην αφεντικά τους.

Ομως, οι ληστείες απαιτούν άλλου είδους ανθρώπους. Ετούτοι είναι ανίκανοι να μοιάσουν στους πραγματικούς ληστές. Στις ανώνυμες εταιρίες και στις πολυεθνικές! Κάθε απόπειρα από μέρους τους, τους φέρνει και πιο κοντά στην απελπισία και τη γελοιοποίηση! Οταν στο τέλος, επιτέλους, τα καταφέρνουν, έρχεται το «happy end», που λέγαμε, και τα ακυρώνει όλα! Κάνει το ζευγάρι μια άσφαιρη καρικατούρα. Ο θεατής νιώθει ότι εξαπατήθηκε!

Πάντως, είναι πολλές οι γελαστικές στιγμές της ταινίας. Και γελάς όχι τόσο με το αστείο όσο με το τραγικό. Το οποίο τραγικό είναι που φρονηματίζει. Αν, φυσικά, δεν ακυρωθεί μέσα σου από το ανόητο τέλος της ταινίας.

Παίζουν: Τζιμ Κάρεϊ, Τεά Λεονί, Αλεκ Μπάλντουιν.