No Pasaran | Πατριδογνωμόνιο | ΣΤΟΠ στο Αντικομμουνιστικό μνημόνιο

ΣΤΟΠ στο Αντικομμουνιστικό μνημόνιο

No Pasaran

Πάνε έξι χρόνια, στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών του '99. Είμαστε στην πλατεία της Καρδίτσας με τον σύντροφο Μπούτα. Μεσημεράκι. Παραμονή προεκλογικής συγκέντρωσης του Κόμματος. Ο κάμπος βράζει. Εχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ο αγροτικός κόσμος τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο Βαγγέλης είναι γέννημα - θρέμμα ΚΚΕ. Ξέρει κι από ιστορία κι από αγώνες κι απ' τα παλιά. Τσιπουράκι και κουβέντα με τους συντρόφους. Ετσι τους νιώθω κι έτσι με νιώθουνε κι ας είμαι πρωτάρα σχετικά, στον κόκκινο πολιτικό δρόμο. Πίσω μας είναι η τραγωδία Οτσαλάν, μπροστά μας όλα όσα έγιναν και γίνονται.

Ξετυλίγονται αναμνήσεις. Περήφανες. Διωγμοί. Εξορίες. Αγώνες. Σταμπαρίσματα παιδιών κι εγγονιών. Οι κομμουνιστές είναι από κείνη την πάστα των ανθρώπων που δεν καυχιούνται, δεν πουλάνε ηρωισμό, δεν κουβαλάνε μνησίκακες πίκρες, αλλά δεν ξεχνούν. Αισθάνομαι τη ζέστη της πείρας. Των ροζιασμένων χεριών. Των χαμογελαστών γερόντων. Που κοιτάνε πίσω τους ένα βουνό από τραύματα κι ένα από θαύματα κι όμως δε μετανιώνουν για τίποτα. Αυτοί είναι οι τυχεροί. Που είχαν φως στη φυλακή τους και ποτέ την ήττα στην ψυχή τους.

Μ' έχουν μέσα στην κουβέντα τους. Με τρυφεράδα. Ωσπου κάποια στιγμή με την εμπειρία και την όποια γνώση κουβαλάω κι εγώ απ' τη δική μου γνωστή κι άγνωστη ζωή μ' ακούω να λέω: Σύντροφοι το φίδι είναι πάντα εδώ. Εσείς το ξέρετε. Το πολεμήσατε. Ομως θα 'ρθει και για μας. Με την ίδια όψη του φασίστα. Του θεσμού. Του αγκυλωτού σταυρού. Μπορεί να μην έχει ξερονήσια αλλά σε γειτονιές στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μπορεί να μην έχει φυγή στα βουνά για τους λεύτερους αλλά υπόγεια στις πόλεις. Δεν ξέρω πώς θα το λένε αυτό το Ράιχ αλλά με νόμους και παράτες νομιμότητας, θα πέσει πάνω μας. Το ίδιο σκληρό. Το ίδιο απάνθρωπο. Το ίδιο μαύρο. Απέναντι στο ίδιο κόκκινο. Ο φασισμός στον 21ο μπορεί να φοράει κοστούμι και γραβάτα. Οι σοφότεροι γελάσανε καλόκαρδα, όταν αρχίσαμε να λέμε κάθε παλαβό μασκάρεμα του σύγχρονου φασίστα. «Λες, μωρέ, να φτάσουμε πάλι να περιμένουμε τσιγάρα στη φυλακή με το ...κανάλι να καραδοκεί»;

Αστειεύτηκα κι εγώ. «Καπνίζεις και πολύ και πρέπει να κάνουμε κουμάντο να σε καλύψουμε σε τσιγάρα...», είπε ο χωρατατζής Βαγγέλης...

Την ιστορία τη θυμάμαι τώρα σαρκαστική στην αλήθεια της, στο δρόμο για το πολλά βαρύ Στρασβούργο με το ...μεγαλόσχημο Συμβούλιο της Ευρώπης. Οπου το φίδι το μαύρο το κολοβό κατεβάζει το αντικομμουνιστικό του μνημόνιο και κηρύσσει τον πόλεμο σε ζωντανούς, σε νεκρούς και σ' αγέννητους κομμουνιστές, σε ριζοσπάστες, σε δημοκράτες σε όλους όσοι θέλουν να συλλογούνται λεύτερα και ν' αποφασίζουν το δρόμο και τους συντρόφους τους.

Θα είμαστε πολλοί εκεί. Μπροστά απ' το Συμβούλιο της Ευρώπης για τη συζήτηση της Μαύρης επιβολής. Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Βέλγοι κι Ελληνες πολλοί νέας και παλιάς κοπής αποφασισμένοι να φωνάξουμε ΝΟ PASARAN.

Εχοντας μάθει ότι στην κοντινή πλατεία Δημοκρατίας, οι φασίστες έχουν ήδη προγραμματίσει και λάβει την άδεια για ...αντιδιαδήλωση. Ακου «πλατεία Δημοκρατίας». Αχ! Βαγγέλη και σύντροφοι εκεί στον κάμπο. Στις μέρες μας είναι η πρώτη πλατεία που παραχωρείται στην κατάλυση του ονόματός της. Θυμηθείτε. Κι ατσίγαροι θ' αντέξουμε (χα! χα!).

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ