ΙΕΡΟΣ χώρος στην πρωτεύουσα, στην αδούλωτη Αθήνα τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου της Αθήνας, εκεί που μια λαοθάλασσα τρικύμιζε για ώρες και βεβαίωσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως το αντικομμουνιστικό μνημόνιο - αυτό το χυδαίο και απαράδεκτο ψήφισμα - ΟΧΙ δε θα περάσει!

ΙΣΤΟΡΙΚΗ μέρα η περασμένη Πέμπτη 19 του Γενάρη 2006. Η Αθήνα κι άλλες πολιτείες της Ελλάδας αντάμα στέλνουν το δικό τους μήνυμα πως σε τούτη τη γη, αιματοποτισμένη από τα πανάρχαια χρόνια για τη λευτεριά και τη δημοκρατία, δεν πέρασαν ποτέ παρόμοια σχέδια, δεν έγιναν γονυκλισίες και δεν έσκυψαν το κεφάλι. Στη φασιστική χολέρα, στη χιτλερική ορδή ο λαός μας, τα νιάτα που φανέρωσαν φλογερά την παρουσία τους, δόθηκε πολλές φορές απάντηση.

ΚΙ ΗΤΑΝ τα Προπύλαια που 'φερναν το παγωμένο βράδυ της περασμένης Πέμπτης μπροστά στα μάτια, πυροδοτούσαν την καρδιά με της ελληνικής νιότης τις αμέτρητες θυσίες, τα δοξασμένα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, τα χρόνια που το ΕΑΜ αγκάλιασε την Ελλάδα ολόκληρη.

ΕΙΝΑΙ του Ρήγα το άγαλμα που τότε πρωτοβρεθήκαμε κι ο σύντροφος, εκείνος ο αίλουρος, αψηφώντας τους γκεσταπίτες και τους «διαβασμένους» δικούς μας χαφιέδες, έφερνε το δάφνινο στεφάνι μας για να τιμήσουμε τους ηρωικούς νεολαίους, που έπεσαν στα αλβανικά βουνά, κι ολούθε σ' όλη τη χώρα.

ΠΑΝΤΑ εκεί στα Προπύλαια, ακριβώς στην είσοδο και στη μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στην Πανεπιστημιακή Αουλα, σε μια μαρμάρινη στήλη, εκατόν πενήντα ονόματα σε καλούν να σταθείς μπροστά στα νιάτα, που πρόσφεραν τη ζωή τους στο μεγάλο αγώνα. Χαράγματα ζωής, που μαζί της βρεθήκαμε στις αίθουσες, σταθήκαμε ουρά ώρες για το συσσίτιο, τις νύχτες γράψαμε συνθήματα στους δρόμους...

ΚΑΙ την άλλη μέρα η μεγάλη ΕΠΟΝίτικη παρέα να βάζει πλώρη στα Φάληρα, στον Κόκκινο Μύλο με τα γκαζοζέν ή και ποδαρόδρομο. Ποιον να πρωτοκαλέσεις από τις δεκάδες τα ονόματα που είναι χαραγμένα πάνω στη στήλη της Σπουδάζουσας.

ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ μήπως το ψηλόλιγνο εκείνο παλικάρι, ο Κωστάκης Ρέππας (της Νομικής), που πρόθυμα, παρέα με το βιολί του, μας συντρόφευε στις εκδρομικές μας εξορμήσεις και συχνά στην επιστροφή κι εκεί πανέτοιμος για να παίξει το «τονωτικό» πατριωτικό κομμάτι μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη; Ο Κ. Ρέππας θα πέσει στα χέρια των δημίων του. Θα τον σκοτώσουν οι δήμιοι που τους πάνε για «αγγέλους»...

ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ η συντρόφισσα Αλέκα Παπαρήγα τόνισε στην ομιλία της πως αν δεν αντιδράσουμε, θα διώκεται ακόμα και ο απλός ψίθυρος. Και ο βασικός στόχος, το ζητούμενο είναι να εξοβελιστεί ακόμη και η νοσταλγία, που νιώθουν εκατομμύρια κάτοικοι σε μια σύγκριση του τρόπου που ζούσαν τότε στις πρώην αυτές ευρωπαϊκές χώρες.

ΠΑΝΤΑ τα πανό έχουν τη δική τους γλώσσα. Λιγόλογα κι αυτή τη φορά, συμπύκνωσαν τους στόχους κι έρχονταν κάθε στιγμή προκειμένου να συμπληρώσουν απ' όλες τις πλευρές την κατηγορηματική απαίτηση ν' αποσυρθεί το φασιστικό μνημόνιο.

«ΕΙΜΑΣΤΕ Υπερήφανοι για το παρελθόν μας και ισχυροί στην αλήθεια μας», τόνισε ο πρόεδρος της Κεντρικής Κομματικής Επιτροπής Ελέγχου της ΚΕ του ΚΚΡΟ. «Εμείς σώσαμε τον κόσμο από τη φασιστική χολέρα, μπροστά στην οποία τα δίπλωσαν οι στυλοβάτες της αστικής δημοκρατίας. Ποτέ και σε κανέναν δε θα γονατίσουμε. Ο νεοφασισμός δε θα περάσει. Θα αντέξουμε και θα νικήσουμε...». Και το δικό μας πανό της ΚΟΑ συμπληρώνει: «Ούτε στα ξερονήσια, ούτε στις φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές». Το νεολαιίστικο απαντητικό έφτανε αστραπή δωρικό: «Η νεολαία δε σκύβει το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη».

Η ΑΘΗΝΑ έζησε σε μια μεγάλη ώρα. Ακουσε το μεγάλο μήνυμα. Σταράτα ακούστηκαν της σ. Αλέκας Παπαρήγα τα λόγια, που τελειώνοντας πρόσθεσε: «Το τέλος του 20ού αιώνα έκανε τους ιμπεριαλιστές να γελούν χαιρέκακα. Στον 21ο αιώνα, στις πρώτες 10ετίες, υπάρχει δυνατότητα να γελάσουν οι λαοί. Δεν κάνουμε πίσω, δε μετανοούμε για την Ιστορία του Κόμματός μας από το 1918 έως σήμερα...».