ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (της ανταποκρίτριάς μας Α. ΦΩΤΑΚΗ).-

Τη θέση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων, επανέλαβε ο Αυστριακός εκπρόσωπος της Προεδρίας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, χτες στις Βρυξέλλες, κ. Βίνκλερ, για τις εκλογές στην Παλαιστίνη και τη νίκη της «Χαμάς». «Προτιθέμεθα να συνεχίσουμε την αρωγή προς τους Παλαιστινίους, είπε χαρακτηριστικά, αλλά υπό όρους, επαναλαμβάνοντας την έμμεση απειλή του Συμβουλίου, συνεχίζοντας ουσιαστικά την πολιτική στήριξης της ισραηλινής αδιαλλαξίας και επιθετικότητας εις βάρος των Παλαιστινίων».

Ελαφρώς διαφοροποιημένη ήταν η στάση της αρμόδιας Επιτρόπου Μπενίτας Φερέρο Βάλντερ, η οποία κάλεσε σε ευρωπαϊκή πολιτική διείσδυσης και προσέγγισης της Χαμάς, ώστε να εξυπηρετηθούν με κάθε τρόπο τα συμφέροντα της ΕΕ.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρά το γεγονός ότι τονίστηκε η ανάγκη για σεβασμό του αποτελέσματος των εκλογών, η ΕΕ έκανε σαφές ότι χρησιμοποιεί τον οικονομικό στραγγαλισμό των Παλαιστινίων, για να θέτει όρους και να εκβιάζει, προς την κατεύθυνση των συμφερόντων της.

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Γιώργος Τούσσας, που βρέθηκε στην Παλαιστίνη συμμετέχων στην ομάδα παρατηρητών, μιλώντας για το αποτέλεσμα των εκλογών, σημείωσε χαρακτηριστικά ανάμεσα σε άλλα: «Είναι καθήκον όλων να αναγνωρίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Εκφράζει την ανησυχία του παλαιστινιακού λαού, ότι ο διάλογος δεν οδηγεί στην ανεξαρτησία. Εχουν την εμπειρία του Οσλο, ο Οδικός Χάρτης δεν παρέχει λύσεις για την Ιερουσαλήμ και τους Παλαιστινίους πρόσφυγες, δεν κατοχυρώνει τη συγκρότηση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Η "Χαμάς" με το δικό της τρόπο κατάφερε να εκφράσει τη διάθεση του λαού για αλλαγή, άλλο φυσικά αν είναι σε θέση να την κάνει. Βασικό συμπέρασμα των εκλογών είναι ότι ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας είναι ως ένα βαθμό αγώνας ενωτικός. Ταυτόχρονα όμως η πάλη για την κατάκτηση του δικαιώματος να έχει ο παλαιστινιακός λαός το δικό του κράτος, δεν έχει ενιαία συμφέροντα. Τα συμφέροντα της αστικής τάξης διαφέρουν από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Χρειάζεται να ενισχυθεί το παλαιστινιακό κίνημα και ιδιαίτερα το εργατικό, να λύσει τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα αλλά και να αντιταχθεί στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, που επιδιώκουν τη δημιουργία ενός νόθου παλαιστινιακού κράτους. Επομένως πρέπει να είναι ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος από τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, τόσο στις διεθνείς σχέσεις, όσο και στην εσωτερική κατάσταση».