Από τη μεγάλη διαφήμιση, δημιουργήθηκαν μεγάλες προσδοκίες! Δυστυχώς, το αποτέλεσμα δεν ήταν αντίστοιχο αυτών των προσδοκιών. Αυτό δε σημαίνει, πως η ταινία δεν έχει αρετές. Ο Tαϊβανέζος σκηνοθέτης, που σπούδασε και εργάζεται στην Αμερική, αλλά και στην πατρίδα του, είναι πολύ άξιος σκηνοθέτης. Και τολμηρός. Καταπιάνεται με θέματα, που για άλλους είναι ταμπού.

Και αυτή τη φορά η σκηνοθετική «ευλυγισία» του Aνγκ Λι (ο Aσιάτης σκηνοθέτης στις ταινίες του «πηδάει» από θέμα σε θέμα και πάντα με ικανοποιητικά αποτελέσματα) κατάφερε το «θαύμα» της. Στο «Μυστικό», με πολύ λιτό τρόπο, αλλά και με εντυπωσιακά πολύ γενικά «δραματικά» πλάνα, όταν και όπου αυτά ήταν απαραίτητα, μας διηγήθηκε μια ερωτική ιστορία μεταξύ δυο καουμπόηδων ομοφυλόφιλων. Θέμα, δηλαδή, που αν το «γύριζε» ατάλαντος ή και μέτριος σκηνοθέτης, θα έκανε όλα τα γελάδια και τα πρόβατα της άγριας Δύσης να ξεσπάσουν σε γέλια!

Η ταινία σε αναγκάζει να τη δεις με σεβασμό! Σε καμία στιγμή δε σου προκαλεί εκείνο το αμήχανο χαμόγελο, που προκαλείται από τις ροζ ιστορίες. Παρότι βλέπεις δυο άντρακλες μέχρι εκεί πάνω, να «λιώνουν» ο ένας για τον άλλον, δεν αντιδράς αμήχανα και μικροαστικά! Ο φακός του Λι είναι πολύ διακριτικός. Δεν επιτρέπει να φανούν περισσότερα από αυτά που αφορούν την ιστορία. Δεν υποκύπτει στον ναρκισσισμό, παρότι, φαίνεται, να «συμπαθεί» και να «συναινεί», σε αυτή τη σχέση.

Ακριβώς εδώ, όμως, αρχίζουν οι ενστάσεις. Η «συμπάθεια» του σκηνοθέτη, η «συναίνεση», για τη σχέση των δυο αντρών, τον ενέπλεξε σε συναισθηματισμούς, με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί με καθαρό μυαλό. Ετσι δεν είδε ή δε θέλησε να δει πράγματα που, όμως, βλέπει ο αποστασιοποιημένος θεατής. Πράγματα και πράξεις που μικραίνουν τους δυο ήρωες, που τους καθιστούν αφερέγγυους. Γιατί, αν είσαι υπεύθυνος και σοβαρός άνθρωπος, «ήρωας» δηλαδή που μπορείς να γίνεις ταινία, και αντιληφθείς, πως άλλα από τα «αποδεκτά» επιθυμεί η «ψυχή» σου, παίρνεις τις αποφάσεις σου. Δεν μπλέκεις στην περιπέτεια των επιλογών σου πρόσωπα αθώα. Δε μεταβάλλεσαι από θύμα σε θύτη. Δεν παντρεύεσαι, δεν κάνεις παιδιά. Δε δημιουργείς νέα δράματα. Ανεβαίνεις το «Γολγοθά» σου! Τότε είσαι δραματικό πρόσωπο, άξιο να απασχολήσεις την τέχνη. Σε κάθε άλλη περίπτωση είσαι και εσύ ό,τι καταγγέλλεις!

Ξέρω, κάποιοι θα πούνε, πως η κοινωνία τους ανάγκασε να προχωρήσουν στη σύμβαση του γάμου, με τις γυναίκες τους (αυτό λέει και η ταινία). Πως αν ήταν στο χέρι τους αυτοί θα επέλεγαν να ζήσουν οι δυο τους. Αυτές οι υπαρκτές δικαιολογίες σε καμία περίπτωση δεν τους απαλλάσσουν από τις ευθύνες. Γιατί σκέφτηκαν ανεύθυνα. Εγωιστικά. Για να γλιτώσουν τη δική τους καταδίκη, και για να μπορούν να χαίρονται τη χαρά τους, καταδίκασαν δυο άλλους ανθρώπους. Τις γυναίκες τους. Και στη συνέχεια, τα παιδιά τους, βέβαια. Στους οποίους μετέφεραν το πρόβλημα. Τους έφεραν αντιμέτωπους, χωρίς οι ίδιοι να το επιθυμούν, και να φταίνε, με την κοινωνία και τα «επιτρεπόμενα».

Ο Ανγκ Λι δεν μπαίνει σε τέτοιους προβληματισμούς. Δεν κάνει ψυχογραφία. Δε μελετά «επιστημονικά» το ζήτημα. Δεν το εξετάζει απ' όλες τις παραμέτρους. Ούτε καν μπαίνει στον κόπο να δει, πώς δυο «παλικάρια», με καθαρά αντρικές προδιαγραφές, που φτάνουν στα τριάντα τους «παρθένοι» από «εναλλακτικές» επιθυμίες, μόλις βρεθούν σε «κατάλληλες» συνθήκες, μεταβάλλουν τη «φύση» τους. Και, παράλληλα, κρατάνε αρκετά από τα χαρακτηριστικά της παλιάς τους «φύσης», για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στη διπλή ζωή.

Αυτά, τα οποία είναι και τα άξια για μελέτη, είναι φανερό, δεν ενδιαφέρουν τον Tαϊβανέζο σκηνοθέτη. Εκείνο που τον ενδιαφέρει αυτόν, είναι να φωνάξει, για το δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία! Να καταγγείλει την κοινωνία, για την υποκρισία της. Και αυτό κάνει. Ομως, η βιασύνη και η μεροληψία που δείχνει, τον προδίδουν. Υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του και πίστεψε, πως με το συναίσθημα, και με τις ενοχές της κοινωνίας, για το κατά καιρούς κυνήγι της ομοφυλοφιλίας που επέδειξε, θα κέρδιζε τη συμπάθεια του θεατή και θα τον απέτρεπε από δεύτερες σκέψεις. Πράγμα το οποίο δεν καταφέρνει η ταινία. Ολα αυτά τα ερωτηματικά που έμειναν αναπάντητα, τη φέρνουν στις πραγματικές της διαστάσεις. Στις διαστάσεις μιας επιφανειακής απόπειρας, πάνω σε ένα μεγάλο θέμα.

Παίζουν: Χιθ Λέτζερ, Τζέικ Τζίλενχαλ, Μισέλ Ουίλιαμς, Ράντι Κουέιντ.