- Κατ' αρχήν δεν υπάρχουν σοφοί και άσοφοι γέροντες, μεσήλικες και νέοι. Υπάρχει όμως η εμπειρία των κοινωνικών αναδιατάξεων, μέσα στις οποίες ζυμώνεις και ζυμώνεσαι, διαμορφώνοντας τη «σκέψη σου που μέστωσε με τον καιρό». Λέει όμως και κάτι άλλο ο ποιητής: «Αν είν' η σκέψη σου/πριν από σένα/ δεν είν' απόκομμα θεού και γέννα,/ τη σκλάβα σκέψη σου, σκλάβα δετή,/ σου τηνε πλάσανε, οι Δυνατοί».
Εσύ, έμαθες να μην ομφαλοσκοπείς, προφητεύοντας τα μελλούμενα, αλλά να παρεμβαίνεις στα επίγεια. Ανάμεσα στις από του όρους, πέτρινες «εντολές», βάλε άλλη μία: πίστευε στη δύναμή σου, που είναι των όλων αιτία.
Εσένα δεν σε πλανεύουν οι υποσχέσεις των σειρήνων και τα ματζούνια των λωτοφάγων, της λησμονιάς. Ούτε τα κομποσκοίνια και ο λιβανωτός των δεήσεων προς την ανυπαρξία, που ίδια είναι από τη Στέγη του κόσμου, των Λάμα, ως τις εσχατιές του κόσμου. Ούτε οι μαντείες, οι ματόχαντρες και τα ξόρκια του αποπροσανατολισμού.
Εσύ, πίστευε στη δύναμή σου, ερεύνα και προχώρα.