Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ο νόμος 3227/2004 δεν ήταν τίποτε άλλο πέρα από ένα ακόμα γενναιόδωρο πεσκέσι στους εργοδότες, προκειμένου να απασχολούν ανέργους με το ελάχιστο δυνατό κόστος και για διάστημα τέτοιο που δε θα τους δημιουργεί καμιά απολύτως επιπλέον υποχρέωση απέναντι στον «απασχολήσιμο» άνεργο. Με άλλα λόγια και προκειμένου να «ψηλώσει» το παραβάν μπροστά από την πραγματική ανεργία, το ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε την τζάμπα εργασία όσων εξαιτίας της πολιτικής του έχασαν τη δουλιά τους, παρουσιάζοντας μάλιστα το «κατόρθωμά» του σαν ρηξικέλευθη τομή στο πλαίσιο των ευρωενωσιακών «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση».

Αυτά όσο ήταν κυβέρνηση. Τώρα, σαν αντιπολίτευση, ζητάει από την κυβέρνηση να εφαρμόσει ακόμα πιο αποφασιστικά όσα αντιδραστικά θεσμοθέτησε το ίδιο. Σαν να μη φτάνουν τα προνόμια και οι πολύμορφες απαλλαγές με τις οποίες φιλοδώρησε και φιλοδωρεί το κεφάλαιο η ΝΔ. Καταθέτει τα αντεργατικά του διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο, προσπαθώντας δημαγωγικά να πείσει ότι διαφέρει από τους γαλάζιους (συν)διαχειριστές της εξουσίας. Με δοσμένη την εσωκομματική κόντρα που ξέσπασε με αφορμή την άλλη «ρηξικέλευθη» πρόταση, αυτή του Λαυρίου, είναι αμφίβολο αν καταφέρνει να πείσει ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του...