Η προκήρυξη νέων απεργιακών κινητοποιήσεων, αυτή πρέπει να είναι τώρα η απάντηση των εργαζομένων. Για να δυναμώσει το κίνημα της αντίστασης στην αντεργατική πολιτική και τους εκφραστές της, όποιο κουστούμι και αν φορούν. Να ανακοπεί η επιθετικότητα του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων του. Για να βγει στο προσκήνιο η εργατική τάξη και να απαιτήσει αυτά που της ανήκουν. Σήμερα δε χωράει κανένας δισταγμός, καμιά αναμονή.
Η σύγκρουση για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας μετατρέπεται σε μια ταξική αναμέτρηση εφ' όλης της ύλης. Σε μια αναμέτρηση με τον αντεργατικό και αντιλαϊκό πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής, της στρατηγικής του ΣΕΒ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου αλλά και των δυνάμεων του συμβιβασμού και της συναίνεσης στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.
Σήμερα, δε διακυβεύεται μόνο κάποιο ποσοστό αύξησης στα μεροκάματα και τους μισθούς. Η αντιλαϊκή «Ιερά Συμμαχία» που έχουν συμπήξει κυβέρνηση ΝΔ - ΣΕΒ - ΠΑΣΟΚ, υπό τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απειλεί συνολικά τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Η συμφωνία τους, γύρω από το στόχο της «ανταγωνιστικότητας» πυροδοτεί μια άνευ προηγουμένου επέλαση, για να μειωθεί ακόμα παραπέρα το κόστος της εργατικής δύναμης. Να εδραιωθεί και να εξαπλωθεί το μοντέλο του «απασχολήσιμου».
Και αυτά τα δεσμά, δε θα σπάσουν αν η εργατική τάξη και τα συνδικάτα δεν περάσουν στην επίθεση. Αν τώρα, αποφασιστικά δεν αμφισβητήσουν και τους δεσμοφύλακες που κρατούν τα κλειδιά της αιχμαλωσίας. Οι εργαζόμενοι δε θα «δούνε καλύτερες ημέρες», αν δεν αμφισβητήσουν όλο το σύγχρονο καπιταλιστικό οικοδόμημα. Αν δεν «κόψουν τα πόδια» στους ποικιλώνυμους στυλοβάτες του.
Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, προς όλους τους εργαζόμενους, σε όλα τα συνδικάτα, να προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις είναι το άμεσο καθήκον. Πρέπει να στραπατσαριστεί η αλαζονεία και η προκλητικότητα του ΣΕΒ, που τολμά να πετάει στα μούτρα των εργαζομένων το 3,8%. Αλλά δεν πρέπει να δοθεί και η δυνατότητα ελιγμών στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που με ένα 5,8% πάνω στον κατώτερο μισθό είναι έτοιμη να σφίξει το χέρι του Κυριακόπουλου. Τα συνδικάτα πρέπει να επιβάλουν την κλιμάκωση της πάλης.
Και οι ταξικές δυνάμεις, τα στελέχη και οι φίλοι του ΠΑΜΕ, πρέπει να πρωτοστατήσουν σε αυτή την κατεύθυνση, όπως έκαναν μέχρι τώρα. Να συμβάλουν, ώστε να εκφραστεί ασφυκτικά η πίεση των εργαζομένων για απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι, θα βρεθούν σε χειρότερη θέση, αν τώρα δεν πάρουν τα μέτρα τους, δεν απαντήσουν στις προκλήσεις, δε βγούνε στο δρόμο να παλέψουν. Και, βέβαια, τα ταξικά συνδικάτα αναλαμβάνουν το χρέος να δώσουν όλες τις δυνάμεις τους για την οργάνωση της νέας απεργιακής μάχης.
Ακόμα πιο αποφασιστικά και με κάθε τρόπο χρειάζεται να προβληθεί το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που αποτυπώνει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Οι διεκδικήσεις και τα αιτήματα του ΠΑΜΕ, είναι όρος επιβίωσης για τους εργαζόμενους. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να σφυρηλατηθεί η ταξική ενότητα της εργατικής τάξης. Να συνενωθούν δυνάμεις, να δοθεί προοπτική στον αγώνα.