Βρε τι έπαθαν! Οι «λεβέντες» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ «το φυσάν και δεν κρυώνει». Εκεί που πίστευαν ότι «έστρωσαν τη δουλιά», υπογράφοντας την επαίσχυντη συμφωνία για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση, για αύξηση 77 λεπτών του ευρώ στο μεροκάματο των 26,41 ευρώ και θα μπορούσαν να «κοιμούνται ήσυχοι» ότι δε θα τους πάρουν χαμπάρι, βρίσκονται μπροστά σε θύελλα αντιδράσεων. Εκεί που νόμιζαν ότι η «μπαμπεσιά» τους θα «περνούσε στο ντούκου» και οι όποιες φωνές αντίρρησης θα χάνονταν μέσα στον «ντόρο» της δικής τους προπαγάνδας, στον «κουρνιαχτό» που θα σήκωνε ο ΣΕΒ, στα «μπράβο» που θα έπαιρναν από την κυβέρνηση της ΝΔ, στην κάλυψη που θα τους παρείχε το ΠΑΣΟΚ, στη συγκατάβαση που θα εξασφάλιζαν από τον ΣΥΝ και στο «προπέτασμα καπνού» για την παραπλάνηση των εργαζομένων που θα έστηναν τα ΜΜΕ, καταλαβαίνουν, τώρα, ότι «είναι σκούρα τα πράγματα» γι' αυτούς.

Ηξεραν ότι το ΠΑΜΕ θα αντιδρούσε και θα ξεσκέπαζε την «κολεγιά» με τους βιομήχανους και την προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης, αλλά έλπιζαν ότι θα μπορούσαν να το «τιθασεύουν» κι, εν πάση περιπτώσει, να το απομονώσουν, εμφανίζοντάς το σαν «μια συνδικαλιστική μειοψηφία» που αντιδρά «καθ' έξιν και υπερβολήν». Και, βεβαίως, δεν περίμεναν ότι οι ταξικές δυνάμεις θα είχαν τη δυνατότητα, όχι μόνο να αντιστρέψουν το κλίμα συναίνεσης και αποδοχής της απαράδεκτης συμφωνίας, που πήγε να διαμορφωθεί στην αρχή, αλλά και να οργανώσουν, με επιτυχία, πανελλαδική απεργία κατά της συμφωνίας, κόντρα στο καλλιεργούμενο κλίμα μοιρολατρίας και υποταγής και με αντιμέτωπες όλες τις παρατάξεις του συμβιβασμένου συνδικαλισμού.

Τώρα αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με «ισχυρή δύναμη», που δε θα τους «αφήσει σε χλωρό κλαρί». Νιώθουν ότι «τους πήρε το νερό από τον κώλο» και προσπαθούν ν' αντιδράσουν. Ομως, ο εκνευρισμός τούς κάνει ν' αντιδρούν σπασμωδικά. Απειλούν το ΠΑΜΕ και στρέφονται, με αντικομμουνισμό, κατά του ΚΚΕ. Δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι οι ταξικές δυνάμεις μπορούν να τους «μπαίνουν στη μύτη» και δε φεύγει από τα μάτια τους ο εφιάλτης του Μαυρίκου να τους πετάει στη μούρη «το παλιόχαρτο» της σύμβασης που υπέγραψαν. «Λυσσάνε» στη σκέψη ότι ένα κόμμα του 6%, όπως αποκαλούν το ΚΚΕ, μπορεί να ταρακουνάει τα «ήρεμα νερά» της «εργασιακής ειρήνης» στην Ελλάδα της ΕΕ και της δικομματικής πολιτικής κυριαρχίας.

Αλλά, δεν είδαν ακόμα τα χειρότερα. Το ΠΑΜΕ έχει κι άλλα «ράμματα για τη γούνα τους». Θα το βρουν, πάλι, μπροστά τους, σε λίγες μέρες, στο γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, όταν θα κληθούν να ξαναλογοδοτήσουν στους εργαζόμενους. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δε θα τη «βγάλουν καθαρή». Δε θα περάσει, «αβρόχοις ποσί», στην Ελλάδα η λογική και η τακτική του ταξικού συμβιβασμού και της πολιτικής συναίνεσης. Δε θα περάσουν, χωρίς απώλειες για το συνδικαλισμό της «εργατικής αριστοκρατίας», οι μεσαιωνικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία και στην Υγεία, η «απελευθέρωση» και οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ενέργεια, στις Τηλεπικοινωνίες, στις Μεταφορές. Κι αν οι «λεβέντες» της ΓΣΕΕ έχουν αντίθετη άποψη, «εδώ είμαστε και θα δούμε»...