ΑΞΑΦΝΑ πάνω απ' τα κεφάλια μας άρχισαν να πέφτουν ριπές πυκνές που δεν παίρνανε την ανάλογη απόκριση (...) «μας πήραν την Πέτρα Φούσια, λέει ο λοχαγός των όλμων και δίνει παράγγελμα για να βάλουν (...) μόλις τελειώσεις τη βολή να συμπτυχθείς χωρίς άλλη διαταγή στα Βράχια, απέναντι απ' το Φλάμπουρο (...) το 2013 που ήταν πάνω από μας, το πήρε ο εχθρός, ύστερα από σκληρό αεροπορικό βομβαρδισμό (...) μας χτυπάνε με όλμους. Εμάς μας σώθηκαν τα βλήματα και δεν μπορούμε τούτη την ώρα να εφοδιαστούμε από πουθενά (...) ήρθαν κι αεροπλάνα και βομβαρδίζουν με λύσσα.

ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ: Οι μαχητές όμως σφίγγονται και μένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους (...) τα βράχια ξεπετσώθηκαν απ' τα βλήματα. Λίγα έλατα, που ήταν εκεί, ξεριζώθηκαν κι αυτά απ' τις οβίδες, μα τα υψώματα τα κρατάμε. Κάθε απόπειρα την πνίγουμε στο αίμα. Γέμισε ο τόπος μπροστά μας από κουφάρια (...) στα νώτα μας, το Φλάμπουρο καίγεται απ' το πυροβολικό και την αεροπορία. Εχει σκοτεινιάσει από μαύρους καπνούς κι από κίτρινες λάμψεις. Καθόλου δε φαίνεται η κορφή του (...) με όπλα και με πολυβόλα, με χειροβομβίδες και με πάντζερ, με πέτρες, με τα δόντια, οι σύντροφοί μας κρατάνε τα υψώματα εκτελώντας τη διαταγή «ούτε βήμα πίσω». Πίσω δεν υπάρχει άλλη γη για μας (...) το Φλάμπουρο σκλαβώθηκε ύστερα από ολοήμερη λυσσώδικη μάχη. Το υπεράσπιζαν μια χούφτα μαχητές.

ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΤΥΞΗ: Ανάμεσα στα δικά μας υψώματα και το Φλάμπουρο είναι μια βαθιά χαράδρα και οι πλαγιές είναι σκεπασμένες από πυκνό δάσος (...) κυκλωμένοι πια από παντού (...) ανάποδο το μέρος (...) θα κατέβουμε πλαγιά - πλαγιά ως τα ριζά του Φλάμπουρου. Θα περάσουμε τη γεφυρούλα που έχει ο ξεροπόταμος που έρχεται απ' τη Γράμμουστα και θα ριχτούμε απέναντι στο Σούφλικα (...) σε περίπτωση που θα πιαστούμε με τον εχθρό, δε θα χτυπηθεί όλο το τάγμα. Θα ετοιμάσουμε τώρα μια διμοιρία από 15 άνδρες που θα καλύψουν την πορεία (...)