Μία μέρα πριν την προγραμματισμένη έληξαν το Σάββατο οι εργασίες του συνεδρίου για την «τουριστική προοπτική», που πραγματοποίησε η Ενωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ) στην Πάρο. Αυτό που ψηφίστηκε από τους αιρετούς του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ - εξαίρεση αποτέλεσαν οι σύνεδροι της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΝΑΣ) - ήταν η παραπέρα άλωση της χώρας και των υποδομών της από το κεφάλαιο, στο όνομα της δήθεν ανάπτυξής της. Το «όραμα» που παρουσιάστηκε θέλει την Ελλάδα να αποτελεί έναν εμπορικό και επιχειρηματικό προορισμό και για το λόγο αυτό ζητήθηκε η βελτίωση των σχετικών υποδομών στο πρότυπο των Ολυμπιακών, που σημαίνει παράδοσή τους στο μεγάλο κεφάλαιο και αρπαγή τους από τους δημότες. Ζητήθηκε συγκεκριμένα η δημιουργία «βασικών και ειδικών υποδομών του νέου τουρισμού και του ελεύθερου χρόνου, όπως μαρίνες, εκθεσιακές και συνεδριακές εγκαταστάσεις, επιχειρηματικά κέντρα κλπ.».

Μόνη διαφορετική φωνή οι σύνεδροι της ΝΑΣ, Ν. Στεφανίδης και Απ. Νάνος, οι οποίοι στις παρεμβάσεις τους στάθηκαν στις επιστρατεύσεις των ναυτεργατών, τα δρομολόγια των πλοίων κάτω από ισχυρούς ανέμους, το χτύπημα των μεσαίων επιχειρήσεων στον τουρισμό και άλλα.

Η ανάγκη των εργαζομένων για διακοπές, που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, έμεινε στο περιθώριο, αφού οι αποφάσεις ενισχύουν την πορεία της τουριστικής ανάπτυξης στη χώρα, που βασίζεται και στηρίζει την κερδοσκοπία του κεφαλαίου και την εκμετάλλευση από αυτό των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενώ το εισόδημα των εργαζομένων ολοένα και μειώνεται. Αλλά γι' αυτό οι αιρετοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ δε νοιάζονται καθόλου.

Στην παρέμβασή του εκ μέρους του ΚΚΕ, ο υποψήφιος νομάρχης Πειραιά της ΝΑΣ, Γιάννης Μανουσογιαννάκης, υπογράμμισε ότι «η αξιοποίηση της χρήσης γης από την καπιταλιστική επιχείρηση μετατρέπει σε εμπόρευμα ακόμη και φυσικές αξίες χρήσης, όπως τον ήλιο, τη θάλασσα, το περιβάλλον, την πολιτιστική κληρονομιά». Και καταθέτοντας τη θέση του ΚΚΕ, τόνισε: «Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το σχεδιασμό και την ανάπτυξη της τουριστικής οικονομικής δραστηριότητας ως αναπόσπαστο στοιχείο της λαϊκής οικονομίας και κοινωνικής ανάπτυξης, στην οποία οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να γίνουν λαϊκή κρατική περιουσία, να ανατραπεί η οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων και η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία. Παράλληλα με τον κοινωνικοποιημένο τομέα της οικονομίας, να λειτουργεί ο συνεταιρισμός, εκεί όπου είναι περιορισμένος ο κοινωνικός χαρακτήρας της εργασίας».