ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΤΡΕΧΕΙ: «Ορισμένοι βιαστικοί και ανυπόμονοι απογοητεύονται εύκολα, όταν ο δείκτης των σφυγμομετρήσεων δεν ξεκολλά από τη ζώνη της κοινοβουλευτικής μας επιβίωσης, σε περιόδους μάλιστα πυκνές σε κινηματικά γεγονότα. Το αντιπαραβάλλουν μάλιστα με τις δειγματοληπτικές επιτυχίες του ΚΚΕ, το οποίο την ίδια περίοδο τρώει το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο στο πεδίο της πολιτικής του γραμμής (...) το ΚΚΕ δεν εισπράττει ψήφους και επιρροή λόγω πολιτικής γραμμής. Το "πέντε κόμματα, δύο πολιτικές" σίγουρα δε συνιστά γραμμή μετασχηματισμού της κοινωνίας, δεν έχει να κάνει με το σοσιαλισμό, δεν του επιτρέπει καλά - καλά να είναι μέσα στους μεγάλους αγώνες της περιόδου (...) του επιτρέπει όμως να είναι εκτός (της κρίσης) του επίσημου πολιτικού συστήματος και αυτό να το εισπράττει εκλογικά ενώ εμείς... Ακόμα πιο δυνατό χαρτί για τη σταθερότητα της πολιτικής του δύναμης είναι η λαϊκότητα του ΚΚΕ, η σχέση του με τα πιο αδύνατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, εκεί ακριβώς που αντιμετωπίζουμε τα δικά μας πολιτικά ελλείμματα» (ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ στην «ΑΥΓΗ»).

Η ΜΟΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ: «Αμερικανική κυβερνητική έκθεση που θα δημοσιευτεί αυτήν την εβδομάδα δείχνει ότι οι ΗΠΑ έχουν ετοιμάσει σχέδιο για τη μετά Κάστρο εποχή. Σε αυτήν φαίνεται ότι υπάρχει σχέδιο άμεσης αμερικανικής επέμβασης ώστε μετά το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο να καταργηθεί το κομμουνιστικό καθεστώς στην Κούβα (...) τονίζεται ότι χρειάζονται ογδόντα εκατομμύρια δολάρια για να υπάρξει εναλλακτική πολιτική πρόταση στον Κάστρο» (το ρεπορτάζ στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΚΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΗΘΕΙΑ: «Δεν το συζητώ: χίλιες φορές οι Δωδεκαθεϊστές! Τουλάχιστον αυτοί οι κακομοίρηδες έχουν το γούστο τους και είναι ακίνδυνοι...» (η «Πανδώρα» του «Βήματος» διαλέγει ανάμεσα σε επικίνδυνους κομμουνιστές και ακίνδυνους Δωδεκαθεϊστές).