ΗΤΑΝ το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, που μια ομάδα συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, σε μια κίνηση δυναμική και αστραπιαία γκρέμιζε το άγαλμα του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Οπως δήλωσε ο Γιώργος Μαυρίκος, υποψήφιος υπερνομάρχης με τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» ήταν μια κίνηση συμβολική καθώς τούτη την ώρα οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές αξιοποιώντας και σπρώχνοντας το Ισραήλ και το στρατό του ασκούν μια βαρβαρότητα στην περιοχή. Επιτίθενται στο Λίβανο, απειλούν την Παλαιστίνη, τη Συρία και όλη την περιοχή.

Ο ΤΡΟΥΜΑΝ, πρόσθεσε ο Γ. Μαυρίκος για το λαό μας, αλλά και άλλους λαούς του κόσμου συμβολίζει το μίσος, την έχθρα, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις επεμβάσεις στα εσωτερικά των άλλων χωρών. Η κίνηση του ΠΑΜΕ να γκρεμίσουμε το άγαλμα δείχνει την αντίθεσή μας σ' αυτή την πολιτική, δείχνει την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε την έκφραση της αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο, που αντιστέκεται στους ιμπεριαλιστές και τα σχέδιά τους.

ΗΤΑΝ την άνοιξη του 1947 που η χώρα μας από τους Αγγλους αποικιοκράτες θα περνούσε στους Αμερικανούς. Οι Αγγλοι αφού είχαν «ολοκληρώσει» το έργο της ένοπλης επέμβασης άφησαν στη θέση τους, τους Αμερικανούς. Μια πολύ κρυφή διαβούλευση για να τακτοποιηθούν όλα προκειμένου να εξαγγελθεί επίσημα η αλλαγή βάρδιας, στη μικρή χώρα, νικήτρια του τελευταίου πολέμου που είχαν ματώσει οι «σύμμαχοι»...

ΔΕΝ άντεχαν τα οικονομικά βάρη της ατιμωτικής ένοπλης επέμβασης και γι' αυτό παρέδωσαν τη «σκυτάλη» στους Αμερικανούς που θησαύρισαν κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα με το «Δόγμα Τρούμαν» διεκδικούσαν την κοσμοκρατορία.

ΜΕ ΤΟΝ εμφύλιο πόλεμο που επέβαλαν οι χτεσινοί «Σύμμαχοι» από τη φωτιά και το σίδερο πέρασε η γενιά της Αντίστασης που κολύμπησε στο αίμα. Και η χώρα με τις μεγαλύτερες θυσίες, συγκριτικά πάντα με τον πληθυσμό της, έγινε αμερικανική αποικία. Οι Αμερικανοί «ευαίσθητοι» μήπως και παρεξηγηθούν ότι δήθεν επεμβαίνουν στα εσωτερικά της Ελλάδας «έφτιαξαν» οι ίδιοι το σχετικό έγγραφο, το έστειλαν στην Αθήνα και μέσα σ' ένα 24ωρο ταχυδρομήθηκε η ικετήριος έκκληση, που με δραματικό τόνο η Ελλάδα ζητούσε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.

Ο ΝΤΙΝ ΑΤΣΕΣΟΝ εξιστορεί στα Απομνημονεύματά του επιστρατεύοντας δραματικούς τόνους για την ωραιοποίησή της. Γράφει: «... Γίνονταν ιατρικά συμβούλια, συγγενείς και θεράποντες αναρωτιόνταν αν θα επιζήσει (η Ελλάδα). Και τότε μίλησε η ίδια η άρρωστη. Με τη βοήθεια φίλων άπλωσε το τρεμάμενο χέρι της και υπέγραψε το αίτημα αμερικανικής βοήθειας στρατιωτικής και οικονομικής». Μόνο που το κείμενο με το «αίτημα βοήθειας» συντάχθηκε από Αμερικανούς στην Ουάσιγκτον και όχι από Ελληνες στην Αθήνα.

ΜΕ ΤΟ «Δόγμα Τρούμαν» (12 Μάρτη 1947) και με τις ελληνοαμερικανικές συμφωνίες Ιούλη 1947 και Ιούλη 1948 καθιερώθηκε η στυγνή επικυριαρχία των ΗΠΑ. Ετσι άνοιξαν διάπλατες οι πύλες της χώρας στις ωμές επεμβάσεις, που οδήγησαν στον πλήρη έλεγχο των κρατικών λειτουργιών, στη διάβρωση του δημόσιου βίου, στον εκφυλιστικό εξαποικισμό της χώρας. Η διαβόητη ΑΜΑG (Αμερικανική Αποστολή Βοήθειας στην Ελλάδα) έγινε μια υπερκυβέρνηση και το 1948 διέθετε για την οργάνωση 1.216 Αμερικανούς στελέχη, που είχαν τον απόλυτο έλεγχο στον κρατικό μηχανισμό.

ΤΑ πολιτικά κόμματα τόσο τα παλιά, αυτά που είχαν λάθρα βιώσει στα χρόνια της Κατοχής, το ένα ύστερα από το άλλο έσπευδαν να δηλώσουν στην πρεσβεία και στην ΑΜΑG την προθυμία τους να συμμορφωθούν με τις επιθυμίες τους.

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ αυτής της αμερικανοκρατίας είναι η χειρότερη μορφή εξάρτησης και υποτέλειας που γνώρισε η Ελλάδα στα χρόνια του ελεύθερου εθνικού βίου. Στην Αθήνα, ο Αμερικανός πρεσβευτής, Πιουριφόι, συμπεριφερόταν σαν κυβερνήτης αποικίας.

ΤΗΝ αμερικανοκρατία που έζησε η χώρα μας στα μαύρα πέτρινα χρόνια ενσαρκώνει του Τρούμαν το άγαλμα. Η ιστορία έχει ανεξίτηλα καταγράψει αυτούς που άνοιξαν τις πύλες στους ιμπεριαλιστές επεμβασίες. Η αντιφασιστική Ελλάδα, η αδούλωτη Αθήνα ποτέ δε δέχτηκε πάνω της το μόρφωμα αυτό της υποτέλειας και της δουλοφροσύνης. Και το γκρέμισε σε μια ταιριαστή συμβολική ώρα, καθώς η Ελλάδα και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι παλεύουν τους ιμπεριαλιστές και ζητούν να σταματήσει παρευθύς ο πόλεμος, η εξόντωση των λαών του Λιβάνου και της Παλαιστίνης.