«

Πρόστιμα φωτιά» ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ καυχιέται ότι επέβαλε, τα τελευταία 4 χρόνια της θητείας της, η προσκείμενη στο ΠΑΣΟΚ, διοίκηση της υπερνομαρχίας Αθηνών - Πειραιώς, δίνοντας - όπως η ίδια λέει με χτεσινή ανακοίνωσή της στον Τύπο - τη μάχη στην αγορά των καυσίμων για την προστασία των καταναλωτών. Η σκοπιμότητα αυτού του - κάθε άλλο παρά αθώου -... απολογισμού είναι προφανής. Σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε, οι διοικούντες την υπερνομαρχία (Γεννηματά - Σγουρός - Μίχας) διεκδικούν την επανεκλογή τους και όλα αυτά σε μια περίοδο που το ράλι των ανατιμήσεων στα καύσιμα δεν έχει σταματημό.

Συνεπώς, η στιγμή είναι η καταλληλότερη για άκρατο λαϊκισμό χάριν ψηφοθηρίας πολύ περισσότερο που στην ίδια την ανακοίνωση αναφέρεται ότι «η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση δεν έχει στην αρμοδιότητά της τον έλεγχο της διαμόρφωσης των τιμών», άρα δεν μπορεί να προστατεύσει το εισόδημα των εργαζομένων. Ο ορισμός, δηλαδή, της απόπειρας εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων. Λες και η ηγεσία της νομαρχίας δεν είναι ΠΑΣΟΚ και λες και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εκείνο που ως κυβέρνηση εξαπέλυε επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα και στον τομέα των καυσίμων. Λες και δεν ήταν η «τριάδα» της υπερνομαρχίας που στήριζε τότε τέτοιες πολιτικές...

Σύμφωνα πάλι με την ανακοίνωση κάνει ελέγχους που αφορούν «στις περιπτώσεις νοθείας, στις αδειοδοτήσεις, στα βιβλία διακίνησης καυσίμων, στους τιμοκαταλόγους, στις αντλίες με λιτρομετρήσεις, στον έλεγχο των αναρτημένων πινακίδων, αλλά και στον τρόπο αναγραφής των προϊόντων». Με άλλα λόγια, έχει αρμοδιότητα στη λήψη μέτρων, ούτως ώστε απλά να περιορίζονται οι πιθανότητες, ώστε ο πολίτης να πιάνεται - κατά το κοινώς λεγόμενο - κορόιδο και να πληρώνει για γνήσιο ένα προϊόν νοθευμένο, σκάρτο κι εν πολλοίς επικίνδυνο.

Πέρα, όμως, από την επιβολή προστίμων που κανείς δε γνωρίζει αν και κατά πόσον εισπράττονται (η ανακοίνωση τηρεί σιγήν ιχθύος πάνω σε αυτό) η διοίκηση της υπερνομαρχίας δε μας πληροφορεί για την αποτελεσματικότητα έστω και αυτών των ελέγχων, που βέβαια δε λύνουν το κύριο πρόβλημα που είναι η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια, φαινόμενα σύμφυτα με την ιδεολογία που πιστεύουν αυτοί και το κόμμα τους και που εξυπηρετούνται από την πολιτική του. Σε πόσες περιπτώσεις αφαιρέθηκαν άδειες; Πόσοι αετονύχηδες βγήκαν από το χώρο των καυσίμων και ψάχνουν αλλού να επιδείξουν το ταλέντο τους; Υπάρχει περιορισμός του φαινομένου της νόθευσης των καυσίμων από τη δουλιά των υπηρεσιών της υπερνομαρχίας και πώς αποδεικνύεται αυτό; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δε δίνει η διοίκηση της υπερνομαρχίας. Οφείλει όμως να απαντήσει σε ένα πολύ ουσιαστικό ερώτημα ηθικής και πολιτικής τάξεως: Από πότε το έργο των υπαλλήλων της υπερνομαρχίας που κάνουν τους ελέγχους, δηλαδή το υπηρεσιακό τους καθήκον, πρέπει να πιστώνεται στην εκάστοτε διοίκηση;