Κατά τα άλλα η ΓΣΕΕ παρατηρεί ανάμεσα σε άλλα ότι «η έκθεση προόδου επιβεβαιώνει επίσης ότι το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων εμφανίζει σοβαρές ελλείψεις οι οποίες αφορούν την πολύ περιορισμένη διατύπωση στόχων και χρονοδιαγραμμάτων, την πλήρη απουσία αξιολογήσεων, καθώς και την ύπαρξη σοβαρών προβλημάτων τεκμηρίωσης». Εγκαλεί δηλαδή την κυβέρνηση για το γεγονός ότι υπάρχουν καθυστερήσεις στην εφαρμογή της Λισαβόνας, στο ξεπέρασμα των οποίων η ΓΣΕΕ μπορεί και θέλει να συμβάλει, αφού, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, «η ΓΣΕΕ θεωρεί αναγκαίο να παρεμβαίνει στα πεδία πολιτικών που περιλαμβάνονται τόσο στη Στρατηγική της Λισαβόνας, όσο και στο Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων, επιδιώκοντας να ενισχύσει τις πολιτικές για την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική, όπως και τις πολιτικές για την καινοτομία, την κοινωνία της γνώσης και το περιβάλλον. Στο πλαίσιο αυτού του προσανατολισμού επιδιώκει ειδικότερα να αναβαθμίσει τον κοινωνικό διάλογο (...)».

Η κριτική της ΓΣΕΕ είναι πέρα για πέρα κάλπικη. Είναι κριτική όχι από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, αλλά από τη σκοπιά του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Κάνει κριτική όχι για να μπουν εμπόδια στην αντιδραστική Στρατηγική της Λισαβόνας, αλλά για το πώς αυτή και τα αντιλαϊκά μέτρα που συνεπάγεται θα προωθηθούν πιο αποτελεσματικά και χωρίς αντιδράσεις.