Η παρουσία του ΙΜΔΑ (Ινστιτούτο Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) υπό τη διεύθυνση της καθηγήτριας Αλίκης Μαραγκοπούλου, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής εδώ και χρόνια. Φυσικά το κέντρο βάρος των δραστηριοτήτων του είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα που καθημερινά καταπατούνται σ' όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της Γης. Ετσι η έκδοση του παρόντος βιβλίου για το δικαίωμα στο περιβάλλον, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Κι αυτό γιατί όταν ένα Ιδρυμα με τη σοβαρότητα του ΙΜΔΑ ασχολείται με οικολογικά ζητήματα, μόνο θετικές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει. Βέβαια, για να ακριβολογούμε, το 1987 και το 1988 είχε διοργανώσει δύο δημόσιες συζητήσεις. Για τις νομικές απόψεις της προστασίας του περιβάλλοντος και τη ρύπανση στην Πτολεμαϊδα. Αυτή τη φορά υπάρχει μια συστηματική θεώρηση πάνω στα παγκόσμια προβλήματα του περιβάλλοντος (πρώτο μέρος) και τα ελληνικά - μεσογειακά ζητήματα (δεύτερο μέρος). Τα κείμενα υπογράφουν δεκαέξι διακεκριμένοι επιστήμονες μεταξύ των οποίων οι Θ. Λέκκας, Γ. Σιούτη, Μ. Σκούλλος, Β. Ρώτης, Π. Καζάκος και Θ. Σκουλικίδης. Ειδικά ο τελευταίος έχει γράψει ένα εξαίρετο κείμενο που αφορά την επίδραση της ρύπανσης στα μνημεία. Θέμα που απασχολεί με ιδιαίτερη οξύτητα την Αθήνα, αν αναλογιστούμε τις ζημιές που υφίσταται η Ακρόπολη και άλλα μνημεία από τη χημική ρύπανση. Τα SOS και οι λύσεις που υπάρχουν κατατίθενται από τους επιστήμονες. Το ζήτημα είναι αν ο κύριος αποδέκτης - που είναι η κυβέρνηση - τα λαμβάνει. Κι αν ναι, είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε μέτρα για τη σωτηρία του περιβάλλοντος πέρα από τις επετειακές διακηρύξεις και τις προεκλογικές υποσχέσεις...