Παράγινε το κακό με την ιδιωτική τηλεόραση και είθε η απόφαση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου να επιβάλει βαριές ποινές στον "Αντέννα", για το περιβόητο "ριάλιτι σόου" της εκπομπής "Κεντρί", να συγκρατήσει κάπως τα τηλεοπτικά κανάλια. Εκ προοιμίου πρέπει να σημειώσουμε ότι οι αντιδράσεις του "Αντέννα" - αναμενόμενες, βεβαίως - άλλων τηλεοπτικών σταθμών, αλλά και πολιτικών και δημοσιογραφικών παραγόντων, που αναφέρονται σε "επιχείρηση λογοκρισίας", είναι εκ του πονηρού. Διότι, περί ποιας λογοκρισίας γίνεται λόγος; Μήπως τα ΜΜΕ - και δη η ιδιωτική τηλεόραση με την τεράστια δύναμη που διαθέτει - πρέπει να λειτουργούν ασύδοτα, χωρίς την τήρηση κάποιων, γενικά αποδεκτών, κανόνων, έξω από κάθε όριο, χωρίς κανένα φραγμό; Και μήπως δεν πρέπει να λαμβάνεται κανένα μέτρο, εκ των υστέρων, από αρμόδια όργανα, όπως το ΕΡΣ, όταν παραβιάζεται η οικογενειακή ζωή και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια των πολιτών και τα ΜΜΕ - όπως στην περίπτωση των "ριάλιτι σόου" - ασελγούν σε βάρος μικρών παιδιών;

Προς τι, λοιπόν, οι αιτιάσεις περί "λογοκρισίας", όταν δεν πρόκειται για επέμβαση και παρεμπόδιση της δημοσιογραφικής έρευνας, για απαγόρευση της αντικειμενικής παρουσίασης του σχολιασμού γεγονότων, αλλά περί μιας απόφασης που αποσκοπεί στην προστασία ανυπεράσπιστων πολιτών από την άδικη, συκοφαντική και εξευτελιστική τηλεοπτική επίθεση εναντίον τους; Κι εν πάση περιπτώσει ποιοι διαμαρτύρονται για λογοκρισία κι επιχειρούν να εμφανιστούν ως υπέρμαχοι της ελευθεροτυπίας και προστάτες της ελευθερίας του δημοσιογράφου; Είναι οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ, οι οποίοι επιχειρούν να επιβάλουν εργασιακό μεσαίωνα, απαιτώντας την κατάργηση των δημοσιογραφικών συλλογικών συμβάσεων, την απελευθέρωση των απολύσεων, την απαλλαγή τους από την υποχρέωση ασφαλιστικής κάλυψης των εργαζομένων, τη μετατροπή των δημοσιογράφων σε υποτακτικούς τους. Είναι πολιτικοί που "γλείφουν" τους ιδιοκτήτες, για να εξασφαλίσουν προσωπική προβολή και χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ για να περάσουν την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων. Η διαφύλαξη του δικαιώματος στην ελεύθερη δημοσιογραφία είναι υπόθεση των ίδιων των δημοσιογράφων και η εξασφάλιση του δικαιώματος της αντικειμενικής ενημέρωσης είναι υπόθεση του ίδιου του πολίτη.

Βεβαίως, πρέπει να επισημάνουμε ότι δε φτάνουν τα πρόστιμα και οι άλλες ποινές του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου για ν' αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η τηλεοπτική ασυδοσία και καταισχύνη. Χρειάζονται να ληφθούν και άλλα μέτρα, που θα αφαιρούν από τους μεγαλοϊδιοκτήτες τη δυνατότητα να καθορίζουν - μέσω των ΜΜΕ - την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας μας και προπάντων χρειάζεται να ενεργοποιηθούν και να αντιδράσουν όλοι οι πολίτες που θέλουν να διατηρήσουν αμόλυντο το μυαλό τους από την τηλεοπτική κακογουστιά κι αλώβητη τη ζωή τους από τον τηλεοπτικό φασισμό. Οι εργαζόμενοι να αντιδράσουν στις πολιτικά υποκινούμενες και επιχειρηματικά συντονισμένες τηλεοπτικές επιχειρήσεις συκοφάντησης των αγώνων τους. Οι νέοι άνθρωποι να εναντιωθούν στην τηλεοπτική επιδρομή εναντίον της συνείδησής τους, των ονείρων τους, του μέλλοντός τους. Χρειάζεται, δηλαδή, η ανάπτυξη ενός μαζικού, κοινωνικού κινήματος πολιτιστικής αντίστασης του ελληνικού λαού στην τηλεοπτική βαρβαρότητα. Σ' αυτό το κίνημα πρωτεύοντα και πρωταγωνιστικό ρόλο πρέπει και μπορούν να παίξουν οι δημοσιογράφοι, που βλέπουν τη δημοσιογραφία και ως λειτούργημα και δε λειτουργούν ως "φερέφωνα" των αφεντικών και των πολιτικών "επιβητόρων" τούτης της χώρας.