Σίγουρα δε θα παρέλειψαν και τα ελληνικά ηλεκτρονικά μέντια, στο κυνήγι των εντυπώσεων, να μεταδώσουν στους θεατές τους σκηνές από το "υπερθέαμα" του Βερολίνου, του Σαββάτου προς την Κυριακή, 12 προς 13 του Ιούλη.

Ενα εκατομμύριο νέοι και νέες από τη γερμανική πρωτεύουσα και άλλες γερμανικές πόλεις, αλλά και μερικές χιλιάδες νεαροί επισκέπτες από τη Γαλλία, την Ιταλία και αλλού - γίνεται λόγος και για την Ιαπωνία - είχαν κατακλύσει εκείνες τις ώρες το κεντρικό τεράστιο πάρκο του Τιργκάρντεν και άλλα κεντρικά σημεία της πόλης. Είχαν επιδοθεί σε ένα δεκάωρο και πάνω μοντέρνου χορού - του "τέχνο" - με συνοδεία και υποκίνηση μιας εκκωφαντικής μουσικής, που θα έριχνε και τα τείχη της πόλης - αν αυτά υπήρχαν ακόμα.

Οι "ρέιβερ" χορευτές, όπως ονομάζονται, ήταν ό,τι το πολυχρωμότερο θα μπορούσε να συλλάβει η φαντασία του ανθρώπου: 15χρονοι - 25χρονοι νέοι και νέες, όχι στην καθημερινή, κανονική τους εμφάνιση, αλλά με κάτι το ιδιαίτερο για κείνη τη μέρα: Με κόκκινα, πράσινα, γαλάζια μαλλιά, με βαμμένα τα πρόσωπα, με γυμνό το πάνω ή το κάτω μέρος του σώματος - αν όχι όλοι, πάντως πολλοί - ώστε ένας Βερολινέζος αρθρογράφος να κάνει λόγο αργότερα για "ρώγες που χοροπηδούσαν", σώματα καθιδρωμένα σε πολύωρη, εντατική κίνηση. Κάπου κάπου, αλαλαγμοί σε μια φάση έκστασης, και όλοι αυτοί στριμωγμένοι ο ένας πολύ κοντά στον άλλο να χοροπηδούν, όχι μόνο πάνω στη λεωφόρο, αλλά να ποδοπατούν το ολοπράσινο γρασίδι του πάρκου, πίσω από την περίφημη Πύλη του Βρανδεμβούργου.

Το υπερθέαμα της "παρέλασης της αγάπης" ικανοποίησε μερικά κυβερνητικά στελέχη της πόλης. Μάλιστα, ένας απ' αυτούς ήταν υπερήφανος, γιατί το Βερολίνο είναι η μόνη πρωτεύουσα στον κόσμο που παρουσιάζει κάτι παρόμοιο και προσελκύει ένα εκατομμύριο νέους που "ξεθυμαίνουν χαρούμενοι".

Υπερευχαριστημένοι θα πρέπει να είναι και οι νόμιμοι και παράνομοι διακινητές οινοπνευματούχων ποτών και ναρκωτικών. Γιατί στον τοπικό Τύπο έγινε λόγος ότι και από τα δύο είδη έγινε αρκετή χρήση, ώστε κάμποσοι βρέθηκαν τις πρωινές ώρες της Κυριακής "με βαρύ το κεφάλι ξαπλωμένοι στα γρασίδια του πάρκου".

Μέρες μετά το "υπερθέαμα", μερικές εφημερίδες δε σταμάτησαν να κάνουν τον απολογισμό, μαζί με σοβαρές σκέψεις για τη νεολαία, περισσότερο μάλιστα για τις αρνητικές συνέπειές του. Και δεν πρόκειται μόνο για τις υλικές ζημιές που προκάλεσε το πολύωρο χοροπήδημα πάνω στο πάρκο ή για την πρασινάδα και τα δενδρύλλια κατά μήκος της παρέλασής του, που παρουσίασαν "εικόνα ερημιάς", ή ακόμα και για το έδαφος που μπορεί να έπαθε "συμπύκνωση" από τα ποδοπατήματα από τα δύο εκατομμύρια γάμπες που χόρευαν. Αλλά ακόμα: 180 τόνοι μεταλλικά δοχεία (μπίρας κλπ.), γυαλιά και χαρτί πάνω στο πάρκο και τους δρόμους - άλλοι μιλάνε για 300 - 500 τόνους - και "χιλιάδες λίτρα ούρα" που κατά τον δήμαρχο του Τιργκάρντεν - όλα μαζί - προξένησαν στη βλάστηση ζημιά 250.000 μάρκων. Την άλλη μέρα, την Κυριακή, εκατοντάδες οδοκαθαριστικά οχήματα του Δήμου δούλευαν ως το μεσημέρι για να καθαρίσουν την πόλη από τα σκουπίδια.

Αλλά δεν πρόκειται κυρίως γι' αυτά τα σκουπίδια, που τέλος πάντων εξαφανίστηκαν από την εικόνα της πόλης. Πρόκειται για τα άλλα που μένουν. Γι' αυτό γράφει στη μόνιμη στήλη του Σαββατοκύριακου (στις 19 - 20 Ιούλη) ο γνωστός προτελευταίος εκδότης του "Σπίγκελ" Εριχ Μπέμε.Η γενιά του 1968, γράφει, έστηνε οδοφράγματα για ιδέες, μια δεκαετία αργότερα η γενιά κατέβαινε στους δρόμους ενάντια στους πυραύλους "Πέρσινγκ", η γενιά του τέλους της δεκαετίας του '90 είναι μια αξιολύπητη γενιά, που θέλει, αλλά δεν μπορεί να γελάσει. Και γιατί όχι; Γιατί υπάρχουν τα προβλήματα της ανεργίας των νέων, της εγκληματικότητάς τους, της λήψης ναρκωτικών, μια νεολαία που δεν έχει μέλλον - No futυve. Και σωστά ο αστός δημοσιογράφος συμπεραίνει: "Τα σκουπίδια από τα σοκάκια αποσύρθηκαν. Μετά από οχτώ μέρες, ξεχάστηκαν. Τα σκουπίδια στο κεφάλι μένουν".

Μεγάλη αλήθεια, πραγματικά. Τι να την κάνουν οι νέοι και νέες την "love Parade", που οργανώνεται μια φορά το χρόνο, τάχα για να "ξεθυμάνουν", να "ξεδώσουν" μέσα σε ένα κλίμα "αλληλογνωριμίας και αγάπης", όταν καθημερινά τους βασανίζουν άλλα προβλήματα, όπως αυτά, που, μέρα παρά μέρα, καταχωρούνται στο γερμανικό Τύπο; Π.χ., ότι στις αρχές του Ιούνη 320.000 νέοι ζητούσαν μια θέση εκμάθησης επαγγέλματος, ότι στο Βερολίνο και αλλού η εκγληματικότητα των νέων αυξάνει, ότι όλο και περισσότερο νέοι παρασύρονται από τα νεοναζιστικά συνθήματα και από μίσος προς τους ξένους;

Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι ούτε παροδικά, ούτε χωρίς σημασία. Εχουν βαθύτερες αιτίες, ώστε ανάγκασαν και τις κορυφές των δύο εκκλησιών στη Γερμανία να πάρουν θέση. "Ο φόβος από τους ξένους και η εχθρότητα προς τους ξένους", γράφουν σε κοινή δήλωσή τους, "έχουν τις αιτίες τους και στο γενικό αποπροσανατολισμό, στην αμηχανία και την έλλειψη προοπτικής".

Οι Γερμανοί νέοι, συνεπώς, θα ήταν ευχαριστημένοι, αν είχαν περισσότερη προοπτική για το μέλλον και λιγότερα χοροπηδήματα, χωρίς βαθύτερο νόημα, μια φορά το χρόνο.

Θανάσης ΒΟΡΕΙΟΣ