"Τα κέρδη και τις ζημίες" μετράει το επιτελείο της ΝΔ την επομένη της συζήτησης στη Βουλή γύρω από την πρόταση δυσπιστίας που είχε καταθέσει. Φυσικά τα κριτήρια, με τα οποία υπολογίζει ο Μ. Εβερτ τι έχασε και τι κέρδισε, δεν είναι τα συνηθισμένα, δεν είναι δηλαδή τόσο ή κυρίως πόσο εξυπηρετήθηκαν τα "μικροκομματικά συμφέροντα". Αλλωστε, είναι γνωστή η άποψή του ότι "η άνοδος της ΝΔ στην εξουσία είναι νομοτέλεια"! Η πρωτοβουλία της ΝΔ, επιβεβαίωσε, εξάλλου, ο στενός συνεργάτης του Μ. Εβερτ βουλευτής Κ. Καραμανλής "δεν αποσκοπούσε στο να ανεβάσει ένα ή να κατεβάσει δύο, τους πόντους των δημοσκοπήσεων".

Αυτό που ενδιαφέρει την ηγεσία της ΝΔ - και βέβαια τα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπεί - είναι να αποκλείονται καθημερινά οι όποιες πιθανότητες να παρεκτραπεί το πολιτικό σύστημα σε ανεπιθύμητες και μη ελεγχόμενες κατευθύνσεις. Επιχειρεί με κάθε τρόπο, στο μέτρο των δυνάμεών της, να διατηρήσει την "ομαλότητα" και τη "σταθερότητα" του πολιτικού συστήματος.Με άλλα λόγια το ζητούμενο είναι η διατήρηση και η "ανανέωση" του δικομματισμού, έστω με κάποιες αναγκαίες, αλλά επουσιώδεις, ανακατατάξεις. Από αυτή την άποψη ο Μ. Εβερτ μάλλον πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος, αφού 55 μέρες από την είσοδο του Α. Παπανδρέου στο "Ωνάσειο", έχει πράξει ό,τι μπορούσε σε αυτή την κατεύθυνση και έχει ανταποκριθεί στην αποστολή που του έχουν αναθέσει τα "μεγάλα αφεντικά".

Από την αρχή που δημιουργήθηκε η πολιτική εκκρεμότητα η ηγεσία της ΝΔ δεν είχε ως κυρίαρχο στόχο, να εκμεταλλευτεί την κατάσταση με γνώμονα τα στενά κομματικά συμφέροντα.

Πώς αντιμετώπισε, λοιπόν, και συνεχίζει η ηγεσία της ΝΔ το πρόβλημα της παρατεταμένης πρωθυπουργικής ασθένειας;

Πρώτο: Από κοινού με το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε την πρωθυπουργική ασθένεια, για να εκτρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου από τα καυτά προβλήματά του και να δημιουργήσουν τεχνητά ένα πολιτικό κλίμα, το οποίο προκαλούσε ασφυξία στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την απρόσκοπτη, κατά τα άλλα, εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης.Δεύτερο: Στη βαριά σκιά αυτού κλίματος ενθάρρυνε και στήριξε την κυβέρνηση να προχωρήσει στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, ανατιμήσεις σε βασικά προϊόντα, ψήφιση του προϋπολογισμού κλπ. "Μετείχαμε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό σε μια προσπάθεια προσφοράς στην ομαλότητα", είπε την Τετάρτη στη Βουλή ο Μ. Εβερτ. Οι όποιες φραστικές αντιδράσεις, π.χ. για τις ανατιμήσεις, γίνονται μόνο για λόγους δημαγωγίας και ψηφοθηρίας.

Τρίτο: Εκμεταλλεύτηκε επιδέξια την πρωθυπουργική ασθένεια, για να εξουδετερώσει τους εσωκομματικούς αντιπάλους του και να εμφανίσει μια εικόνα επίπλαστης ενότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του όχι μόνο δεν μπόρεσαν να αρθρώσουν αυτό το διάστημα κάποια "διαφωνία", αλλά σύρθηκαν στην υπεράσπιση της πρότασης μομφής στη Βουλή.

Τέταρτο: Μόνιμη έγνοια της ηγεσίας της ΝΔ, εννοείται και των "μεγάλων αφεντικών", είναι η διατήρηση της ενότητας του ΠΑΣΟΚ μετά την αντικατάσταση του Α. Παπανδρέου. Με ιδιαίτερη φροντίδα ο Μ. Εβερτ υποδείκνυε με "εποικοδομητικό" και προσεκτικό τρόπο στα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ τι πρέπει να γίνει ("υπεύθυνη ενημέρωση" από το ιατρικό συμβούλιο, "επιστημονική γνώμη" από τους συνταγματολόγους, σύγκληση... ΚΟ ΠΑΣΟΚ κοκ.) Ανοιγε, δηλαδή, διαρκώς δρόμους στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους έπρεπε να ακολουθήσουν "για να βγουν από την κρίση".

Παράλληλα, πρόβαλλε αυτές τις ενέργειες ως "επιβαλλόμενες από το εθνικό συμφέρον", ως "πρωτοβουλίες ευθύνης", προκειμένου να "παραμυθιάσει" όσους μπορεί και να αποκομίσει, με την ευκαιρία, όσο κομματικά οφέλη μπορεί.

Αυτό το σκοπό, της συσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ, εξυπηρετούσε κυρίως η κατάθεση πρόταση δυσπιστίας σε μια κρίσιμη στιγμή για την τροπή των εσωκομματικών εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ. Ασφαλώς και γνώριζε ο Μ. Εβερτ αυτή την έκβαση. Εξάλλου, λίγες βδομάδες πριν η κυβερνητική πλειοψηφία είχε ψηφίσει συσπειρωμένη τον προϋπολογισμό. Ομως ο Μ. Εβερτ είχε έτοιμη τη δικαιολογία: "Συσπειρωθείτε, συσπειρωθείτε στο τέλος τίποτα δε θα μείνει" (!), είπε απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Παρ' όλα αυτά εκτίμησε ότι πέτυχε πλήρως τους στόχους της η πρόταση δυσπιστίας γιατί: "Θέσαμε το πρόβλημα στη Βουλή και το λαό, αποδείξαμε τη σύγχυση της ηγετικής ομάδας της κυβέρνησης και δώσαμε την ευκαιρία στην πλειοψηφία να δώσει λύση" (!). Αυτοί ήταν οι στόχοι, σύμφωνα με τον Μ. Εβερτ. Θα ήταν αφέλεια να περίμενε κανείς να αποκαλύψει ο Μ. Εβερτ την πολιτική της κυβέρνησης, γιατί είναι δική του σε τελευταία ανάλυση, πολιτική.

Αν κάτι κατέστησε σαφές όλο αυτό το διάστημα ο Μ. Εβερτ είναι ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να φαίνεται "προς τα έξω" ότι ακολουθεί κοινή πολιτική με το ΠΑΣΟΚ. Καθόλου δεν επιχειρεί να αποδείξει ότι είναι "διαφορετικός". Εξάλλου αντιλαμβάνεται ότι κάτι τέτοιο είναι μάταιος κόπος.

Αντίθετα, αν κάτι τον απασχολεί είναι πως θα "παρασύρει" σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ στην κατεύθυνση που επιθυμεί η οικονομική ολιγαρχία και να βαδίσουν από κοινού και "χέρι χέρι" στην εφαρμογή της νεοσυντηρητικής πολιτικής. Εκείνο που ενδιαφέρει, δηλαδή, είναι να κατοχυρωθεί η πολιτική συναίνεση, ώστε να προχωρήσουν μαζί στην επιβολή της "κοινωνικής συναίνεσης".

Ως συνήθως, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο...

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ