Από όταν άρχισε να γίνεται κουβέντα για την αντικατάσταση του τέως υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Α. Κόζιρεφ, πέρασε αρκετός χρόνος και στο μεσοδιάστημα ειπώθηκαν, αποκαλύφθηκαν, υπονοήθηκαν, αλλά και δρομολογήθηκαν πολλά, ειδικά για την ιδιαίτερη μεταχείριση που του επιφύλασσαν πάντα οι Δυτικοί. Με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο παρουσιάστηκε τόσο από τους Ρώσους όσο και από τους Δυτικούς σαν το αγαπημένο παιδί της Δύσης και αυτά τα... προσχήματα (μπορεί να είναι και πραγματικές ανησυχίες) διατηρήθηκαν μέχρι και μετά την αντικατάστασή του, αφού όλος σχεδόν ο ξένος Τύπος έκανε... και καλά κριτική για αυτή του την ενέργεια στον Ρώσο Πρόεδρο Μ. Γιέλτσιν. Πραγματικά και με δεδομένο ότι στο μεταξύ δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, οι κύκλοι της ρωσικής Προεδρίας εκμεταλλεύτηκαν δεόντως αυτήν την ανησυχία, μιλώντας πλέον για "καμπή" στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Τίποτα δεν είναι απίθανο αλλά είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό ότι η εξωτερική πολιτική είναι δυνατόν να καθορίζεται από ένα μόνο άνθρωπο, ερήμην της κυβέρνησης της χώρας του. Τουλάχιστον, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στο παρελθόν. Από την άλλη, πολλά θα πρέπει ήδη να λέει το γεγονός ότι ο καινούριος υπουργός Εξωτερικών, Γ. Πριμακόφ, αναδείχτηκε όταν η τότε Σοβιετική Ενωση χρειαζόταν μεσολαβητή με Αμερικάνους και Ιράκ στον πόλεμο του Κόλπου.

Π. Α.