Σε δημοσίευμά μας στο φύλλο της περασμένης Τρίτης, 9 Γενάρη, με τον τίτλο: "Θαλπωρή με Λευκή Βίβλο", φιλοξενήσαμε ανακοίνωση - καταγγελία του Σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών.Σύμφωνα με την καταγγελία, η ιδιοκτήτρια του οίκου ευγηρίας "Θαλπωρή" στην Πεύκη, Αντ. Νικόλη,επιβάλλει στο προσωπικό εργασιακές σχέσεις τύπου "Φολκσβάγκεν", μειώνοντας σε εφτά τις ώρες εργασίας με ταυτόχρονη μείωση αποδοχών. Επίσης, απόλυσε δυο εργαζόμενες που αντέδρασαν, χωρίς αποζημίωση.

Σε επιστολή της προς την εφημερίδα μας η κ. Νικόλη αναφέρει ότι το δημοσίευμά μας τη "θίγει κατάφωρα ως άνθρωπο και ως επαγγελματία του ευαίσθητου χώρου των οίκων ευγηρίας". Παραδέχεται, ωστόσο, ότι προχώρησε σε μείωση κατά μία ώρα ημερησίως του ωραρίου εργασίας με μείωση αποδοχών, προκειμένου όπως αναφέρει "να προσλάβει ένα τουλάχιστον άτομο για βοήθεια και όχι για αύξηση κερδών". Συνεχίζει ισχυριζόμενη ότι "οι περισσότεροι εργαζόμενοι έδειξαν κατανόηση, εφόσον διευκρινίστηκε ότι αυτό θα ίσχυε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα...". Σε ό,τι αφορά τις απολύσεις αναφέρει ότι "μόνο μια εργαζόμενη αρνήθηκε (σ.σ. την επιβολή του 7ωρου με μείωση αποδοχών) και ζήτησε την αποζημίωση, την οποία και έλαβε. Η άλλη απόλυση έγινε για λόγους άσχετους προς τη μείωση του ωραρίου...". Σύμφωνα με την επιστολή, η αιτία των προβλημάτων είναι η άσχημη οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, ως "απόρροια της οικονομικής κατάστασης των συνταξιούχων και των οικογενειών τους, καθώς και της γενικότερης αντιμετώπισης που τυγχάνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις...".

Από τα παραπάνω προκύπτει:

α.Οτι δεν αμφισβητείται η καταγγελία του σωματείου για τη μείωση των ωρών εργασίας, με ταυτόχρονη μείωση αποδοχών.

β.Οτι τουλάχιστον η μία απόλυση (με αποζημίωση) έγινε γιατί η εργαζόμενη αντέδρασε στην πιο πάνω απόφαση. Η δεύτερη απόλυση, όπως πληροφορούμαστε από τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα του χώρου, ανακοινώθηκε από τηλεφώνου και ενώ η εργαζόμενη βρισκόταν σε άδεια γιατρού. Τέλος, θα προτιμούσαμε να μη σχολιάσουμε τα περί "κατανόησης" των περισσοτέρων εργαζομένων, αλλά να πούμε τη γνώμη μας πάνω στο τελευταίο ζήτημα που θέτει η επιστολή. Ασφαλώς και είναι γνωστή η κατάσταση πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Το ίδιο γνωστές όμως θα πρέπει να είναι σε όλους οι αιτίες που δημιουργούν αυτή την ασφυκτική κατάσταση, για την οποία ασφαλώς οι μόνοι που δε φταίνε είναι οι εργαζόμενοι. Δεν μπορούν λοιπόν να καλούνται αυτοί και μόνο να πληρώνουν με το μισθό τους, με τα ωράριά τους, με την ασφάλισή τους, με τις εργασιακές τους σχέσεις, με τα δικαιώματά τους γενικά την όποια κρίση μαστίζει τις ΜΜΕ. Μια τέτοια αντίληψη, εξάλλου, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι δεν μπορεί να δώσει καμιά διέξοδο ούτε στις ΜΜΕ, αφού, όπως αναγνωρίζεται και στην επιστολή, η κρίση τους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ίδια την οικονομική κατάσταση των μισθωτών και των συνταξιούχων.