ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Οι εποχές που χρειαζόταν να περάσει κάποιος καιρός για να δούμε τις θέσεις μας να δικαιώνονται στη ζωή, έχουν περάσει φαίνεται ανεπιστρεπτί. Η πρεμιέρα του "κοινωνικού διαλόγου", από μόνη της, οι επίσημες παρεμβάσεις των συνδαιτυμόνων σ' αυτή, μαζί με την προχτεσινή ειδησεογραφία, δίνουν αποστομωτική απάντηση σε όλους εκείνους που - προφασιζόμενοι διάφορα ψευτοεπιχειρήματα - επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν το λαό για τα απώτερα σχέδια της άρχουσας τάξης. Αποκαλύπτουν το ρόλο εκείνων που αποφάσισαν να συνεργήσουν στο υπό εξέλιξη ανοσιούργημα σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων της χώρας.

Το μοτίβο, είναι πλέον γνωστό και στον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας. Η παγκοσμιοποίηση, λέει, της οικονομίας γενικά και η συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ΟΝΕ ειδικότερα, υπαγορεύουν προσαρμογές στο τρίπτυχο ανταγωνιστικότητα - ανάπτυξη - απασχόληση. Στόχος του ψευδεπίγραφου "διαλόγου" - όπως επί λέξει προβλήθηκε από τον Κ. Σημίτη - είναι η "συνεννόηση", οι "κοινές δράσεις με συναίνεση", η "διαμόρφωση συναντίληψης" και η αναζήτηση "κοινού παρονομαστή, ο οποίος όμως θα οδηγεί στις έγκαιρες και σωστές αλλαγές".

***

Η κατεύθυνση των "προσαρμογών" και των "αλλαγών" που επαγγέλλεται η κυβέρνηση, υλοποιώντας τα γενικότερα σχέδια της "Λευκής Βίβλου" και του "προγράμματος σύγκλισης", περιέχεται με ευκρίνεια στα 19 σημεία που από τον προηγούμενο μήνα δόθηκαν στη δημοσιότητα, δίνεται όμως παραστατικά και από την προχτεσινή πρωθυπουργική ομιλία στη φιέστα. Ο Κ. Σημίτης στην πραγματικότητα απευθύνθηκε στους δύο κόσμους που απαρτίζουν την ελληνική κοινωνία. Στην εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους και στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Στους πρώτους... εξήγησε ότι "δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και να μην αναλύσουμε τις αλλαγές που συντελούνται στην αγορά εργασίας και τις μελλοντικές συνέπειες για την απασχόληση". Θα πρέπει, είπε, "να εφεύρουμε νέες λύσεις, ώστε να αντιμετωπίσουμε έγκαιρα τις νέες συνθήκες, με το μικρότερο δυνατό κόστος και τους λιγότερους κραδασμούς". Λογικό το άγχος του, αφού εκείνο που η κυβέρνησή του θέλει να εκμαιεύσει από το "διάλογο" είναι η συναίνεση των εργαζομένων να μπουν στην προκρούστεια κλίνη καταχτήσεις δεκαετιών. Η... εφευρετικότητα που ονειρεύεται δεν είναι τίποτα άλλο από τον πλήρη και άνευ όρων αφοπλισμό, παροπλισμό και υποταγή του εργατικού λαϊκού κινήματος στις ορέξεις και τις αξιώσεις που κάθε φορά προβάλει το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολυεθνικές. Αν μάλιστα, πάραυτα, δεν εξασφαλιστούν όλα αυτά, ο "εκσυγχρονιστής" πρωθυπουργός χωρίς πρόβλημα αλλάζει το μανδύα της συναίνεσης και εξαπολύει τους κεραυνούς της ιδεολογικοπολιτικής τρομοκρατίας για δήθεν "εθνικές ήττες", τραγωδίες και άλλα παρόμοια.

***

Ο εκβιαστικός και απειλητικός λόγος, γίνεται μειλίχιος και παρακλητικός όταν παραλήπτες είναι τα... μεγάλα αφεντικά. "Η κυβέρνηση, είπε, έχει κάνει ήδη πολλά για τη στήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας". Και πολύ καλύτερα, ενδεχόμενα και από εμάς που με συνέπεια καταγγέλλουμε τις προκλητικές και σκανδαλώδεις παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο, ο πρωθυπουργός κωδικοποίησε μέρος από ό,τι έχει ήδη προσφερθεί στην "ιδιωτική πρωτοβουλία": Νέα και ισχυρά κίνητρα για μεγάλες επενδύσεις, ειδικά κίνητρα για επιχειρηματικά σχέδια, κίνητρα για την ενδυνάμωση των επιχειρήσεων, χρηματοδότηση των επιχειρηματιών από το ΚΠΣ κ.ο.κ. Και τη στιγμή που από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αξιώνεται να συμβιβαστεί και να υποταχθεί σε μια πορεία εξαθλίωσης του βιοτικού επιπέδου και οικονομικοκοινωνικής περιθωριοποίησης, από το κεφάλαιο ζητείται "να πειστεί να ακολουθήσει μια επιθετική πολιτική" και να συνεισφέρει "στην κοινή προσπάθεια" με... "καινοτομίες" και "τολμηρές συλλήψεις".

***

Ο μπούσουλας της κυβερνητικής πολιτικής είναι τόσο δεδομένος που καθόλου τυχαία ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Ράλλης έσπευσε προχτές να υποβάλει με το δικό του τρόπο - και για δικούς του λόγους - τα διαπιστευτήριά του. Επίσης, ο... "τολμηρός" μάλιστα πρόεδρος του ΣΕΒ, αφού είπε τα σχετικά του "ναι" στον διάλογο παρωδία, κάλεσε χτες την κυβέρνηση να μην ξεχνά πως ασκεί εξουσία και πως τα μέτρα που απαιτούνται για την υλοποίηση του "προγράμματος σύγκλισης" θα πρέπει να εφαρμοστούν χωρίς καθυστερήσεις και να τεθεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Για την ύπαρξη προειλημμένων αποφάσεων είναι χαρακτηριστική και μία αποστροφή του λόγου του υπουργού Εργασίας, που προχτές το πρωί δήλωνε πως στόχος της κυβέρνησης είναι "να ξεμπερδέψει με τον διάλογο σε πέντε έξι μήνες, για να πέσουμε μετά με τα μούτρα στη δουλιά".

Δουλιά της κυβέρνησης στις σημερινές συνθήκες δεν είναι τίποτα άλλο από την εφαρμογή του "αυτόματου πιλότου" της ΟΝΕ και ό,τι αυτός συνεπάγεται για τους εργαζόμενους ολόκληρης της Ευρώπης, στην περίπτωση της Ελλάδας. Οπως δείχνουν οι εξελίξεις, κανένας απολύτως ψευτοδιάλογος δεν αποτελεί εμπόδιο και πρόσκομμα στη συνεπή προώθηση όλων των μέτρων που απαιτούνται. Για παράδειγμα, προχτές ήταν που στη Βουλή κατατέθηκε τροπολογία για τη δημιουργία τραπεζών μαμούθ, των οποίων στο εξής θα απαλλάσσονται από φόρους και τέλη δεκάδων δισεκατομμυρίων οι διαδικασίες συγχώνευσής τους. Χτες ήταν που ο "Ρ" έφερε στο φως της δημοσιότητας την εγκύκλιο για την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 1998, ο οποίος θα είναι το "εργαλείο" για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής οικονομικοκοινωνικής επίθεσης την επόμενη χρονιά.

***

Τα αποτελέσματα της απάτης του "κοινωνικού διαλόγου" είναι προαποφασισμένα. Η κυβέρνηση, το μεγάλο κεφάλαιο, τα κόμματα που έχουν αποφασίσει να συμπλεύσουν με το... όραμα της ΕΕ και της ΟΝΕ των πολυεθνικών και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι κυβερνητικο - συνδικαλιστές, σε πλήρη σύμπνοια απεργάζονται το εφιαλτικό αύριο των εργαζομένων. Ενα σχέδιο μιας χούφτας εταίρων ανά την Ευρώπη και τον κόσμο, που είναι δυνατόν να ναυαγήσει μέσα στην τρικυμία που μπορεί να προκαλέσει η οργανωμένη αντίσταση και η μαχητική αντιπαράθεση των εργαζομένων.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Στόχος του ψευδεπίγραφου "διαλόγου", κατά τον πρωθυπουργό, είναι η "συνεννόηση", οι "κοινές δράσεις με συναίνεση", η "διαμόρφωση συναντίληψης", η αναζήτηση "κοινού παρονομαστή, ο οποίος όμως θα οδηγεί στις έγκαιρες και σωστές αλλαγές". Η αποδοχή δηλαδή της ιδέας της πλήρους υποταγής των εργαζομένων και η εξασφάλιση ακόμα περισσοτέρων παροχών προς το μεγάλο κεφάλαιο