Μορφές συσπείρωσης, συμπαράταξης και συντονισμού των

δυνάμεων που αντιστέκονται στη νεοφιλελεύθερη επίθεση

Με βάση την κατεύθυνση συντονισμού από τα κάτω, που καθόρισε η Κεντρική Επιτροπή σε ειδική συνεδρίασή της για το μαζικό κίνημα (Μάρτης του 1993), συγκεντρώθηκε μια ορισμένη πείρα, κύρια από τη συγκρότηση Συντονιστικών Επιτροπών πρωτοβάθμιων σωματείων.

Η μορφή αυτή βοήθησε ως ένα σημείο στην αντιμετώπιση της σκόπιμης αδράνειας των κεντρικών συνδικαλιστικών οργάνων. Εχουμε θετικά παραδείγματα και εμπειρίες, όπως: Συντονισμός εργοστασιακών σωματείων που αντιμετωπίζουν τις απολύσεις και το κλείσιμο της επιχείρησης, στη Ζώνη του Περάματος, στους ναυτεργάτες. Ανάλογα φαινόμενα στο Βόλο κ. ά. Η κατεύθυνση ήταν σωστή, όμως δεν υλοποιήθηκε παντού, σύμφωνα με το γενικότερο πνεύμα που είχε. Βεβαίως υπήρχαν δυσκολίες, π. χ. οι λίγες δυνάμεις μας στα συνδικαλιστικά όργανα, αλλά επέδρασαν και παράγοντες υποκειμενικού χαρακτήρα. Στις πιο πολλές περιπτώσεις η "συντονιστική επιτροπή" πήρε διεκπεραιωτικό χαρακτήρα, στηρίχτηκε στην προσωπική δουλιά λίγων συντρόφων. Δεν έγινε δυνατό να προσελκυσθούν σωματεία στα οποία εμείς είμαστε μειοψηφία, δηλαδή δεν μπόρεσε να πάρει έναν ευρύτερο χαρακτήρα. Δεν έγιναν όμως και οι αναγκαίες συστηματικές προσπάθειες που χρειάζονταν, για να πάρουν μέρος σωματεία που είμαστε μειοψηφία. Το κυριότερο είναι ότι δεν έγινε δυνατό να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση της δράσης στους συγκεκριμένους κλάδους. Η προσπάθεια έπρεπε να γίνει, αφού είναι μόνιμος ο προσανατολισμός μας σ' αυτή την κατεύθυνση, ανεξάρτητα αν είναι δυνατό να υπάρχουν άμεσα αποτελέσματα.

Οι τοπικές οργανώσεις χρειάζεται να μελετήσουν καλύτερα αυτή τη μορφή, να της προσδώσουν - στο βαθμό που είναι αντικειμενικά δυνατό - έναν πιο ουσιαστικό χαρακτήρα, να βοηθήσουν στην προσέγγιση και κοινή δράση με εργοστασιακά και τοπικά σωματεία. Δεν μπορεί όμως να αποτελεί τη μοναδική μορφή συντονισμού. Χρειάζεται να στηρίξουμε και άλλες μορφές συντονισμού, με μεγαλύτερη ευελιξία και με βάση κοινά προβλήματα, για συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Δηλαδή, να κινηθούμε με την αντίληψη της μεγαλύτερης πολυμορφίας που μπορεί να βοηθήσει να ξεπηδήσουν πλατύτερες συσπειρώσεις στην πορεία. Στόχος μας να είναι η ανάπτυξη του αγώνα και της δράσης πάνω στα προβλήματα, ανεξάρτητα από τις πολιτικές θέσεις των εργαζομένων και τους συσχετισμούς στις διοικήσεις. Συσπείρωση που να δημιουργεί ρήγμα στη γραμμή της αδράνειας.

Ενδεικτικά προτείνουμε:

• Συσπείρωση και συντονισμό δράσης ανάμεσα σε πρωτοβάθμια σωματεία του ίδιου κλάδου, ανάμεσα σε Ομοσπονδίες και σε Εργατικά Κέντρα με προοπτική να ωριμάσουν οι προϋποθέσεις και για μορφή πανελλαδικού συντονισμού, που θα δώσει συνολική ώθηση στην αντιπαράθεση και πίεση μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, για την αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης.
• Επιτροπές αλληλεγγύης για έναν κλάδο ή κοινωνικό στρώμα κλπ.
• Επιτροπές αλληλεγγύης για ανέργους, που να πάρουν και τα χαρακτηριστικά ενός ταμείου αλληλεγγύης, με βάση και την παλαιότερη πείρα του συνδικαλιστικού κινήματος. Το ταμείο αλληλεγγύης θα βοηθά τη στήριξη της δράσης των ανέργων, της επικοινωνίας τους με τους άλλους εργαζόμενους και το λαό, την οργάνωση της διαφώτισης και προπαγάνδας.
• Επιτροπές κοινής δράσης ανάμεσα σε εργατοϋπαλληλικά σωματεία, μικρομεσαίους και αγροτικά συνδικαλιστικά όργανα, ως επιτροπές αγώνα και ως μορφές κοινωνικής συμμαχίας για συγκεκριμένα θέματα που απασχολούν, για διάφορα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα.
• Συσπείρωση επιτροπής συνδικαλιστικών στελεχών σε κλαδικό επίπεδο ή έναν τομέα οικονομικής δραστηριότητας ή σε διακλαδική βάση. Αυτή η μορφή δεν πρέπει να χρησιμοποιείται αποσπασμένα από τη δράση των στελεχών αυτών στα ΔΣ των Ομοσπονδιών. Προϋπόθεση βεβαίως για τη συγκρότηση μιας τέτοιας επιτροπής, πρέπει να είναι η ευρύτερη σύνθεσή τους, δηλαδή να μην απαρτίζεται μόνο από στελέχη ή μέλη της παράταξης. Για να προωθηθεί η συσπείρωση, με τη μια ή την άλλη μορφή, απαιτείται στις σημερινές συνθήκες μια βασική προϋπόθεση: Ολο το Κόμμα, η κάθε οργάνωση στο χώρο της, να αναπτύσσει, στερεώνει και διευρύνει συνεχώς τους δεσμούς με την εργατική τάξη. Να κατακτά τη σύνθετη ικανότητα της συσπείρωσης δυνάμεων γύρω από προβλήματα, συγκεκριμένους στόχους. Χρησιμοποιούμε τον όρο ικανότητα, γιατί δεν αρκεί να επιδιώκεις τη συσπείρωση. Πρέπει, ταυτόχρονα, να γνωρίζεις καλά την κατάσταση γύρω σου, τι δυνάμεις υπάρχουν, τι συγκεκριμένα προβλήματα και πώς αυτά εκδηλώνονται, ώστε να πείθεις, να τραβάς ευρύτερα στρώματα σε δράση. Να βρίσκεις τον κατάλληλο τρόπο και τις μέθοδες, ανάλογα με τις δυνατότητες του κάθε χώρου.

Μια τέτοια τακτική απαιτεί σχεδιασμό και πρόβλεψη, συνεχή έλεγχο, ώστε να βγαίνει η θετική πείρα, να βγαίνουν συμπεράσματα από λάθη που γίνονται στην εφαρμογή της πολιτικής μας, να εντοπίζονται οι αιτίες των δυσκολιών, να βρίσκεται κάθε φορά ο δρόμος και ο τρόπος να μετριάζονται και να αντιμετωπίζονται.

Σημασία έχει να κατανοηθεί η κατεύθυνση, δηλαδή η συσπείρωση σωματείων ή και συνδικαλιστών, που ωθεί σε κίνηση "από τα κάτω", ανοίγει μέτωπο πίεσης και αντιπαράθεσης προς τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Η συσπείρωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πολυμορφία και την ευρύτητα των μετώπων και παρεμβάσεων, ώστε να αγκαλιάζονται όλα τα προβλήματα, οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των εργαζομένων, να συνδέονται και με την ανάγκη επικοινωνίας τους.

Οι σημερινές συνθήκες δουλιάς και ζωής των εργατοϋπαλλήλων, αλλά και οι ανάγκες του αγώνα, απαιτούν πολυμορφία συσπείρωσης, δραστηριότητες που αναφέρονται σε περισσότερα προβλήματα, όπως πολιτιστικές, ψυχαγωγικές, ενημερωτικές, αθλητικές. Αυτές οι δραστηριότητες δεν είναι καθόλου ανώδυνες για την άρχουσα τάξη, αφού αποτελούν ιδιαίτερα μέτωπα παρέμβασής της, άντλησης κερδών, χειραγώγησης και υποταγής. Η παράταξη, το σωματείο, πρέπει να είναι κοντά στους εργαζόμενους, και σ' αυτά τα προβλήματά τους.

Σημείο - κλειδί η λειτουργία και δράση

του πρωτοβάθμιου σωματείου

Το Κόμμα μας πάντα έδινε ιδιαίτερη σημασία στη λειτουργία και δράση του πρωτοβάθμιου κύτταρου, του σωματείου, σε επίπεδο κλαδικό - τοπικό ή ανάλογα πανελλαδικό. Επίσης, στο επίπεδο της επιχείρησης και του εργοστασίου. Σήμερα το κυρίαρχο φαινόμενο είναι η απομαζικοποίηση των σωματείων, η αδράνεια των διοικήσεων, η απόσπαση των περισσοτέρων από τα μέλη τους. Ιδιαίτερο πρόβλημα υπάρχει με τα εργοστασιακά, επιχειρησιακά σωματεία του ιδιωτικού τομέα, που η εργοδοσία τα ελέγχει πλήρως στις περισσότερες περιπτώσεις.

Η χαλάρωση των δεσμών με το σωματείο δεν αφορά γενικά τους εργαζόμενους, αλλά και τους κομμουνιστές. Ενα σημαντικό μέρος των κομματικών μελών, όπως ανέδειξε το 15ο Συνέδριο, δε μετέχει καθόλου στη ζωή των σωματείων, ακόμα και στην περίοδο των αρχαιρεσιών. Για τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες δεν μπορεί να υπάρξει καμία δικαιολογία. Σοβαρή ευθύνη έχουν τα καθοδηγητικά όργανα, τα γραφεία των ΚΟΒ, αφού δεν ελέγχουμε το σοβαρό αυτό καθήκον που είναι και καταστατική υποχρέωση.

Οι ΚΟΒ, τα καθοδηγητικά όργανα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε άμεσα και δραστικά το πρόβλημα αυτό, με αύξηση του ελέγχου από την πλευρά της ΚΕ.

Η δουλιά στο κλαδικό πρωτοβάθμιο σωματείο, στα παραρτήματά του, αποκτά μεγάλη σημασία σήμερα και για έναν ακόμη λόγο. Μπορεί να βοηθήσει στην προσέγγιση εργοστασιακών εργατών του κλάδου. Το κλαδικό πρωτοβάθμιο σωματείο αντικειμενικά έχει δυνατότητες να παρέμβει στα εργοστάσια που επικρατεί η τρομοκρατία και ο αυταρχισμός, σε εργοστάσια που η εργοδοσία έχει κάτω από τον έλεγχό της τα σωματεία. Προς τα εκεί πρέπει να στραφεί η προσοχή των κομματικών οργανώσεων και της παράταξης.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις, όπως των ναυτεργατών και των εκπαιδευτικών, έδειξαν πόσο μεγάλη σημασία έχει, για το δυναμισμό και το σωστό προσανατολισμό ενός αγώνα, να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι άμεσα στις διαδικασίες του σωματείου τους και να ελέγχουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.Κύριο καθήκον μας πρέπει να είναι η αναζωογόνηση της δράσης του σωματείου. Να έχει αυτό ζωή με πολύμορφες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Να συμμετέχουν τα μέλη του στην οργάνωση μιας κινητοποίησης. Αν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες αναπτύξουμε πρωτοβουλίες μέσω της παράταξης ή και με άλλες μορφές, π. χ. συγκέντρωση υπογραφών, διαμαρτυρίες - όταν οι διοικήσεις δε λειτουργούν - πίεση για δράση, είναι βέβαιο ότι μπορεί να αρχίσει να αλλάζει η κατάσταση. Το θέμα αυτό πρέπει να αποτελέσει ιδιαίτερη φροντίδα των ΚΟΒ και των παρατάξεων, με αξιοποίηση όλων των ζωντανών δυνάμεων που υπάρχουν γύρω μας.