Ξεσάλωσαν οι "πρασινογάλαζοι" δήμαρχοι με τα παρκόμετρα, αφού βρήκαν μια εύκολη πηγή εσόδων, αγνοώντας την ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών. Το εναρκτήριο λάκτισμα έδωσε ο δήμαρχος της "φασολάδας" Δ. Αβραμόπουλος και τον ακολούθησε κατά πόδας ο "πράσινος συναγωνιστής" του στην Καλλιθέα Γ. Κυριόπουλος (που το τελευταίο διάστημα ασχολείται και με τα αθλητικά της ΑΕΚ, που ως γνωστό κατοικοεδρεύει στη Ν. Φιλαδέλφεια). Οι νεοφιλελεύθεροι δραχμοφονιάδες δήμαρχοι εκλεγμένοι από τα κομματικά γραφεία της Ομόρρυθμης Εταιρίας "ΠΑΣΟΚ - ΝΔ" μας πολιορκούν με παρκόμετρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, νάσου κι ο πολυπράγμονας υπουργός ΠΕΧΩΔΕ να μιλήσει για δήθεν ποιότητα ζωής και ξήλωμα όσων παρκόμετρων δημιουργούν πρόβλημα. Δηλαδή μια παρέμβαση δευτερεύουσας σημασίας για τα μάτια του κόσμου, μιας και συμφωνεί πλήρως με τη φιλοσοφία. Ποιον θα πείσει όμως, εκτός κάποιων τριπλοθεσιτών παλαμικιστών "δημοσιογράφων"; Εδώ ο κόσμος σπαταλά ώρες και ώρες για τις μετακινήσεις του, λόγω του άθλιου συγκοινωνιακού δικτύου, τον πνίγει το νέφος κι έχει βαλθεί να εξαφανίσει και το τελευταίο ψήγμα πράσινου. Καλύτερα λοιπόν να σιωπά.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Γράφαμε το προηγούμενο Σάββατο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (ΟΑ) και τα όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό. Ας προσθέσουμε σήμερα δυο πληροφορίες που συμπληρώνουν το παζλ στα εκεί τεκταινόμενα. Η δημοτική αρχή της Στοκχόλμης προχώρησε σε δημοψήφισμα θέτοντας ως εξής το ερώτημα "αν μας γίνει η τιμή από τη Διεθνή Επιτροπή να διοργανώσουμε εμείς τους ΟΑ, νομίζετε ότι θα πρέπει να την αποδεχτούμε ή όχι;". Παρ' όλο το φτιασίδωμα η θετική ψήφος ήταν οριακή. Σε μας, βέβαια, η Επιτροπή Διεκδίκησης αρκείται στα αποτελέσματα αναξιόπιστων δημοσκοπήσεων.

Από την Κλαούντια Ροτ μάθαμε ότι, όταν στην αφετηρία των διεκδικήσεων που συζητιόταν και το Βερολίνο οι εκεί "επιτροπάριοι" έφτιαξαν λίστα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις των "Αθανάτων", όταν μαθεύτηκε η ιστορία, στην αρχή ξέσπασε σάλος. Αλλά ξεχάστηκε γρήγορα, μια και το Βερολίνο αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση.

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Από τις "Εναλλακτικές Εκδόσεις" κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Χάρη Ναξάκη,που αναφέρεται στη σημερινή βαρβαρότητα των κοινωνιών των 2/3. Μπορεί οι δείκτες των εμπειρογνωμόνων να εμφανίζουν ότι τρώμε όλοι με "χρυσά κουτάλια", την ίδια στιγμή όμως χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν τη δουλιά τους, περιθωριοποιούνται και οδηγούνται στη φτώχεια. Γύρω στα 1,2 δισ. συνάνθρωποί μας βρίσκονται σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.Τα προβλήματα οξύνονται καθημερινά και ίσως οδηγήσουν σε εκρηκτικές καταστάσεις, με απροσδιόριστη κατάληξη αν δεν παρθούν συγκεκριμένα μέτρα. Κι αυτά δεν μπορούν να είναι άλλα από τη μείωση του χρόνου εργασίας στις 30 ώρες, χωρίς τη μείωση των αποδοχών. Στο σημείο αυτό ο συγγραφέας επισημαίνει ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο ελεύθερος χρόνος που θα προκύψει δε θα πρέπει να οδηγήσει στην κατανάλωση νέων υλικών αγαθών, αλλά να συνδυαστεί με ένα πολιτισμό αυτοπροσδιοριζόμενων δραστηριοτήτων. Ουτοπικό; Ισως. Αλλά πρέπει να παλέψουμε για να ανατραπεί η σημερινή πραγματικότητα της πλήρους κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού κάτω από το συντηρητικό ή το "σοσιαλ"νεοφιλελεύθερο μανδύα.