"Τα μέλη οφείλουν να υιοθετήσουν απαραίτητα και κατάλληλα μέτρα για να προληφθούν και να εκριζωθούν οι πρακτικές που δεν εναρμονίζονται με τη δεοντολογία από μέρους των ιδιωτικών γραφείων εργασίας".

Με αυτή την παράγραφο, που εντάσσεται στο κεφάλαιο "Προστασία των εργαζομένων" του σχεδίου "σύστασης" - η οποία συνοδεύει τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας - η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας παραπέμπει στον... πατριωτισμό των εμπλεκόμενων φορέων, ώστε να τηρηθεί γενικά και αόριστα κάποια "δεοντολογία" υπέρ των εργαζομένων.

Σύμφωνα με τις διατάξεις της "σύστασης", που θα καταληχθεί μέχρι τις 18 Ιούνη, οπότε και λήγει η Συνδιάσκεψη:

- Τα ιδιωτικά γραφεία απασχόλησης δεν πρέπει να θέσουν στη διάθεση μιας επιχείρησης "εργαζόμενους με σκοπό να αντικατασταθούν οι εργαζόμενοι αυτής της επιχείρησης, οι οποίοι εξασκούν το απεργιακό τους δικαίωμα". Είναι όμως προφανές ότι ένα ιδιωτικό γραφείο μπορεί άνετα να παρέμβει απεργοσπαστικά, απλά με το να μην το... δηλώνει.

- Αφήνεται στην "αρμόδια αρχή" το καθήκον να "καταστείλει" τις "παράνομες πρακτικές" που έχουν να κάνουν με ψευδείς αγγελίες για ανύπαρκτες θέσεις εργασίας.

- Διατυπώνεται η... αναγκαιότητα να απαγορευτεί στα ιδιωτικά γραφεία απασχόλησης να δημοσιεύουν αγγελίες που θα έχουν σαν αποτέλεσμα διακρίσεις "που να στηρίζονται σε κίνητρα όπως η φυλή, το χρώμα, το φύλο, η ηλικία, η θρησκεία, οι πολιτικές πεποιθήσεις, η εθνική καταγωγή ή η κοινωνική προέλευση". Φυσικά, μια τέτοια διατύπωση δεν απαγορεύει στο ιδιωτικό γραφείο να κάνει αργότερα την "αξιολόγηση" του άνεργου.

- Επίσης διατυπώνεται πάλι σαν αναγκαιότητα, τα ιδιωτικά γραφεία να μη διατηρούν στα αρχεία τους προσωπικά στοιχεία που δεν είναι απαραίτητα για την αξιολόγηση της ικανότητας των υποψηφίων. Μάλιστα προτείνεται η "αρμόδια αρχή" να πάρει μέτρα για "επαρκείς μεθόδους επιλογής".

- Τα ιδιωτικά γραφεία δεν μπορούν να παρεμποδίζουν την επιχείρηση να απασχολήσει τον εργαζόμενο και τον εργαζόμενο να αποδεχτεί μια σύμβαση της επιχείρησης.

Ολες οι διατάξεις της "σύστασης" είναι απλές διατυπώσεις, που φιλοδοξούν να ρυθμίσουν τη λειτουργία των ιδιωτικών γραφείων εργασίας σε μια αγορά εργασίας που - στην Ελλάδα τουλάχιστον είναι κοινός τόπος - χαρακτηρίζεται από τη μη εφαρμογή σε μεγάλο βαθμό κάθε νόμου που ορίζει και προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Στις διατάξεις, που αφορούν τις σχέσεις των ιδιωτικών γραφείων με τις "δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης", αναφέρεται ότι πρέπει να ενθαρρυνθεί η συνεργασία μεταξύ δημόσιας υπηρεσίας απασχόλησης και ιδιωτικού γραφείου εργασίας "ενόψει της υλοποίησης μιας εθνικής πολιτικής για την οργάνωση της αγοράς εργασίας". Επισημαίνεται έτσι ο ουσιαστικός συμπληρωματικός ρόλος που επιφυλάσσεται στα ιδιωτικά γραφεία για την υλοποίηση των νέων ρυθμίσεων στην απασχόληση και εξηγείται γιατί δεν τα καταργούν. Προβλέπεται μάλιστα η θεσμοθέτηση οργάνων, στα οποία θα αντιπροσωπεύονται τα δημόσια και ιδιωτικά γραφεία, οι εργοδότες και εργαζόμενοι!

Στη σύσταση προβλέπονται επίσης ορισμένα μέτρα για την επίτευξη αυτής της συνεργασίας, όπως "η από κοινού διάθεση πληροφοριών", οι "ανταλλαγές απόψεων για τις κενές θέσεις εργασίας", "η υλοποίηση κοινών προγραμμάτων στον τομέα κατάρτισης και αλλού", η σύναψη συμβάσεων μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών γραφείων για δραστηριότητες όπως "η καταγραφή των μακροχρόνια ανέργων", οι "τακτικές γνωμοδοτήσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση των επαγγελματικών πρακτικών".

Τα κείμενα έγραψε ο Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ