Υποτίθεται, με βάση το Σύνταγμα, ότι οι εξουσίες εκπορεύονται από τον "κυρίαρχο" λαό. Τι σημαίνει πολίτης ικανός να παίξει τον "κυρίαρχο" ρόλο του; Κανείς δε θα διαφωνήσει ότι - πέραν των άλλων - σημαίνει την εξασφάλιση του δημοκρατικού δικαιώματος του πολίτη να είναι σωστά ενημερωμένος πολίτης. Να έχει πρόσβαση στην αλήθεια. Να μην υπόκειται σε έλεγχο και καθορισμό της συμπεριφοράς του. Να μην αποτελεί αντικείμενο εξαπάτησης. Να αντιμετωπίζεται, δικαιωματικά, ως υποδοχέας γνώσης για οτιδήποτε συμβαίνει, χωρίς το τελευταίο να υπόκειται φιλτράρισμα μέσα από παραμορφωτικούς φακούς. Παράλληλα, να μην αφήνεται έρμαιο στα χέρια όσων κερδίζουν από την αποβλάκωσή του.
Σήμερα, στην Ελλάδα του Λαμπράκη, του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, του Κυριακού, του Βαρδινογιάννη, στην Ελλάδα της κατοχής και άλωσης του τομέα της ενημέρωσης (και συνολικά του δημόσιου θεάματος) από τους καναλάρχες, ο πολίτης μόνο το δικό του, κυρίαρχο, ρόλο δεν μπορεί να παίξει. Αντίθετα. Εκείνο που επιδιώκεται, μέσα από το είδος ενημέρωσης που δέχεται, είναι να "προγραμματιστεί" για ένα ρόλο που έχουν προκαθορίσει οι ιδιοκτήτες των ηλεκτρονικών ΜΜΕ.
***
Την τελευταία οχταετία, ζούμε στην πράξη, την επέλαση των ιδιωτών στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Δηλαδή, την επέλαση των μεγαλοκεφαλαιούχων - με τις ευρύτερες και διαπλεκόμενες δραστηριότητες - στα σπίτια του συνόλου σχεδόν των Ελλήνων. Ο "κυρίαρχος" ελληνικός λαός, μετά την κεφαλαιοκρατική απαλλοτρίωση ενός δημόσιου αγαθού (των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων), υφίσταται την απαλλοτρίωση ενός βασικού του δικαιώματος: Του δικαιώματος στην ενημέρωση. Το τελευταίο έχει μετατραπεί σε ένα κάθε άλλο παρά "πλουραλιστικό" εμπόρευμα, που στην ουσία συνιστά "κράχτη" όσων το εμπορεύονται, για να φτάσουν στο στόχο τους. Και ο στόχος τους είναι να υποκαταστήσουν τη θεωρητική "κυριαρχία" του λαού με τη δική τους, πραγματική, επικυριαρχία πάνω στη λαϊκή συνείδηση. Ετσι εξυπηρετούν τα πολιτικά και επιχειρηματικά τους συμφέροντα.
Η παραπάνω αλήθεια, επισφραγισμένη πλέον από την πείρα της "ηλεκτρονικής ζούγκλας", θέτει επιτακτικά το εξής θέμα: Την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού της ενημέρωσης που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την κατάργηση και απαγόρευση της ατομικής ιδιοκτησίας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Την απαγόρευση δηλαδή, στον τάδε ή δείνα ιδιώτη να ιδιοποιείται και να στερεί ένα δημόσιο αγαθό από το λαό, αντικαθιστώντας το με το ψεύδος και την ευτέλεια.
***
Είναι σαφές ότι η απάντηση στο σημερινό πρόβλημα ενημέρωσης του πολίτη δεν μπορεί να δοθεί από τα κρατικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα που έχουν βουλιάξει στην ανυποληψία της εκάστοτε κυβερνητικής χειραγώγησης. Απαιτείται, δηλαδή, αγώνας και κατά της ασυδοσίας των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων και κατά της κρατικής - κυβερνητικής αιχμαλωσίας της ενημέρωσης σ' αυτά. Αυτό πλέον είναι ζήτημα πάλης και του ίδιου του λαϊκού κινήματος, ενταγμένου βέβαια στην προοπτική της ριζικής κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας στον ευαίσθητο χώρο της ενημέρωσης του λαού, κάτι όμως που προϋποθέτει άλλη εξουσία, αυτήν της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Ν. Μπ.
Feeds
Ονομάζουν ανάπτυξη το σάρωμα των εργασιακών σχέσεων 
