Η Σύνοδος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ με θέμα την "ανάπτυξη", έδωσε τη δυνατότητα για μια ακόμα φορά στον πρωθυπουργό να ξεδιπλώσει το εφ' όλης της ύλης πρόγραμμα της "υπανάπτυξης" που η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να οδηγήσει τον τόπο και το λαό αυτής της χώρας. Ο Κ. Σημίτης γνωρίζει από πρώτο χέρι τις απαιτήσεις της ολιγαρχίας, να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ξεθεμελιώματος, τόσο των εργασιακών σχέσεων, όσο και των κοινωνικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού. Γνωρίζει ότι η πλουτοκρατία επείγεται να βγάλει από τον δρόμο της, οτιδήποτε εμποδίζει την αδηφαγία της για θησαυρισμό και οτιδήποτε την εμποδίζει να πορεύεται στη ρότα των πολυεθνικών "ομογάλακτών" της.

Αυτός είναι ο λόγος που ο πρωθυπουργός φροντίζει να επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία το μαστίγιο του "εκσυγχρονισμού". Αυτός είναι ο λόγος που πλέον δεν περιορίζεται σε διαβεβαιώσεις για "καμία χαλάρωση, καμία αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής", αλλά με κυνισμό και απειλές δηλώνει ότι επέρχεται "νέα ορμή" αντιλαϊκής χιονοστιβάδας. Παράλληλα, η βιασύνη των κεφαλαιοκρατών προκαλεί βαθύτατη ανησυχία στους πολιτικούς υπαλλήλους της άρχουσας τάξης. Επέρχονται "συγκρούσεις" με την κοινωνία, είπε απευθυνόμενος ο Κ. Σημίτης στα μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, για να τους καλέσει να ανασκουμπωθούν και να κινητοποιήσουν τον κομματικό μηχανισμό ενάντια στις "συντεχνίες"...

Είναι φυσικό να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ο πρωθυπουργός. Ούτε οι εκβιασμοί περί καταστροφής (! ) που θα επέλθει στη χώρα αν δεν ακολουθήσει τον Γολγοθά του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, ούτε οι επιθέσεις κατασυκοφάντησης όσων απεργούν και κινητοποιούνται, ούτε τα κηρύγματα "συναίνεσης" και"κοινωνικού διαλόγου" με τα οποία διανθίζει τα αντιασφαλιστικά, αντεργατικά διαγγέλματα λιτότητας, είναι ικανά να αποτρέψουν τη λαϊκή οργή. Ο πρωθυπουργός διαβλέπει ότι η πολιτική κατακρεούργησης των κοινωνικών δαπανών, που όπως είπε δε θα περιοριστεί στους χώρους της υγείας, της παιδείας και της πρόνοιας, αλλά θα επεκταθεί σε "υπηρεσίες, υπαλλήλους, προβληματικές επιχειρήσεις και δημόσιους φορείς", αποτελεί ένα εκρηκτικό αντιλαϊκό υλικό. Ενα μείγμα που σε συνδυασμό με το άμεσο, όπως εξήγγειλε, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την κατά κύματα προώθηση των εντολών της"Λευκής Βίβλου", καθώς και το "μοντέλο Σπράου" για το "πάγωμα" των μισθών, δημιουργεί την ανάγκη συγκρότησης αναχωμάτων και κυβερνητικών οδοφραγμάτων για να αντιμετωπιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.

Το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω "φιρμάνια" επαναδιατυπώθηκαν στο προχτεσινό νεοφιλελεύθερο ξέσπασμα του Κ. Σημίτη, στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, εξηγούν και την καταφυγή του σε πρακτικές ευθείας επίθεσης εναντίον του ΚΚΕ. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του θέλουν να εκπροσωπήσουν πολιτικά την κεφαλαιοκρατική επέλαση κατά των εργαζομένων. Είναι τόσο στυγνή αυτή η πολιτική, που δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια να "μασούν τα λόγια" τους. Η εξαπάτηση του στιλ "παρέχουμε πραγματικές αυξήσεις στους μισθωτούς" και οι κωμικές κορόνες περί "σοσιαλιστικής άνοιξης" που πνέει πλέον στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών (! ), είναι το κερασάκι στην τούρτα του αντιλαϊκού κυνισμού. Ενας αντιλαϊκός κυνισμός που διέπνεε το σύνολο της ομιλίας Σημίτη στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και αποτελεί το έμβλημα του κυβερνητικού λόγου που ανταποκρίνεται πλήρως στο περιεχόμενο της ακολουθούμενης πολιτικής. Ταυτόχρονα, δε, συνιστά ικανή απόδειξη, τόσο του αντιδραστικού κυβερνητικού κατήφορου, όσο και της ανάγκης για λαϊκή αντίσταση, αντεπίθεση και ανατροπή των κυβερνητικών σχεδιασμών.