"Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ"... και όσοι το συνθέτουν, "τίμησαν" την Κυριακή τον ιδρυτή του, όπως ακριβώς αρμόζει στο είδος της πολιτικής πρακτικής και στο είδος του κοινωνικού προτύπου, που καλλιέργησε και καλλιεργεί στο δημόσιο βίο το κυβερνών κόμμα. Οπως ακριβώς αρμόζει στην ποιότητα των "οραματισμών" και στην "πολιτισμική" παρακαταθήκη του "ιδρυτή", που, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, ήταν τόσο το βάθος τους, ώστε εκείνο που άφησαν πίσω τους να είναι το "μεγαλείο" των διενέξεων για τη βίλα του Ψυχικού, τη βίλα της Εκάλης, την ιδιοκτησία των αρχείων...

Τουτέστιν: "Μαυροφορεμένες χήρες", περιφέροντας τα πολιτικά τους υπονοούμενα, να "διαπληκτίζονται" με τους "γαμπρούς - όνειδος" και την οικογένεια του εκλιπόντος, μέσω των... μυσταγωγικών "γιούχα",στα οποία επιδόθηκαν ταπεινοί προσκυνητές του Α. Παπανδρέου, πάνω από το μνήμα του... Αυτό ήταν το ένα μέρος της παράστασης. Το πρωινό. Συμπληρωμένο από ανακοινώσεις της μιας πλευράς της οικογένειας, της κόρης Σοφίας, εναντίον της άλλης, της συζύγου, μετά το τρισάγιο, και αφού είχαν προηγηθεί οι... φυγαδεύσεις των αποδοκιμαζόμενων από το κοιμητήριο.

Η συνέχεια δόθηκε με τη μεταφορά του παραπάνω σκηνικού στο Μέγαρο Μουσικής, όπου παρατάχθηκε η "εκσυγχρονιστική" όψη του ίδιου νομίσματος. Εκεί όπου το Λαμπράκειο "μαυσωλείο" του ΠΑΣΟΚικού "σοσιαλισμού" - ο "πολιτιστικός Παρθενώνας" όπως έλεγε ο Α. Παπανδρέου - άνοιξε τις πύλες του για να δεχτεί τους τιμητές του Α. Παπανδρέου. Τον Βαρδή Βαρδινογιάννη, τον αδερφό του Γιώργο, φυσικά τον αμφιτρύωνα Χρ. Λαμπράκη...

Εκεί όλοι αυτοί χειροκρότησαν τον νυν πρωθυπουργό να δηλώνει άξιος συνεχιστής του προκατόχου του και τον ξένο καλεσμένο Ζακ Λανγκ να βγάζει λόγο για την... ευρωπαϊκή ενοποίηση και τη Σύνοδο Κορυφής του Αμστερνταμ. Εκεί όπου οι οχλαγωγικές μετακινήσεις θεατών για να καλυφθούν τα άδεια καθίσματα της αίθουσας, έδιναν τη θέση τους σε χειροκροτήματα διαρκείας κατά την ενατένιση στιγμιοτύπων από τη ζωή του Παπανδρέου, που ξεκίνησαν από τη συνάντησή του με τον Κάστρο και τελείωσαν με τη χειραψία του με τον Κ. Σημίτη... Εκεί που το όλο ενδιαφέρον εστιαζόταν στο αν η Λιάνη χαιρετήθηκε με την Μαργαρίτα και στο τι είπε με τον πρωθυπουργό στο διάλειμμα...

Σε όλο αυτό το σκηνικό, η πολιτική δεν έχει καμία θέση. Η, για την ακρίβεια, έχει θέση αφ' ενός ο παραπολιτικός ευτελισμός της πολιτικής, που μετατρέπεται σε κλασικό "ριάλιτι σόου" μεταξύ των αλληλολακτιζόμενων "ορθόδοξων" παπανδρεϊκών και των "εκσυγχρονιστών" του ίδιου δόγματος. Κατά περίπτωση, οι δεύτεροι εμφανίζονται με έμβλημα τον Κατσανέβα ή τον επίσης αποδοκιμασθέντα Σημίτη.

Αφ' ετέρου, ακόμα και αυτές οι επετειακές στιγμές αποδεικνύονται αποκαλυπτικές για το "new deal", τη "νέα σκέψη" του "νέου ΠΑΣΟΚ". Είτε, λοιπόν, πρόκειται για ομιλία με θέμα τη Διακυβερνητική, είτε πρόκειται για ομιλία με θέμα τον "κοινωνικό διάλογο", είτε πρόκειται για ομιλία με θέμα το "έργο" του Α. Παπανδρέου, ο Κ. Σημίτης πρέπει να στείλει το μονότονα αντιλαϊκό του μήνυμα: "Οι θυσίες που όλοι πρέπει να κάνουμε, η αυτοσυγκράτηση που πρέπει να επιδείξουμε, δε μας επιβάλλονται από κανένα, είναι αναγκαίοι όροι για την επιβίωσή μας ως χώρας... Και οι θυσίες αυτές άρχισαν να αποδίδουν καρπούς εδώ και μερικά χρόνια, με πρωθυπουργό τον Α. Παπανδρέου, που ο ίδιος έδειξε το δρόμο της ισότιμης συμμετοχής της χώρας στις διαδικασίες ευρωπαϊκής ενοποίησης", ήταν μια από τις βασικές επισημάνσεις της πρωθυπουργικής ομιλίας εις μνήμην του προκατόχου του...Ναι, λοιπόν. Η ζωή συνεχίζεται. Οπως και η "διάδοχη" τακτική εκείνων που έχουν ταχθεί να την πετροβολούν και να τη μειώνουν αισθητικά. Είτε με την πολιτική τους, είτε με τα "μοντέλα" ευτέλειας που υπηρετούν διά της δημόσιας προβολής του βίου και της πολιτείας τους, είτε και με τα δυο...

Ν. ΜΠ.