Μονότονα επαναλαμβάνει η κυβερνητική προπαγάνδα ότι πρωταρχικό μέλημά της είναι "να λύνει τα προβλήματα των εργαζομένων και των άλλων κοινωνικών ομάδων". Είναι προφανές ότι με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση επιχειρεί να απαντήσει και να δικαιολογήσει ότι δεν είναι αδιάλλακτη απέναντι στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Ο αγώνας των ναυτεργατών και η κυβερνητική στάση απέδειξαν περίτρανα ότι ο μαζικός, μαχητικός, ενωμένος και αποφασιστικός αγώνας, η λαϊκή αλληλεγγύη και συμπαράταξη μπορούν να επιβάλλουν κάποιες λύσεις.

Η κυβέρνηση Σημίτη δεν έχει την πολιτική βούληση να λύσει προβλήματα. Σκοπός της είναι να τσακίσει το λαϊκό κίνημα, ώστε να έχει ελεύθερο το πεδίο να επιβάλει τις αντιλαϊκές επιλογές της. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν υπολογίζει το περίφημο "κοινωνικό και οικονομικό κόστος" από τις απεργίες και που έχει οδηγήσει ακόμα και γνωστούς απολογητές και υποστηρικτές της να αναρωτιούνται και να προβληματίζονται.. για το γεγονός αυτό.

Ηδη όμως υποχρεώθηκε, κάτω από τον σκληρό και ηρωικό αγώνα των ναυτεργατών, να κάνει μια πρώτη υποχώρηση. Ο δρόμος έχει ανοίξει και τον άνοιξε ο αποφασιστικός αγώνας και η λαϊκή αλληλεγγύη. Η κυβέρνηση στο εξής θα αναγκαστεί να ρίξει αρκετές φορές "νερό στο κρασί της". Είτε της αρέσει, είτε όχι!