Ηταν το πρότυπο κομμουνιστή για όλους μας. Οσοι τον ζήσαμε από κοντά, σε εκείνες τις δύσκολες μέρες που δίναμε τη μάχη για τη διάσωση του Ιστορικού Αρχείου του ΚΚΕ, θα θυμόμαστε για πάντα τη γαλήνια μορφή του συντρόφου Στέφανου που καθημερινά πάσχιζε ανάμεσά μας, μαζί μας, ακούραστος στα 87 του χρόνια για την εκπλήρωση μιας δύσκολης αποστολής. Η καθημερινή προσπάθεια για την αποκατάσταση των ντοκουμέντων του αρχείου ήταν από τις πιο επίπονες πρακτικές δουλιές, που απαιτούσε υπομονή, επιμονή, μαχητικό πείσμα, επαγρύπνηση, πειθαρχία, προσήλωση και ταχύτητα στη δουλιά. Η αποκατάσταση των ντοκουμέντων απαιτούσε ευαισθησία και προσοχή, αλλά και γοργούς ρυθμούς. Κάθε καθυστέρηση μεγάλωνε τη ζημιά της πλημμύρας.

Σε αυτή τη δύσκολη αποστολή ο σύντροφος Παπαγιάννης ήταν πρωτοπόρος. Εγινε το παράδειγμα για μας τους νεότερους, παράδειγμα αφοσίωσης σε ένα δύσκολο καθήκον. Η παρουσία του και η δουλιά του ήταν κίνητρο, κινητήρια δύναμη, ώστε να τα καταφέρουμε το ίδιο καλά όπως αυτός ο σύντροφος, να αφοσιωθούμε το ίδιο αποφασιστικά, με την ίδια ευαισθησία σε αυτό το καθήκον. Ηταν σαν να μας προσκαλούσε σε άμιλλα, δημιουργώντας τις συνθήκες να ανταποκριθούμε σε αυτό που κάναμε. Από πού αντλούσε όλη αυτή τη δύναμη; Από την αταλάντευτη εμπιστοσύνη στο Κόμμα και την αποστολή του, τις αξίες και τα ιδανικά του σοσιαλισμού που υπηρέτησε με συνέπεια. Σε όλη του τη ζωή από τότε που κατάλαβε την κοινωνική αδικία, συνειδητοποιεί και την ανάγκη να την αντιπαλέψει. Οπως έλεγε ο ίδιος, φοιτητής ακόμη στη Σχολή Ευελπίδων, δεχόταν την επίδραση της πολιτικής του ΚΚΕ, που πάλευε για τα προβλήματα του λαού και του τόπου. Στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας, έλεγε, είχαμε πειστεί για τον πατριωτικό χαρακτήρα του ΚΚΕ. Ετσι, λοιπόν, σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού, εντάσσεται στην αντιδικτατορική πάλη ενάντια στον Μεταξά. Με την εισβολή των Ιταλών φασιστών στην Ελλάδα παίρνει μέρος στον πόλεμο σαν αξιωματικός του στρατού.

Στην τελευταία του συνέντευξη στο "Ριζοσπάστη", μιλώντας για το έπος του λαού στην Αλβανία έλεγε: "Λαός και στρατός μαζί στον ιταλοελληνικό πόλεμο έκαναν πράξη τα εμπνευσμένα λόγια του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά που είπε: "Αυτό μόνο το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα - Μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα". Στην παλλαϊκή εξέγερση και την ενότητα λαού - στρατού συνέβαλε χωρίς αμφιβολία η πατριωτική στάση του ΚΚΕ, που εκδηλώθηκε με τα γράμματα του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ και των φυλακισμένων και εξορίστων κομμουνιστών". Μετά την κατάρρευση του μετώπου, μαζί με άλλους αξιωματικούς που συμμετείχαν στην αντιδικτατορική κίνηση, προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με το κόμμα κάτω από αντίξοες συνθήκες. Καθυστέρησαν μερικούς μήνες, αλλά δεν το 'βαλαν κάτω και τα κατάφεραν. Ηταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα. Ολοι σχεδόν αυτοί οι αξιωματικοί εντάχθηκαν στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Ο ίδιος γίνεται μέλος του ΚΚΕ το Μάη του 1942. Ετσι λοιπόν από εύελπις γίνεται αξιωματικός του ΕΛΑΣ, μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού, σαν αξιωματικός στο επιτελείο του Γενικού Αρχηγείου αρχικά, αργότερα στη σχολή πυροβολικού και σαν Διοικητής της μονάδας πυροβολικού του Γράμμου. Η ζωή του γίνεται ένα με την πορεία του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος. Πορεύεται ως το τέλος με τις κομμουνιστικές αρχές, αφιερώνοντας όλες τις δυνάμεις του στην ταξική πάλη για την απελευθέρωση του ανθρώπου από την εκμετάλλευση. Εμεινε όρθιος, ως το τέλος, φωτεινό παράδειγμα διαπαιδαγώγησης για μας και τις μελλούμενες γενιές.