ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Η διευθύντρια του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων (WFP) του ΟΗΕ, Κάθριν Μπερτίνι, απηύθυνε έκκληση για μια επείγουσα πολιτική λύση του προβλήματος των προσφύγων στο Ανατολικό Ζαϊρ, όπου έχουν καταφύγει εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της Ρουάντας. Προειδοποίησε, επίσης, ότι το κόστος παράδοσης της βοήθειας σε τρόφιμα σ' αυτή την περιοχή έχει τώρα δεκαπλασιαστεί από το κανονικό, λόγω του ότι το αντίξοο έδαφος εξανάγκασε το WFP να στηρίζεται κύρια στην αεροπορική μεταφορά τους.

"Χωρίς μια πολιτική ρύθμιση, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς οργανισμοί σαν το WFP μπορούν ν' αντέξουν σε μια τόσο δαπανηρή και περίπλοκη προσπάθεια για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα", εξήγησε η Μπερτίνι. Και πρόσθεσε: "Ενώ δεν έχουμε πρόθεση να αποχωρήσουμε, αναγκαστήκαμε ν' αναζητήσουμε νέα μέσα παράδοσης των τροφίμων σ' αυτή την περιοχή, όμως και αυτά είναι δαπανηρότατα".

Κατά μέσο όρο, στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, το WFP πλήρωνε γύρω στα 185 δολάρια για τη μεταφορά ενός τόνου τροφίμων, που συνήθως γινόταν με τρένα ή φορτηγά αυτοκίνητα. Ωστόσο, στο Ανατολικό Ζαϊρ, όπου η πυκνή ζούγκλα και οι ακατάλληλοι δρόμοι δυσκολεύουν την εδαφική μεταφορά, το WFP πλήρωνε μέχρι 1.600 δολάρια τον τόνο για την αεροπορική μεταφορά των τροφίμων στους πρόσφυγες από τη Ρουάντα. Στην προσπάθεια μείωσης του υψηλού κόστους της αεροπορικής μεταφοράς των τροφίμων, το WFP, νωρίτερα αυτό το μήνα, άρχισε να μετακινεί δύο φορτία 250 τόνων από τη Λουσάκα της Ζάμπιας, μια κυριολεκτικά βασανιστική πορεία μήκους 2.200 χιλιομέτρων.

Εξάλλου, κοινή έκθεση του WFP και της Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ υπολογίζει ότι, μετά την εισροή ενός εκατομμυρίου επαναπατρισμένων, η Ρουάντα θα χρειαστεί σημαντική βοήθεια σε τρόφιμα το 1997. Συγκεκριμένα τονίζει: "Η πρόσθετη αύξηση των αναγκών σε τρόφιμα, αναμφίβολα θα εντείνει ακόμα πιο πολύ την ήδη εύθραυστη και ασταθή κατάσταση εφοδιασμού σ' αυτήν τη χώρα".

Η έκθεση, βασιζόμενη στα πορίσματα μιας κοινής αποστολής των δύο αυτών οργανώσεων στη Ρουάντα το Δεκέμβρη, προειδοποιεί ότι, παρά τη συνολική βελτίωση, η παραγωγή τροφίμων σ' αυτή τη χώρα παραμένει κάτω από το μέσο επίπεδο του 1994, χρόνου πριν από τον εμφύλιο πόλεμο.

"Υπάρχει, επίσης, πιεστική ανάγκη δωρεάν βοήθειας, για την εφαρμογή ενός μεγάλου προγράμματος αγροτικής ανασυγκρότησης", διαφορετικά η Ρουάντα θα εξακολουθήσει να εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό από τις εισαγωγές, κύρια σε βοήθεια τροφίμων, στα επόμενα χρόνια.