Ο εργασιακός Μεσαίωνας, "Λευκής" και "Πράσινης Βίβλου" της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εφαρμόζονται πιστά από την κυβέρνηση και τη φιλο-μααστριχτική αντιπολίτευση έχει ως πρώτο του θύμα τη γυναίκα, η οποία και θεωρείται από το κεφάλαιο ως λιγότερο αποδοτικό εργατικό δυναμικό.

Αυτό τόνισε, ανάμεσα σε άλλα, η Ελένη Μπέλλου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που διοργάνωσε χτες το πρωί στη Φιλοσοφική Σχολή η Οργάνωση Βάσης Φιλοσοφικής της ΚΝΕ, με θέμα "Μαρξισμός και γυναίκα".

Πριν από την έναρξη της εκδήλωσης, η Ε. Μπέλλου περιόδευσε στους χώρους της Φιλοσοφικής Σχολής, όπου συνομίλησε με το προσωπικό του Πανεπιστημίου, απαντώντας στο πλήθος των ερωτήσεων που της απηύθυναν γύρω από όλα τα ζητήματα της επικαιρότητας και των θέσεων του ΚΚΕ γύρω από αυτά.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, η Ε. Μπέλλου τόνισε ότι η μαρξιστική φιλοσοφική θεώρηση για την ιστορική εξέλιξη της κοινωνικής θέσης της γυναίκας στα διάφορα συστήματα κοινωνικής οργάνωσης προϋποθέτει την άμεση γνωριμία των φοιτητών με τη μαρξιστική φιλοσοφία ή αλλιώς με τη "διαλεκτική υλιστική αντίληψη για την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης". Οχι μέσω της στρεβλής αντίληψης για τη μαρξιστική φιλοσοφία, αλλά μέσω των πηγών της, "πεδίο δράσης και διεκδίκησης της ΚΝΕ και του κινήματος". Σημείωσε ακόμη ότι μια τέτοια συστηματική μελέτη και εξειδίκευση πάνω στο γυναικείο ζήτημα είναι πολύ καθυστερημένη στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ κάποιες πρωτοβουλίες πριν από μερικά χρόνια, που είχαν έναν κατ' αρχήν προοδευτικό προσανατολισμό, δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν, ενώ αντίθετα εφαρμόστηκε: Μια σαρωτική αντιδραστικοποίηση της πνευματικής δημιουργίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, η επιχείρηση πλήρους καθυπόταξής της στις ανάγκες της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας, στην Ελλάδα, όσο και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και γενικότερα. Βάση για μια πραγματικά επιστημονική προσέγγιση του ζητήματος, αποτελεί η διερεύνηση της κοινωνικοοικονομικής θέσης της γυναίκας, η κοινωνικοταξική ανάλυση και προσέγγιση του συνόλου των διακρίσεων που υφίσταται η γυναίκα στον καθορισμό της ως προς το φύλο. Η Φιλοσοφική Σχολή αγκαλιάζει ένα σύνολο επιστημών, που στο αντικείμενό τους, αντικειμενικά, υπάγεται το γυναικείο ζήτημα, σαν σύνολο κοινωνικοοικονομικών, θεσμικών, πολιτιστικών διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας.

Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή στο γυναικείο κίνημα, αναφέρθηκε στην 8η του Μάρτη του 1857, όταν οι κλωστοϋφαντουργίνες της Ν. Υόρκης συγκρούονται με τους εργοδότες, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς, για να επεκταθούν και σε αυτές οι μέχρι τότε κατακτήσεις του εργατικού κινήματος. Αρκετές δεκαετίες αργότερα, συνέχισε η Ε. Μπέλλου, γυναίκες εκπρόσωποι του επαναστατικού εργατικού κινήματος, με πιο επιφανή από αυτές την Κλάρα Τσέτκιν, διεκδικούν να αναγνωριστεί η 8η Μάρτη σαν Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, μέρα - σύμβολο διεκδίκησης και αγώνα για τις γυναίκες. Η οργανωμένη αντίσταση και πάλη των ενάντια στην προοπτική ατομικής διαπραγμάτευσης, στα ελαστικά ωράρια, στους μισθούς και τα μεροκάματα, θα συμβάλει στην ενίσχυση της θέσης της γυναίκας, που είναι πιο ευάλωτη και ανυπεράσπιστη και θεωρείται λιγότερο "αποδοτικό" εργατικό δυναμικό. Η ένταξη αυτής της πάλης στην προοπτική του λαϊκού μετώπου είναι προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των γυναικών.

Η Ε. Μπέλλου, μιλώντας για τη διττή φύση της εκμετάλλευσης της γυναίκας στον καπιταλισμό, τόνισε ότι η βάση για να ξεπεραστούν οι διακρίσεις αυτές - οι οποίες οικοδομήθηκαν για χιλιετηρίδες ολόκληρες - είναι το πέρασμα της κοινωνίας μας από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.