Εκτός από την οικονομική,κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα και την πολιτική διάσταση των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα παραδείγματα πάμπολλα, με πιο νωπό το μποϊκοτάζ στους αγώνες, που έγιναν το 1984 στη Σοβιετική Ενωση.Ομως και προς το τέλος της αρχαιότητας, έχουμε αρκετά παραδείγματα ανάμειξης της πολιτικής στη διοργάνωση, όπου πολιτικοί παίρνουν μέρος στους αγώνες για να αντλήσουν πολιτικό κύρος και να εξαργυρώσουν τις νίκες τους με υψηλόβαθμες θέσεις. Ο Κύλων, λ.χ., γαμπρός του Θεαγένη - που ήταν τύραννος των Μεγάρων - μετά τη νίκη του στο δίαυλο το 640 π.Χ. κατέλαβε με τους οπαδούς του την Ακρόπολη, από την οποία αποχώρησε ύστερα από μάχες. Ο Κίμων συμμετέχει στους αγώνες το 532, 528 π.Χ., ενώ ήταν εξόριστος από τον Πεισίστρατο.Την πρώτη νίκη που επιτυγχάνει την αφιερώνει στον αδελφό του Μιλτιάδη και τη δεύτερη στο Πεισίστρατο,ο οποίος, κολακευμένος, του επιτρέπει να επιστρέψει στην Αθήνα. Μετά, όμως, και την τρίτη νίκη του, τον δολοφονούν, γιατί γινόταν ...επικίνδυνος για το καθεστώς. Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι ο Αλκιβιάδης, που παίρνει μέρος το 416 π.Χ. με εφτά άρματα, κερδίζοντας την πρώτη, δεύτερη και τέταρτη νίκη. Για να πανηγυρίσει το γεγονός παραθέτει γεύμα σ' όλους τους θεατές (σ.σ. που ξεπερνούσαν τους 50.000) και προσφέρει τροφή σ' όλα τ' άλογα. Οι σύμμαχες πόλεις των Αθηνών εξαναγκάζονται να συνεισφέρουν κι αυτές στα έξοδα. Η Κύζικος τα σφάγια, η Χίος τα σανά, η Μυτιλήνη το κρασί κι η Εφεσος τις σκηνές. Ο Αλκιβιάδης, χρόνια μετά, καυχιότανε ότι η πράξη του αυτή έδωσε κύρος στην Αθήνα. Μετά το 228, σε μια σπαρασσόμενη Ελλάδα, οι Ρωμαίοι βρίσκουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν κι αυτοί στους αγώνες, "αποδεικνύοντας", με κατάλληλη ερμηνεία, την ...ελληνική τους καταγωγή. Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι το 67 μ.Χ. συμμετέχει κι ο Νέρωνας,καθυστερώντας, μάλιστα, τη διεξαγωγή τους για δυο χρόνια. Μάλιστα, επιβάλλει τη διεξαγωγή μουσικών αγώνων και αρμάτων με δέκα άλογα. Με απειλές και δωροδοκίες κερδίζει έξι νίκες, στεφανώνοντας μόνος τον εαυτό του. "Δοξάζεται" ως ο πιο πετυχημένος ολυμπιονίκης, αφού μαζεύει σε μικρούς και μεγάλους αγώνες 1.808 στεφάνια νίκης!!! Φεύγοντας, παίρνει για σουβενίρ εκατοντάδες αγάλματα από την Ολυμπία και διάφορα άλλα ιερά. Τελικά, ας μην παραπονιόμαστε για τα φακελάκια των Αθανάτων (σ.σ. ποια φακελάκια δηλαδή, για κουτιά πάμπερς πρόκειται). Οι ρίζες είναι παλιές... Αρα, οι άνθρωποι τηρούν με ευλάβεια την παράδοση. Ενα άλλο θέμα που συζητιέται σήμερα είναι οι αμοιβές των αθλητών.Ποσά τεράστια και συχνά προκλητικά για τις μέρες λιτότητας που μας έχουν επιβληθεί. Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οικονομικά οφέλη. Ορισμένες πόλεις παρείχαν σημαντικές οικονομικές απολαβές. Ο Σόλωνας μάλιστα είχε νομοθετήσει την εφ' άπαξ αμοιβή 500 δραχμών και ισόβια σίτιση των αθλητών στο πρυτανείο. Συχνά γίνονταν πρέσβεις και απολάμβαναν φορολογικών απαλλαγών εφ' όρου ζωής. Ας μην ξεχνάμε και τη συμμετοχή των αθλητών σε πλήθος άλλες διοργανώσεις με χρηματικά έπαθλα (χρηματίτες). Ο Πίνδαρος γράφει χαρακτηριστικά "κι όποιος νικήσει, μελιστάλαχτη απλοχαίρεται την υπόλοιπη ζωή του χάρις στους άθλους του".Κάποιοι της Επιτροπής εγκαλούν όλους όσους τους κάνουν κριτική πάνω στον τρόπο που διαχειρίζονται την όλη ιστορία. Τον 5ο π.Χ. αιώνα, ο φιλόσοφος Ξενοφάνης, με αφορμή την υπέρμετρη σημασία που έδιναν οι συμπολίτες του στον αθλητισμό, υποστήριζε: "Υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στην προσφορά των αθλητών και το παραγόμενο αποτέλεσμα για το κοινωνικό σύνολο. Στην ευνομία της πόλης δε συντελεί η διάκριση στην ιπποδρομία, στο τρέξιμο, στο πένταθλο. Σπουδαιότερο όλων αυτών η αγαθή σοφία". Επικριτικός είναι κι ο Ευριπίδης, που έφτασε στο σημείο να πει ότι "για τα χιλιάδες κακά της Ελλάδας τίποτα δεν είναι χειρότερο από τους αθλητές"..Μέσα από την ακραία αυτή θέση, στιγμάτιζε την υπερβολική ενασχόληση των Ελλήνων με τους αγώνες. Το σημερινό παραλήρημα με τη διοργάνωση των αγώνων από την Ελλάδα μόνο το αθλητικό ιδεώδες δεν προάγει. Τους εργολάβους της πολιτικής και της οικονομίας νοιάζεται.