Η πολιτική του Κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα

Πολιτική συσπείρωσης των ταξικών δυνάμεων

στο συνδικαλιστικό κίνημα

Η συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων είναι όρος για την πιο συγκροτημένη παρουσία του ταξικού ρεύματος, που είναι ανάγκη να δρα σαν η δύναμη που θα αντιπαλεύει μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος το ισχυρό ρεύμα του ρεφορμισμού και της ενσωμάτωσης που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα, θα πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης και στην ανάπτυξη των αγώνων, με βάση τα προβλήματα, με αντιμονοπωλιακούς και αντιιμπεριαλιστικούς στόχους. Το ταξικό ρεύμα στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν ταυτίζεται με το Κομμουνιστικό Κόμμα, που εκφράζει ολοκληρωμένα την ταξική πάλη σαν ιδεολογική, οικονομική και πολιτική πάλη, με τελικό σκοπό το σοσιαλισμό. Δεν περιορίζεται δηλαδή στους κομμουνιστές, σε όσους συμφωνούν με την ιδεολογία του Κόμματος. Αντίθετα, χαρακτηρίζεται από ανομοιομορφία. Πρόκειται για δυνάμεις με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης και πείρας, με ριζοσπαστικές διαθέσεις, που συνειδητοποιούν την ανάγκη να αντιπαλέψουν τη σημερινή κατάσταση. Περιλαμβάνονται, εκτός από τους κομμουνιστές, και εκείνοι οι εργαζόμενοι που συνειδητοποιούν την ανάγκη να αντισταθούν στην εργοδοσία, να αντιπαλέψουν αντεργατικές επιλογές, που υιοθετούν θέσεις και στόχους πάλης που εκφράζουν αντίθεση προς την πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια. Συμπεριλαμβάνονται εκείνοι που - ανεξάρτητα από τη γενικότερη θέση τους για την Ευρωπαϊκή Ενωση νιώθουν την ανάγκη και αντιπαλεύουν τη λογική του μονόδρομου και τη συμμόρφωση στα προγράμματα "σύγκλισης". Αντιπαρατίθενται στα φαινόμενα εξαγοράς και συμβιβασμού, στη γραμμή της "κοινωνικής συναίνεσης" και του "εθνικού κοινωνικού διαλόγου". Παλεύουν για τα επίκαιρα και καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όπως οι απολύσεις, η ανεργία, το ασφαλιστικό. Δεν περιορίζονται σε μια αμυντική στάση, αλλά μέσα από την πείρα τους κατανοούν την ανάγκη να παλέψουν για γενικότερες αλλαγές σε αντίθεση με τις επιλογές του κεφαλαίου. Βάση συσπείρωσης των ταξικών δυνάμεων είναι τα αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα και στόχοι πάλης, τα οποία μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη εξαιτίας των ρυθμίσεων - αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβερνητική πολιτική και η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι ταξικές δυνάμεις θα διευρύνονται μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, καθώς θα αναπτύσσεται η πάλη και οι αγώνες, όσο θα οξύνονται και θα βαθαίνουν οι αντιθέσεις. Γίνεται, επομένως, πιο επιτακτική η ανάγκη συσπείρωσης αυτών των δυνάμεων και συγκρότησης του ταξικού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Βεβαίως, η ταχύτητα αυτών των διεργασιών θα εξαρτηθεί και από την αποφασιστική βελτίωση της παρέμβασης του Κόμματος και της δράσης των ταξικών δυνάμεων στα σωματεία και στους τόπους δουλιάς.

Από την ενίσχυση του ταξικού ρεύματος και της ταξικής πάλης θα εξαρτάται και η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, καθώς και η αγωνιστική και ταξική του προοπτική, η οποία κλονίζεται σήμερα από τις αρνητικές επιδράσεις του ρεφορμισμού και της ταξικής συνεργασίας που κυριαρχούν στα ηγετικά του όργανα.

Πώς συνδυάζουμε και συνδέουμε διαλεκτικά την

αποκάλυψη - αντιπαράθεση με την επιδίωξη της

συσπείρωσης δυνάμεων

Η πολιτική των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης και στις άλλες πολιτικές δυνάμεις απαιτεί να είμαστε κοντά και μέσα στα προβλήματα της εργατικής τάξης, στις οργανώσεις και στις δραστηριότητες, που αυτή συσπειρώνεται. Η πολιτική μας είναι ενωτική και αγωνιστική. Θα καταγράφεται σαν τέτοια στη συνείδηση των εργαζομένων, στο βαθμό που διατηρούμε και κυρίως αναπτύσσουμε - ανανεώνουμε τους δεσμούς μας μαζί τους, με επίκεντρο τα προβλήματά τους. Οσο πιο στενοί και ουσιαστικοί είναι οι δεσμοί μας με την εργατική τάξη, τόσο πιο εύκολο σχετικά θα είναι να αποκρούουμε την πολεμική σε βάρος του κόμματός μας, τις προσπάθειες να μας απομονώσουν, να συκοφαντήσουν.

Χρειάζεται σκληρή προσπάθεια για να συμβάλουμε στον απεγκλωβισμό δυνάμεων από τη γραμμή της ταξικής και πολιτικής συναίνεσης για να προκαλέσουμε ρήγματα και ανακατατάξεις προς όφελος των ταξικών δυνάμεων, της αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης.

Τη δουλιά μας πρέπει να διαπερνάει η αντίληψη ότι υπάρχει δυνατότητα απεγκλωβισμού εργατικών λαϊκών δυνάμεων από την πολιτική της ταξικής συνεργασίας, ότι υπάρχει δυνατότητα ανακατατάξεων ιδιαίτερα στη βάση του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι δυνατό να κερδηθούν με αντιμονοπωλιακούς και αντιιμπεριαλιστικούς στόχους εργάτες και εργάτριες, υπάλληλοι, που επηρεάζονται ή ακολουθούν τα άλλα κόμματα. Αρα δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται όλοι οι εργαζόμενοι μόνο ως ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων και οπαδοί τους. Με τέτοιο αισιόδοξο και ρεαλιστικό μάτι πρέπει να βλέπουμε τους εργαζόμενους, να αποκτήσουμε ικανότητα και υπομονή, ώστε άλλους να κερδίσουμε με την πολιτική του Κόμματος, άλλους να τους επηρεάσουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη δράση.

Μέχρι σήμερα - παρά τη βελτίωση που εμφανίζει η δουλιά μας - δε δουλεύουμε στην εργατική τάξη με την απαιτούμενη απαιτητικότητα. Μια από τις βασικές αιτίες αυτού του προβλήματος είναι, ότι ένα μεγάλο μέρος των κομματικών δυνάμεων δε δρα καθημερινά, ανοιχτά και πλατιά στα σωματεία, δεν έχει στενούς δεσμούς με τις εργατικές λαϊκές μάζες, με αποτέλεσμα να βλέπει μονοσήμαντα τις δυσκολίες, να μη διαβλέπει τις δυνατότητες να μετακινηθούν εργατοϋπάλληλοι προς τις θέσεις του Κόμματος, προς αντιμονοπωλιακούς αντιιμπεριαλιστικούς στόχους. Επομένως, το κύριο είναι τα όργανα να αναλάβουν πιο συστηματική και αποτελεσματική δουλιά, ώστε όλες οι δυνάμεις μας να ανταποκρίνονται στο κύριο και το βασικό, να δουλεύουν μέσα στις λαϊκές μάζες, να δρουν στα σωματεία. Χωρίς τέτοιου τύπου δράση δεν μπορούμε να κατακτήσουμε την απαιτούμενη ικανότητα συσπείρωσης και κοινής δράσης.

Η κριτική στις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις, στα ηγετικά όργανα του κινήματος πατάει σε συγκεκριμένα στοιχεία και αποδείξεις και όπως εκτιμά το 15ο Συνέδριο συνέβαλε στην άσκηση πίεσης και στην ανάπτυξη αγώνων. Η δική μας τακτική υπηρετεί ακριβώς την αγωνιστική ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, σε αντίθεση με την κυρίαρχη πρακτική που οδηγεί τα σωματεία στην ακόμα μεγαλύτερη αποξένωση από τους εργαζομένους και στην υποταγή.

Η τακτική του Κόμματός μας δοκιμάστηκε θετικά στους τελευταίους μεγαλειώδεις αγώνες. Εκεί που τα συνδικαλιστικά όργανα ή οι επιτροπές αγώνα έδειξαν στοιχειώδη διάθεση αντίστασης, εκεί οι δυνάμεις μας στήριξαν αυτά τα όργανα με συγκεκριμένες ενέργειες και προτάσεις, ώστε να ωθήσουν στην ανάπτυξη των αγώνων ή στη συντεταγμένη αλλαγή της μορφής τους.