Ενα από τα επιτεύγματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, είναι ότι με την πολιτική απελευθέρωσης των αγορών ως μηχανισμού αύξησης της "ανταγωνιστικότητας" και με την εγκαθίδρυση σε όλες τις χώρες του κόσμου της "ελεύθερης αγοράς"... απελευθερώθηκαν και οι αυτοκτονίες εκείνων που δεν έχουν τι να φάνε. Για τους κάθε είδους θιασώτες της πολιτικής που ακούει στο όνομα "ελεύθερη αγορά", που τυχόν αμφισβητούν το παραπάνω γεγονός, παραθέτουμε την ακόλουθη είδηση που δημοσιεύτηκε στις 11 Μάη 1997, στην ινδική εφημερίδα "Pioneer", η οποία αναμεταδόθηκε από τα διεθνή πρακτορεία (και το "Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων"). Η ινδική εφημερίδα, μας πληροφορούσε πως "το νέο άνοιγμα στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς, η αύξηση του ανταγωνισμού και το άγχος για τις θέσεις εργασίας είναι οι βασικοί παράγοντες αυτοκτονιών στην Ινδία".

Επικαλούμενη στοιχεία από το Εθνικό Γραφείο Καταγραφής Εγκλημάτων, η εφημερίδα "Pioneer" έγραφε μεταξύ άλλων:

• Ο αριθμός των αυτοκτονιών έχει αυξηθεί κατά 20.451 στα τελευταία πέντε χρόνια.
• Ο αριθμός των καταγεγραμμένων περιστατικών αυτοκτονιών, από 68.744 που ήταν το 1989 ανέβηκε το 1994 σε 89.195.

Σχολιάζοντας την έξαρση των αυτοκτονιών ο Ινδός κοινωνιολόγος Ασίς Ναντί,σημείωνε, με δήλωσή του στην εφημερίδα: "Η Ινδία προσβλήθηκε από την ίδια νόσο που είχε χτυπήσει την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα εξαιτίας της πολιτικής της απελευθέρωσης της αγοράς και του ανοίγματος προς τις ξένες οικονομίες και τις ξένες πολιτισμικές επιρροές".

Κάθε έξι λεπτά σημειώνεται και μια αυτοκτονία στην Ινδία. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην πεποίθηση που αναπτύσσουν τα άτομα ότι κάποιος δε θα μπορέσει να ανακάμψει στην περίπτωση που αποτύχει μια φορά, δηλώνει ο κοινωνικός στοχαστής Γιογκέντρα Σινγκ.

Μόνο στο Νέο Δελχί πέρυσι καταγράφηκαν 300 αυτοκτονίες.

Για την ιστορία, να σημειώσουμε πως η Ινδία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό στον κόσμο παιδιών που εργάζονται. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας της Ινδίας, 18 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται αντί να παρακολουθούν τα μαθήματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των παιδιών ανεβάζουν το αριθμό των παιδιών που δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες (συχνά σε επικίνδυνες βιομηχανίες, όπως κατασκευής σπίρτων και πυροτεχνημάτων, σε υφαντουργίες και ορυχεία) σε περισσότερα από 55 εκατομμύρια παιδιά.